لیلا غریب در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در قزوین اظهار داشت: با توجه به رسیدن فصل بارندگی و برف شاهد برفگرفتگی بعضی از راههای مواصلاتی به روستاها به ویژه در ارتفاعات هستیم و شوراهای روستایی موظف هستند چنین شرایطی را پیشبینی کنند تا در این روزهای برف مردم روستاها با کمبود مایحتاجی مانند آرد، نان و دارو مواجه نشوند.
وی اضافه کرد: متأسفانه بامداد امروز در یکی از روستاهای کوهین آتشسوزی شده و به خاطر برفگرفتگی جاده ماشین آتشنشانی نتوانسته وارد روستا و به همین خاطر تعداد زیادی دام تلف شدند و به روستاییان خسارت وارد شده است. این اتفاق ساعت یک بامداد رخ داده و اعضای شورای روستا ساعت 9 صبح متوجه شدند که این حادثه اتفاق افتاده و بنابراین در این موضوع کوتاهی و کمکاری از طرف شورا بوده است.
30 درصد روستاهای قزوین گاز ندارند
غریب با بیان اینکه حدود 30 درصد روستاهای دارای سکنه استان قزوین گاز ندارند، گفت: بنابراین اگر در روستایی کمبود سوخت مانند کپسول گاز مایع و نفت وجود دارد، شوراهای روستایی باید از قبل این کمبودها را پیشبینی کنند و از قبل ذخیرهسازی مواد سوختی را انجام دهند. چرا که شرکت پخش فرآوردههای نفتی هم آمادگیاش را اعلام کرده و شوراها میتوانستند حتی از قبل از تابستان برای این کار اقدام کنند.
وی تصریح کرد: بنابراین شوراهای روستایی و دهیاریهای استان قزوین در این حوزه تکلیف قانونی دارند و نباید ذخیرهسازی کالاهای اساسی مورد نیاز مردم را به دقیقه 90 موکول کرده و یا منتظر باشند تا راههای روستایی به دلیل برفگرفتگی بسته شده و بعد دنبال سوخت و مواد خوراکی بگردند.
مدیرکل روستایی استانداری قزوین با انتقاد از عدم حضور برخی اعضای شوراهای روستایی در روستاهای محل خدمت خود گفت: اعضای شوراهای روستایی از نظر قانونی باید ساکن شوراها باشند و اگر نیستند، باید ذخیره کالاهای اساسی مانند سوخت، آرد و نان را به افراد واجد شرایط دیگری بسپارند و مردم مطلع باشند که این امکانات در اختیار کدام فرد است تا اگر حادثهای پیش آمد، به موقع بتوانند خودشان به داد خودشان برسند.
غریب افزود: گاهی شرایط آب و هوایی طوری است که حتی هلیکوپتر نمیتواند پرواز کرده و به روستاهای دوردست ما خدمترسانی کند و به همین در زمانی که آتشسوزی رخ میدهد، باید محل نگهداری کپسول آتشنشانی در روستاها وجود داشته باشند و این کپسول در اختیار و دسترس مردم باشد.
وی ادامه داد: به تعداد افرادی که در هر روستا زندگی میکنند، هر ماه دولت پولی به حساب دهیاری میریزد تا شوراهای روستایی بتوانند نیازمندیهای روستا را در چارچوب قوانین و مقررات مالی پیگیری و برطرف کنند.
انتهای پیام/