به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، علی محمد مؤدب مدیر مؤسسه فرهنگی هنری شهرستان ادب در مراسم بزرگداشت سومین سالگرد شهادت سردار سلیمانی با عنوان «قهرمان؛ زمینه و زمانه شهید حاج قاسم سلیمانی» که به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در سازمان رسانهای اوج برگزار شد، گفت: ما هنوز هم که هنوز است، سردار سلیمانی و اثرگذاری ایشان در وجودمان و محیط کارمان را احساس میکنیم. ما به ایشان پیشنهاد راهبری جبهۀ فرهنگی انقلاب را ارائه داده بودیم و نظرمان این بود امثال سردار سلیمانی از فرماندهی جنگ نظامی به فرماندهی این جبهه منتقل شوند. این ایده را خدمت سردار انتقال داده بودیم که ماجرای شهادت ایشان رخ داد. اما جالب است که طبق سخنان دکتر همایون، ایشان پس از شهادتش در فرهنگ عمومی اثرگذار شد و دل یک امت را با خود و انقلاب و آرمانهای شیعی همراه کرد. ایشان پدیدۀ یگانهای بود. انسانی که تمام عمرش را در نبرد بود. این فرد نظامی و مقتدر در جبهههای نبرد چقدر باید تزکیه شده باشد که حالت لطیف و زیبای خود را حفظ کند. هرچه پیش میرفت، آسمانیتر و زیباتر میشد.
وی افزود: با رزمندگانی مواجهیم که در صحنۀ جنگ لطیف شدند به جای اینکه دلشان سخت و سفت شود. قدرتشان از ناحیۀ لطفش است. چنان در جامعه اثرگذار شدند که سالها نهادهای فرهنگی ما قادر به انجام آن نبودند؛ حال بحث این است که ما چه مقدار میتوانیم از وجود شریف ایشان بهره ببریم. ایشان نه تنها در ایران بلکه یک امپراطوری معنوی در سطح منطقه ایجاد کرد. ما نباید با تحریف ایشان منع عشق کنیم و باید این جمال لطیف را همانطور که هست نگه داریم.
مهدی انتظاری، رئیس دانشکده علوم اجتماعی از دیگر سخنرانان این مراسم با اشاره به اینکه حضور حاج قاسم امیدبخش بود، گفت: سردار یک افق فراملی نسبت به تمدن اسلامی داشت، غرورآفرین بود. قشر وسیعی از جوانان که حزباللهی هم نیستند، خیلی به حاج قاسم امید داشتند.
وی افزود: یک نکتهای که سبب تداوم خلأ ایشان شد، ماورایی کردن و دست نیافتنی کردن ایشان است که رهبر انقلاب به آن اشاره داشتند. این امر سبب شد حاج قاسمها دیده نشود. ایشان مصداق آیۀ «فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْت» بود؛ یعنی همانگونه که فرمان یافتهای استقامت کن. منتها در ادامۀ آیه میفرماید «وَ مَنْ تابَ مَعَکَ»؛ یعنی آنان که همراهت به سوى خدا روى آوردهاند هم ایستادگى کنند. بر این اساس، سردار به تنهایی عمل نمیکرد، بلکه پشت سر خود را هم نگاه میکرد. دست کسانی که خیلی از انقلاب دور شده بودند میگرفت. خیلی از ما اینطور نیستیم. راحت به اسم ریزشهای انقلاب دست دیگران را رها میکنیم. حاج قاسم تا دم در مراسم عروسیها میرفت، کادوی خود را میداد و برمیگشت، اما امثال بنده رفتارهای سلبی داریم و چنین مراسمهایی را به زعم خودمان تحریم میکنیم. او رفتار مصلحانه داشت و افراد را طرد و سرکوب نمیکرد. ما حاج قاسمهای فرهنگی و رسانهای و دانشگاهی خود را شناسایی کنیم و اجازه دهیم آنها جلو بیایند.
انتهایپیام/