خبرگزاری تسنیم ـ باوان و آرتین؛ این دو چه فرقی با هم دارند؟! باوان همان جگرگوشهای است که از داغِ مادرش میگریست و دلِ هر ایرانی برایش کباب شد. آرتین همان پسرکی است که همچون معنای نامش پاک است، پسرکی که سرنوشتش اشک بر چشمانِ هر بیننده و شنوندهای جاری میکند. سالها خواهد گذشت و ماجرای باوان و آرتین روایت خواهد شد، روایتی که آدمیانِ سالها بعد هم متأثر خواهند شد.
البته آنان که به این روایتها صادقانه گریستهاند و خواهند گریست؛ نگاه انسانی دارند و خواهند داشت. شرح حال همۀ ما ایرانیان نسبت به سرنوشت این دو کودک شاید در دل این دوبیتی از باباطاهر نهفته است:
دل ار مهرت نورزه بر چه ارزه / گِل است آن دل که مهر تو نورزه
گریبانی که از عشقت شود چاک / به یک عالم گریبان وابیرزه
بهراستی دل ار مهرِ این کودکان نورزد، بر چه ارزد؟ خراب شود آن دل که مهر این کودکان نورزد. چه گریبانها که از سوگ این کودکان چاک شد و چه مقدساند آن گریبانهای چاکشده... این مهرورزان برای هر کودک داغدیدهای اندوهگین میشوند و هر کودکی برایشان عزیز است. آرتین و باوان چشم و چراغهای مردم ایران هستند.
برخی اما برایشان فرق هست میان باوان و آرتین! برای آنان واقعیتها زمانی معنا دارد که بتوانند از آن ابزاری بسازند؛ انسان اصلاً برایشان یعنی ابزار. ماجرای باوان و مادرش برای آنان، نه مرگ یک مادر و نالههای سوزناک دخترک؛ که فرصتی برای رسیدن به اهدافشان است. وقتی خبر مرگ مادر باوان منتشر میشود؛ آنان البته ریاکارانه گریبانها را چاک میکنند و خود را اندوهگینترینِ مردمان نشان میدهند. واقعیت اما چیز دیگری است، آنان از مرگ فرشته احمدی و نالۀ باوان خوشحالاند.
جزئیات فوت فرشته احمدی در مهاباد/ تشکیل پرونده قتل/ شلیک گلوله در داخل منزل
اصلاً هر مرگی که بشود بهنحوی از آن علیه کلّیت جمهوری اسلامی و ایران چماقی ساخت، لبخندی شیطانی بر چهرۀ آنان میآورد.
مادری کشته شده است. گزارشها میگوید که شلیک گلوله داخل منزل انجام شده است؛ دخترش یعنی باوان، بر مزار او نالههای دردناکی میکند. نگاه شیطانی آدمهای سعودی اما این مرثیه را دستمایهای برای سناریویی علیهِ ایران تبدیل میکند. مرگ مادر را به نظام جمهوری اسلامی ربط میدهند و ماجرا را آغاز میکنند...، آنها خوشحالاند! باوان برای آنها نه یک انسان، که «سوژه» است.
نفرتانگیز است این رویه و رویکرد بنسلمانصفتان! آنان نه سرنوشت کودکان یتیم برایشان اهمیتی دارد، نه مرگ پسران جوان. نه مرگ مردان و زنان ایرانی اندوهی بر دلشان مینشاند، نه برهمریختن اوضاع کشور ذرهای آنان را پریشان خواهد کرد. همه چیز برای آنان بازیچه است. همه چیز برای آنان سوژه است.
انتهای پیام/+