به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دو ویژگی مهم ماه رجب در بین احادیثی که درباره این ماه وجود دارد، گستردگی رحمت و مغفرت خداوند نسبت به سایر ماهها است؛ به عنوان نمونه رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود «رَجَبٌ شَهْرُ الِاسْتِغْفَارِ لِأُمَّتِی أَکْثِرُوا فِیهِ الِاسْتِغْفَارَ فَأَنَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ»؛ یعنی رجب ماه استغفار امتم است؛ در این ماه زیاد استغفار کنید که خداوند بسیار اهل مغفرت و بسیار اهل رحمت است. یا در دیگر روایت فرمود «شَهْرُ الْأَصَبِّ یَصُبُّ فِیهِ الرَّحْمَةَ عَلَى مَنْ عَبَدَهُ» یعنی رجب ماه گرانسنگی که سرشار از چشمهی رحمت است.
اما غفور بودن خداوند به این معناست که انسان را از زبالههای گناهان و خطاها پاک میکند تا سبکبال شود؛ چرا که گناهان وزر و وبال فرد و بزرگترین مانع رشد است. خداوند هم حداقل در هشت آیه از قرآن از گناه با تعبیر «وِزر» یا «بار سنگین» یاد میکند. خداوند در آیه 31 سورهی انعام درباره عقوبت اُخروی آن عده که لقای خداوند را تکذیب میکنند، میفرماید «... وَ هُمْ یَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ عَلى ظُهُورِهِمْ أَلا ساءَ ما یَزِرُون»؛ یعنی «آنان بار سنگین گناهانشان را به دوش مىکشند. چه بد است بارى که مىکشند.» امیرالمؤمنین علیهالسلام در اوایل دعای کمیل به أهم گناهانی که انسان باید از آنها طلب استغفار کند اشاره میکنند که شامل طلب مغفرت برای گناهانی است که سبب دریده شدن پرده عصمت، نزول نقمت، دگرگونی در نعمتها، حبس دعا و یا نزول بلا میشوند. بنابراین غفور بودن خدا از آن روست که تبعات گناهان گریبانگیر انسان نشود.
پس از آنکه بار گناهان از دوش انسان برداشته شد، خداوند با اسم «الرحیم» او را مشمول رحمت واسعهی خویش میکند؛ یعنی دست بندهاش را میگیرد و در مسیر قرارش میدهد. اسم «رحیم» و «الرحمان» خداوند مشتق از کلمهی رحمت هستند؛ با این تفاوت که معبود با اسم «الرحیم» تک تک بندگانش را مشمول رحمتش میکند و صرفاً مخصوص مؤمنان است، اما «رحمان» شامل همگان میشود؛ امام صادق علیهالسلام مىفرماید «الرَّحمنُ اِسْمٌ خاصٌ بِصِفَة عامَّة، وَالرَّحیمُ اسمٌ عامٌ بِصِفَة خاصَّة»؛ رحمان اسم خاص است [مخصوص خداوند] اما با وصفى عام؛ یعنی مفهوم رحمتش دوست و دشمن را در بر مىگیرد؛ اما رحیم اسم عام است به صفت خاص؛ یعنی این اسم هم بر خداوند و هم غیر او اطلاق مىشود، اما مفهومش رحمتى است مخصوص مؤمنان. «رحمت» در معنایی دیگر «عطای بدون استحقاق» است؛ به این معنا که انسانها بدون آنکه استحقاق داشته باشند، مورد لطف و رحمت خداوند قرار میگیرند.
نتیجه آنکه ماه رجب تبلور اصلی کلمهی رحمت و مغرفت خداوند برای پالایش و ورود به ماه عظیم شعبان و از آنجا بهسوی ماه مهمانی خداوند و قلهی این ماه یعنی شب قدر است.
انتهایپیام/