به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم اس ار اف سوئیس در گزارشی نوشت: بسیاری از پناهجویان در یونان قبلاً با خانواده های خود در یک آپارتمان زندگی می کردند. این بودجه با بودجه اتحادیه اروپا تامین شد و به عنوان بخشی از طرح مسکن دولتی Estia انجام می شد. اکنون به دلیل اینکه یونان این طرح را متوقف کرده است، پناهندگان باید این آپارتمان ها را تخلیه کنند.
مادر سه فرزند اهل کنگو نیز تحت تأثیر این تصمیم دولت یونان قرار گرفته است. وی با کمک یک مترجم، مشاوره تلفنی از دفتر آتن شورای یونان برای پناهندگان (GRF) دریافت می کند.
وی تاکید کرد: این یک شوک بود در آپارتمانی که خودش میتوانست غذا بپزد، بچهها فضایی برای بازی داشتند. دکتر اطفال هم همین نزدیکی بود. ما شرایط خیلی خوبی داشتیم.
دو هفته پیش، این زن مجبور شد آپارتمان خود را در مرکز شهر آتن ترک کند. اکنون او با فرزندانش در کمپ پناهندگان ریتسونا در 80 کیلومتری آتن اسکان داده شده است. دسترسی به نزدیکترین شهر خالکیدا با وسایل نقلیه عمومی دشوار است.
وی درباره شرایط اقامتگاه جدیدش گفت: اینجا خیلی سرد است. دیروز اصلا آب گرم نداشتیم.
این زن گفت: بچه ها غذای اینجا را نمی خورند. حالم خوب نیست من خیلی احساس تنهایی می کنم، کسی را ندارم که با او صحبت کنم. بسیاری از افرادی که GRF با آنها در تماس است احساس این زن را دارند.
"اسپیروس ایکونومو" ، سخنگوی این سازمان(GRF) ، از تصمیم دولت یونان برای پایان دادن به برنامه اسکان پناهجویان توسط دولت انتقاد کرده است.
وی گفت: مردم می توانستند با آبرو در آپارتمان ها زندگی کنند. همچنین ادغام آنها در جامعه یونان آسانتر بود. از افراد بیمار به خوبی مراقبت می شد، بچه ها به مدرسه محلی می رفتند. همه اینها دیگر در یک اردوگاه دوردست تضمین نمی شود.
ادغام در جامعه یونان برای آنها آسانتر بود.
دولت یونان پایان برنامه مسکن را با این واقعیت توجیه می کند که اکنون بر خلاف قبل مکان های رایگان زیادی در کمپ های پناهندگان وجود دارد . به ادعای دولت یونان شرایط زندگی در آنجا نیز بهبود یافته است، بنابراین این برنامه دیگر ضروری نیست.
"ایکونومو"، سخنگوی GRF میترسد که بسیاری از پناهندگان اکنون بی خانمان شوند. زیرا هرکس از پذیرش در سیستم پذیرش دولتی امتناع کند دیگر هیچ کمک مالی دریافت نخواهد کرد.
او می گوید که حداقل در موارد خاص هنوز باید جایگزینی برای کمپ وجود داشته باشد. به گفته وی پناهندگانی هستند که می ترسند سرویس مخفی کشورشان در کمپ کشف شوند. یا قبلاً در یک اردوگاه تجربیات آسیب زا داشتند. این افراد اکنون می توانند به خیابان ها بیایند.
مادر سه فرزند اهل کنگو می گوید که اگر او حق انتخاب داشت، او نیز در آپارتمانش می ماند. وی امیدوار است که روند پناهندگی او به سرعت بررسی شود و تصمیم مثبت دریافت کند. سپس او اردوگاه را ترک خواهد کرد و سعی خواهد کرد زندگی مستقلی داشته باشد.
انتهای پیام/