به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مهدی عظیمی تهیه کننده سینما و مدیرعامل سابق انجمن سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، درباره چالشها و مشکلات سینما در سال جدید بیان کرد در حال حاضر مهمترین مشکل سینمای ایران ریزش مخاطب است که با افزایش قیمت بلیت سینما میتواند ادامه داشته باشد. اما نمیشود قیمت بلیت را هم بالا نبرد زیرا افزایش هزینههای سینماداری باعث شده تا حتما قیمت بلیتها بالا برود. البته با آنچه که من در مدیران سینمایی کشور میبینم به نظر میرسد که این توانایی وجود دارد تا مشکلات سینما را حل و فصل کند.
او ادامه داد: بنابراین چارهای از افزایش قیمت بلیت سینما نیست اما میشود با تدابیری فروش سینما و مخاطبین آن را افزایش داد تا سینما رونق بهتری پیدا کد.
تهیه کننده "های پاور" گفت: مشکل ما این است که تمام اتکای ما روی سینمای سالنی کشور است در حالی که سینمای سالنی یک پایلوت مرده است. در اواخر سالی که گذشت رقم فروش سینمای ایران 400 میلیارد را رد کرد که البته رقم امیدوارکنندهای است. اما طبق بررسیهای کارشناسانه فروش عالی ما رقمی بسیار بیشتر از این رقم است که تازه اگر آن میزان فروش هم داشته باشیم، باز هم دو سوم هزینه سینما جبران میشود. بنابراین با تمام اینکه این مبلغ به نوبه خود بالا است برای جبران هزینههای سینما رقم بسیار پایین است. به تعبیر معروف شرط بندی روی سینمای ایران شرط بندی روی اسب مرده است.
وی ادامه داد: اما راه حلی که به نظر من وجود دارد خروج از اتکا به تنها بستر سینمای سالنی است. اگر سازمان سینمایی و مجموع سینماگران و اتحادیه تهیه کنندهها و مدعیان، سینمای سالنی را تنها یکی از بسترهایی بدانند که سینما باید فروش کند و در کنار آن به دیگر شیوههای اکران فکر کنند شرایط سینما بهتر میشود و اینگونه سینما از بستر مرگ بیرون میآید. پس بسترهای جدیدی برای اکران سینما باید در نظر گرفته شود که این موضوع مقدمه چینی میخواهد. تا فضای اکران در اشکال جدید شکل نگیرد، هیچ چیزی درست نمیشود. ما در حال ریزش مخاطب سینما هستیم و این شیب تندتر هم میشود و با خواست یک مدیر و نهاد هم این مشکل حل شدنی نیست و بایستی قوه اراده عاقل، جامع و فراگیر درباره اینها فکر کند و برنامهریزی عملیاتی داشته باشد.
این فعال عرصه سینمای ایران در توضیح خود بیان کرد که امروز نهادها، ارگانها و بخشهای گوناگون کشور به حدی سالنهای نمایش دارند که اگر بخواهند آنها را به سالنهای سینمایی کشور اضافه کنند، مطمئن باشید که بخش قابل توجهی از نیاز کشور به سالنهای سینما رفع میشود. به عنوان مثال نیروهای مسلح در شهرکهای مسکونی خود سالن نمایش دارند. شرکتهای نفتی و پتروشیمی در مراکز بزرگ صنعتی خود چندین سالن نمایش دارند. دیگر نهادها هرکدام به این نحو. حال اگر کارمندان و مرتبطین این نهادها فیلمهای سینمایی را در همین سالنها با پرداخت هزینه مناسب و با همکاری خود آن ارگانها تماشا کنند، مبلغ قابل توجهی به جیب سینمای ایران بازمیگردد. این تنها یک رویکرد جدید و مغفول در سینمای کشور است که از آن فاصله داریم. اینگونه مردمی که با حقوق کارمندی و به عنوان مثال چهار نفره به خاطر هزینههای خورد و خوراک در سینما، حمل و نقل و خود قیمت بلیت که با یک حساب سرانگشتی بالای 300 تا 400 هزار تومان میشود، میتوانند همان فیلم را در سالن سینمای شهرک مسکونی خود تماشا کنند. شهرکهای مسکونی ارگانها در کشور ما بسیار زیادند و در هرکدام از آنان چندهزار نفر زندگی میکند که تماشای فیلم توسط آنها میتواند فروش سینما را جابجا کند. باید برای این موضوع برنامهریزی کرد به گونهای که هم مالک سیما و بهرهبردار آن به منفعت برسد و هم تهیه کننده. این موضوع قابل بررسی است.
عظیمی بیان کرد که با نگاهی به عملکرد پلتفرمها و نمایش خانگی در سالهای اخیر معلوم میشود که ظرفیتهای دیگر اکران جوابگوی نیاز مخاطبین کشور خواهد بود به شرطی که به آن به درستی عمل کنیم. سالهای قبل که هنوز اکران آنلاین نبود و فیلمها به صورت CD در فروشگاهها به فروش میرسید، فروش بسیار بالایی این فیلمها برای سینمای ایران داشتند که حتی در مواردی بیشتر از فروش خود سینما بود. پس این شواهد نشان میدهد که باید ظرفیت اکرانهای دیگر را فعال کرد. بدانیم که اکران صرف سالن سینمایی دیگر کمکی به سینمای کشور نمیکند. باید اکران تلویزیونی را نیز جدی گرفت. صداوسیما یک ظرفیت و توان بسیار بزرگ برای کمک به سینمای کشور است که نباید آن را فراموش کرد. اکران با رقم بالا و قابل قبول میتوان جان دوبارهای به سینمای کشور بدهد. تهیهکنندهها با اعتماد به اینکه صداوسیما حقوق آنها را رعایت میکند، میتوانند فیلم شان را مانند اکران آنلاین نمایش خانگی، به تلویزیون بفروشند.
این کارشناس بیان کرد: هرآنچه که منجر به مشکلات گوناگون در سینمای کشور شده است، اعم از قاچاق، بیکاری، مشکلات اقتصادی و... همه برای همین سینمای سالنی است که خودش بازدهی مثبت ندارد.
او گفت: فروش 400 میلیاردی را اگر تقسیم بر 40 فیلم سینمایی سال کنیم، هرکدام 10 میلیارد میشود در حالی که هزینه تولید حدقل 6-7میلیارد است که نصف فروش فیلم هم به سینما میرسد؛ بنابراین تمام فروش فیلم ضرر میشود. کدام سرمایهگذاری حاضر میشود که پولش را روی فیلمها هزینه کند بعد هم چند سال پولش بخوابد؟ پس اتکای تنها به سینمای سالنی مرده، اشتباه است و باید به پلتفرمها و بسترهای جدید فکر کنیم. باید نهادهایی ک در سینما ورود دارند مانند اوج، روایت فتح، حوزه هنری و... نیز برای حل و فصل مشکلات سینما دست به کار شوند تا اقتصاد سینمای ما دوباره جان بگیرد.
عظیمی بیان کرد که چرا نباید از ظرفیت اکران در قطارها استفاده کرد؟ این سیستم نیز وجود دارد اما جدی گرفته نمیشود. همچنین اکرانهای خارج از کشور باید در دستور کار قرار بگیرد. اگر همین 3 میلیون نفر ایرانی که به سینما میروند در خارج از کشور نیز به سینما بروند و فیلمهای ایرانی را تماشا کنند، مشکل سینما حل میشود.
انتهای پیام/