به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز آخرین روز از چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر است و این رویداد فرهنگی به ایستگاه پایانی خود رسید.
بحث روز، آپاراتچیهای سینما دست نسل تازهای افتاده است
شاید حجمههایی که علیه جشنواره فیلم فجر در ماههای گذشته و از آغاز به کار جشنواره فیلم کوتاه تهران شد یک اتفاق تلخ و در عین حال قابل پیشبینی بود. خصوصا آنکه میتوان ریشههای آن را از سالهای قبل نیز دید که برخی در تلاش بودند تا این جشنواره را به حاشیه ببرند.
در سال 1398 که فضای کشور به خاطر مسائل اقتصادی و موضوع گرانی بنزین درگیر مشکلات شد، برخی همان موقع نیز سناریوی بیاعتبار کردن جشنواره را آغاز کردند. در آن سال برخی از بازیگرانی که همین ایام به خاطر شیطنتهایی که در فضای مجازی داشتند مدتی در زندان بسر بردند، از اولین چهرههایی بودند که جشنواره را نشانه رفتند. البته چهرههایی چون شهاب حسینی به خاطر اهمیت سینمای کشور و جشنواره فیلم فجر از آن دفاع کرد. در نتیجه برخی همان سال به جشنواره آمدند و برخی خیر اما در نتیجه جشنواره برگزار شد و مردم نیز به سینماها رفتند.
از آن سال به بعد این موضوع دستمایه برخی شد که به هنگام آغاز کار جشنواره فیلم فجر از آمدن و نیامدن صحبت کنند. اما نکته جالب در میان آنان که بر طبل نیامدن میکوبیدند این بود که آثار آنها همواره جزو فیلمهایی بود که از اهمیت کمتری از نظر هنری و جذب مخاطب برخوردار بود و همواره نیامدنهایشان را گردن مسائل سیاسی میانداختند در حالی که پیگیریها نشان میداد که آثارشان نمیتواند نظر داوران جشنواره را جلب کند!
بنابراین باید گفت که گویا جشنواره فیلم فجر نه به عنوان یک رویداد سیاسی، نظامی و ژئوپلوتیک که از اهمیت پچیده استراتژیک و خطرناک برخوردار باشد بلکه به عنوان یک پدیده فرهنگی و هنری که با اذهان عمومی مردم ارتباط دارد و ویترین فرهنگی جامعه است چقدر دارای اهمیت است. البته در حقیقت این منظر و زاویه دید به جشنواره از ابتدای تولد آن در دهه 60 دارای اهمیت و اعتبار و حساسیست ویژه بوده اما خود را نشان نمیداده است و حالا به یکباره اهمیت آن برای عموم مردم، کشور و دوستان و دشمنان روشن شده است. چرا؟
سینمای بعد از انقلاب برخلاف نظر برخی با سلایق گوناگون سیاسی و فرهنگی، با قدرت و با نگاهی تازه و معنوی به انسان و جهان به کار خود ادامه داد و همین برای بدخواهان انقلاب گران تمام شد. چراکه جمهوری اسلامی ایران داعیه دار فرهنگ، هنر و تمدن بود و همین نقشههای بسیاری را نقش بر آب کرد. سینما به عنوان پدیده مدرن و پر زرق و برق و پرشتاب در انتقال مضامین و معانی، حالا بیش از 40 سال است که در کشوری اسلامی قدرتمند است و جشنواره فیلم فجر مهمترین رویداد این پدیده در کشور ما. بنابراین به نظر میرسد که هدف رفتن جشنواره بیمبنا و دلیل نبوده است.
حالا جشنواره فیلم فجر بار دیگر برگزار شد اما با حضور نسل تازه از هنرمندان و فیلمسازان و علاقهمندان هنر هفتم که حالا جایگاه تازهای برای خود دارند و در آن میدرخشند. فیلم اولیها، بازیگران تازه و حتی بخشی از مردم که شاید کمتر به سینما میرفتند. از فروغ جشنواره کاسته نشد که به آن افزوده شد. از اعتبار آن کاسته نشد که به محبوبیتش افزوده شد.
این دوره از جشنواره با کم و کاستیهایی نیز روبرو بود. این مسائل البته میتواند برای سال آینده جشنواره درس عبرتهایی باشد که با بهرهگیری از آن جشنواره را بهتر از امسال برگزار کرد.
چه فیلمهایی میبینیم؟
"آنها مرا دوست داشتند" به کارگردانی و تهیهکنندگی محمدرضا رحمانی
رحمانی 6 فیلم در کارنامه سینمایی خود و یک مستند دارد که "آنها مرا دوست داشتند"پنجمین فیلم او است. رحمانی بازیگران مختلفی را جلوی دوربین خود آورده است که میتوان به فریبرز عربنیا، اندیشه فولادوند، الناز شاکردوست، مهدی پاکدل، بهاره افشاری، عباس غزالی، حمید گودرزی و... اشاره کرد.
در فیلم جدید رحمانی بازیگرانی چون امیرحسین آرمان، مهسا اسماعیلی، شهرام قائدی، امیر جعفری، لیلا بلوکات، نسیم ادبی، علی صالحی بازی میکنند. آرمان امسال در فیلم بهشت تبهکاران نیز بازی کرده است که هنوز نسخه نهایی آن به جشنواره فیلم فجر نرسیده است.
در خلاصه داستان فیلم آمده است که یک زوج بدلیل مریضی کودک خود با چالشی مواجه میشوند.
او در فیلمهایش تلاش داشته تا با مسائل و چالشهای اجتماعی مانند اسیدپاشی، قصاص و درگیریهای میان زوجین را به تصویر بکشد. به نظر میرسد که فیلم جدید او نیز فضایی آرامتر نسبت به فیلمهای قبلی او داشته باشد.
سینما متروپل به کارگردانی محمدعلی باشه آهنگر و تهیهکنندگی حامد حسینی
در فیلم رضا کیانیان، پریوش نظریه و هومن برقنورد بازی میکنند.
سینما متروپل به روزهای جنگ میپردازد و قصه سینما در جنگ در شهر آبادان را روایت میکند.
«سینما متروپل» فیلمی با سرمایهگذاری و تولید بزرگ است که قصهای کمتر دیدهشده در سینمای ایران دارد.
باشه آهنگر قبلتر نیز فیلمهایی با موضوع جنگ ساخته بود که میتوان به بیداری رؤیاها، ملکه و سرو زیر آب اشاره کرد. تهیهکننده بیشتر فیلمهای او نیز سید حامد حسینی است که این فیلم را نیز با او تهیه و تولید کرده است.
انتهای پیام/