به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مریم مبینی بیدگلی؛ محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق شدند با استفاده از یافتههای خود طی تحقیقاتی عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین و جلوگیری از حوادث را بهبود دهند.
دانشآموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان برای اجتناب از برخورد با زمین» گفت: علت اصلی انتخاب این موضوع جلوگیری از تأخیرها و سوانح ناشی از عدم دید در فاز فرود است.
وی تصریح کرد: در حال حاضر، برای فرود ایمن، راهحلهایی همچون استفاده از ابزارهای کمک ناوبری در اغلب موارد توانسته خواسته خلبانان را برآورده سازد. اما در صورتی که این دستگاهها آسیب دیده باشند یا اگر در شرایط بدی آب و هوا با دید محدود باشیم، استفاده از این سیستمها گمراهکننده است و منجر به سوانح فرود میشود.
به گفته مبینی بیدگلی، در این موارد، هواپیما به زمین یا موانعی که به دلیل عدم وجود مرجع بصری خارجی دیده نشده است اصابت میکند. از سوی دیگر، استفاده از ابزارآلات کمک ناوبری فعلی تنها در کشورهای توسعه یافته متداول است و میتوان گفت به دلیل عدم وجود زیرساختهای لازم، استفاده از آنها در کشورهای کمتر توسعهیافته غیرممکن است.
وی عنوان کرد: این مشکلات ما را به استفاده از روشهای کمک ناوبری بصری وایده فرود بصری سوق میدهد. در طرح حاضر، برای نمایش مناسب منطقه پرواز و بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و در واقع کمک به فرود ایمن، طراحی سیستم فرود مدل سه بعدی ارائه شده است.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بیان اینکه در این طرح یک سیستم فرود بصری با استفاده از اطلاعات رقومی زمین، دادههای هوایی و دوربین مادون قرمز براساس الگوریتمهای درک عمق سیستم بصری انسان برای فرود دقیق هواپیماهای تجاری را پیشنهاد کردیم، گفت: این سیستم شبیهسازی شده که سیستم فرود مدل سه بعدی نامیده میشود در مرحله نهایی فرود بر روی باند فرودگاه تمرکز دارد.
وی ادامه داد: محیط شبیهسازی شده برای فرود بصری در شرایط آب و هوایی نامطلوب استفاده میشود و صحتسنجی نتایج نشان میدهد استفاده از این سیستم سبب میشود خلبان در فاز فرود روی باند متمرکز بوده و حتی در صورت فقدان دید مناسب، با سیستم طراحی شده، فرود مناسبی داشته باشیم.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر عنوان کرد: این طرح در صنعت هوانوردی، برای هواپیماهای تجاری و مسافربری کاربرد خواهد داشت و برای ادامه کار، پیادهسازی این شبیهسازی روی هواپیمای بدون سرنشین و سپس هواپیمای سبک برای انجام آزمایشات عملی پیشنهاد میشود.
وی ضمن معرفی ویژگیهای طرح گفت: در حال حاضر، هر چند راهحلهایی همچون استفاده از ابزارهای کمک ناوبری فرود در اغلب موارد توانسته خواسته خلبانان را برآورده سازد اما در صورتی که این دستگاهها آسیب دیده باشند یا در شرایط بدی آب و هوا، استفاده از این سیستمها گمراهکننده است و منجر به سوانح فرود میشود.
به گفته مبینی بیدگلی، طرح حاضر تلاش کرده است تا با پیشنهاد یک روش فرود بصری جدید، شبیهسازی منطقه تقرب همراه با الگوریتم دید عمق چشم، راهکاری مناسب برای فرود ایمن ارائه کند. به این ترتیب با صرف هزینه به مراتب کمتر دیگر شاهد سوانح، به دلیل عدم شناخت، درک و توجه کافی به محیط، نخواهیم بود.
وی بیان کرد: نمونه خارجی این طرح، سیستم دید پرواز(FVS) و سیستم دید مصنوعی(SVS) است که ویژگی اصلی طرح ما، یعنی پیادهسازی الگوریتم درک عمق چشم انسان، در آن لحاظ نشده است. از این نظر، طرح ما دارای مزایایی از جمله شبیه بودن محیط به آنچه در محیط واقعی، انسان مشاهده میکند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود هنگام استفاده از سیستم، است.
این محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر با اشاره به مزیتهای رقابتی طرح گفت: شبیه بودن محیط به آنچه در محیط واقعی، انسان مشاهده میکند و افزایش تمرکز کاربر روی منطقه فرود، استفاده از روشهای ارزیابی نرم افزاری و سختافزاری از جمله نوآوریهای این رساله است.
وی با اشاره به کاربردهای پروژه گفت: با توجه به اینکه خلبان تأثیر مستقیم در فاز تقرب و فرود دارد و خستگی، مهارت و حساسیت او روی تصمیم گیری تأثیرگذار است، بکار بردن سیستمی که علاوه بر ارائه اطلاعات بصری در اتخاذ تصمیم صحیح و کاهش بار کاری او اثر مثبت داشته باشد، دارای اهمیت است.
مبینی بیدگلی گفت: این طرح، با نمایش مناسب منطقه پرواز، بهبود کیفیت عمق میدان دید خلبان و طراحی سیستم فرود مدل سهبعدی، به فرود ایمن و کاهش بار کاری خلبان کمک میکند. همچنین با پیادهسازی این طرح روی هواپیماها از تأخیر و سوانح پروازی حاصل از دید محدود جلوگیری خواهد شد.
بر اساس این گزارش، دکتر مهدی سبزهپرور؛ عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر استاد راهنمای این پروژه بوده است.
انتهای پیام/