به گزارش خبرگزاری تسنیم، در شرایطی که تقریباً اجماع کمسابقهای برای برکناری حبیبالله شیرازی از ریاست هیئت فوتبال استان تهران به وجود آمده و ذینفعان فوتبال در حوزههای مختلف اعم از هیئتها، باشگاهها، پیشکسوتان و ... معتقدند شیرازی به پایان دوران مدیریت خود در استان رسیده و حضورش چیزی جز خسارت نخواهد داشت اما او با بیتوجهی محض به خواسته اهالی ورزش و فوتبال، بر تداوم مدیریت خانوادگیاش در هیئت فوتبال اصرار دارد و حاضر به کنارهگیری نیست. به نظر میرسد کسی هم نیست که به او بگوید هیئت فوتبال، شرکت خصوصی نیست تا هرگونه که بخواهد رفتار کند و با وجود مخالفت و نارضایتی اهالی فوتبال صندلی ریاست را ترک نکند.
حال که شیرازی قصد ندارد با استعفایی محترمانه، آرامش را به فوتبال پایتخت برگرداند باید در جستجوی اراده واقعی فدراسیوننشینها بود و این پرسش را مطرح کرد که آیا فدراسیون قصد ندارد در تقابل و رویارویی آرامش و آبروی فوتبال با منافع شخصی یک فرد، طرف فوتبال و منافع جمعی بایستد؟
فدراسیون فوتبال و سایر هیئتهای فوتبال در استانها برای حفظ اعتبار خودشان هم که شده باید مراقب باشند اعمال و رفتار یکی از آنها آبروی سایرین را در معرض تهدید قرار ندهد. وقتی خود آنها در خصوص این مسائل اقدام و تصمیمگیری نکنند طبیعی است که نباید انتظار داشته باشند از بیرون برای آنها تصمیمگیری نشود چرا که سکوت و انفعال آنها اگر به معنای همراهی نباشد -که هست- به روشنی حاکی از ناتوانی آنها در مدیریت جامعه صنفی فوتبال خواهد بود و نباید انتظار داشته باشند که سایر مسئولان، نظارهگر این بههم ریختگی در فوتبال تهران به عنوان مهمترین هیئت فوتبال کشور باشند.
به عبارت دیگر تصمیمگیری در خصوص این موضوع، آزمون استقلال فدراسیون فوتبال است تا مشخص شود آیا فدراسیون با تصمیمگیری مناسب و برخورد با هیئت فوتبال تهران، استقلال فدراسیون و جامعه فوتبال را حفظ میکند یا منتظر میماند تا این تصمیم، خارج از فوتبال اتخاذ شود.
پس از جلسه 28 اسفند 1401 هیئت رئیسه خبری منتشر شده بود مبنی بر اینکه اعضا در خصوص برکناری شیرازی به جمعبندی رسیده اما ترجیح میدهند این اتفاق در قالب استعفا و کنارهگیری باشد؛ اتفاقی که تاکنون رخ نداده است.
انتهای پیام/