دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم؛ اتباع غیر ایرانی که مجاز به دریافت گواهینامه رانندگی در ایران هستند، برای اخذ این جواز باید مسیر طولانی و زمانبری را پشت سر بگذارند تا بتوانند با وسیله نقلیه شخصی یک رانندگی مجاز و در چارچوب قانون را داشته باشند.
این مسئله اما به همین مقدار ختم نمیشود و پیچیدگی و سختی کار بسیار فراتر از تصور است.
گام نخست برای نائل شدن به این «موفقیت عظیم» این است که تبعه غیرایرانی در شمار کسانی باشد که میتواند گواهینامهدار شود؛ این جمله به این معناست که شما اگر یک تبعه غیرایرانی باشید باید از «هفت خوان رستم» بگذرید تا درخواست رانندگی قانونی شما پذیرفته شود یا اینکه مشمول ممنوعیتهایی بدون توجیه باشید که شما را از حق رانندگی منع نماید.
یک تبعه غیر ایرانی برای اینکه وارد معرکه اخذ گواهینامه رانندگی شود باید دارای پاسپورت فردی، اقامت (شامل مهاجرین نمیشود)، ارائه گواهی عدم سوء پیشینه، تأهل، دادن تعهد محضری مبنی بر اینکه از گواهینامه استفاده کاری نکند، در غیر آن، به نیروی انتظامی اختیار لغو اقامت را میدهد، و ارائه نامه دانشگاه در صورتی که فرد متقاضی دانشجو باشد و... میباشد.
پس از این مرحله، فرد متقاضی همانند یک تبعه ایرانی باید مراحل آموزش و معاینات پزشکی را بگذراند، با این تفاوت که آزمون عملی از این افراد در مراکز خاص و نه آموزشگاه، گرفته میشود.
زمان برگزاری آزمون نیز محدودیت دارد و چنانچه فرد متقاضی نتواند آزمون را با موفقیت پشت سر بگذراند باید زمان مشخصی را برای حضور مجدد در آزمون بگذراند.
این بخش از سریال اخذ گواهینامه که طی شود، متقاضی غیرایرانی باید منتظر بماند که گواهینامهاش را از طریق پست دریافت کند.
گواهینامه صادر شده برای اتباع که با گذر از موانع متعدد به دست میآید دارای «یک سال اعتبار» است؛ بله، آن همه کش و قوس فقط و فقط برای «یکسال».
آن هم اگر «بخت با شما یار باشد» و گواهینامه را در زمانی مناسب دریافت کنید، تنها 10 ماه از اعتبار آن باقی مانده است و اگر به «بدشانسی» باور داشته باشید، ممکن است گواهینامه را زمانی دریافت کنید که اعتبار آن حتی زیر 10 ماه باشد.
تکرار تمام مصائب در تمدید اعتبار
اعتبار گواهینامه یک تبعه غیرایرانی که به اتمام میرسد، یعنی «روز از نو، روزی از نو»! یعنی شما باز در «خانه اول هستید».
تعهد محضری، ارائه گواهی عدم سوء پیشینه، معاینات پزشکی و... .
و باز هم اعتبار «یکساله» و بروکراسی و دریافت جوازی که شاید فقط ششماه از اعتبار آن باقی مانده باشد.
این سؤال را میتوان از مسئولین محترم ذیربط پرسید که چه ایرادی دارد بخشهایی از این چرخه هزینهزا و آزاردهنده را حذف کرد تا افرادی که میخواهند در چارچوب قانون، هنجارهای اجتماعی را رعایت کنند، کمتر اذیت شوند؟
به عنوان مثال، آیا نمیشود معاینه پزشکی را که برای شهروندان ایرانی در بازه زمانی 10 ساله انجام میشود، برای شهروندان غیرایرانی نیز در همان بازه مشابه انجام داد؟
چرا تعهد محضری به گونهای تنظیم نشود که نیاز به مراجعه مکرر سالیانه نباشد؟
در کنار ارائه این تسهیلات که امتیاز خاصی هم نیست، میتوان برای دغدغههای احتمالی مسئولین هم چارهاندیشی کرد و مستقیم سراغ پاک کردن صورت مسئله نرفت.
انتهای پیام/.