به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر(ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرمودهاند و دعای روز بیست و دوم این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ فَضْلِک وَ أَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکاتِک وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِک وَ أَسْکنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِک یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّینَ
ای خدا در این روز به روی من درهای فضل و کرمت بگشا و بر من برکاتت را نازل فرما و بر موجبات رضا و خوشنودیات موفقم بدار و در وسط بهشتهایت مرا مسکن ده؛ ای پذیرنده دعای مضطر پریشان.
از خدا بخواهیم با فضلش با ما برخورد کند
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) دعای روز بیست و دوم ماه رمضان را این گونه شرح داده است: «اللَّهُمَّ افْتَحْ لِی فِیهِ أَبْوَابَ فَضْلِکَ» خدایا درهای فضلت را به روی من باز کن. الان خداوند با فضل خود با ما معامله میکند و اگر بخواهد با عدلش با ما برخورد کند کار همه ما خراب است. در دعا میخوانیم «اَللّهم عاِملنا بِفَضلِک وَ لا تُعامِلنا بِعَدلِک» نتیجه اعمال را میبینیم.
شخص عوامی بود دعا را بر عکس خواند یعنی «اللهم عاملنا بعدلک» تا اینکه سر یک مسئلهای محکوم به اعدام شد. آن شخص با خود گفت چرا من محکوم به اعدام شدهام؟! از طرف خداوند به پیامبر زمان آن شخص الهام شد که به او بگو در گذشته جانداری را به ناحق کشتهای و او را اعدام کردی؛ تو خودت از ما خواستی که با عدلمان با تو معامله کنیم، و ما هم با عدلمان با تو معامله کردهایم.
لذا در قرآن آمده است که: «ما أَصابَکَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَ ما أَصابَکَ مِنْ سَیِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِک» هر پیشآمدی که بر سر شما میآید به خاطر اعمال بد خودتان هست «و یعفوا عن الکثیر» تازه خیلی از امور بد شما را خدا ندیده میگیرد. این ندیده گرفتن خیلی از کارهای بد ما از سوی، خدا فضل اوست و اگر بخواهد مو به مو محاسبه کند عدل اوست. از خدا بخواهیم که با فضل خودش با ما برخورد کند.
دعا برای عمر با برکت
«وَ أَنْزِلْ عَلَیَّ فِیهِ بَرَکَاتِکَ» خدایا برکاتت را بر ما نازل کن. برکات چیست؟ بعضیها عمر با برکت دارند، طلبه و غیر طلبه فرقی نمیکند؛ اگر پول داری کار خیر بکنی و اگر طلبه و عالم هستی برکت داشته باشی، مثل شیخ محمد حسین زاهد که میگفت: من پنج هزار شاگرد تربیت کردهام. مثل شیخ عباس قمی، ایشان چقدر عمر با برکتی داشته است، این همه کتاب نوشته است.
به مرحوم شیخ محمد حسین اصفهانی گفتند: شخصی میخواهد شما را ببیند. نزدیک ظهر هم بود و ایشان قصد داشت استراحت کند، ولی مأخوذ به حیا شد و گفتند: بگویید بیاید.
آن شخص که وارد شد، ایشان دیدند آن شخص تازه وارد قیافه علمایی هم دارد و تصور کرد از مراجع تقلید هستند؛ و احوالپرسی کردند. مرحوم اصفهانی سؤال کردند : شما اهل کجایی؟ مرد گفت: اصفهان. شیخ گفت: در آنجا مشغول چه کاری هستید؛ تدریس دارید، منبر میروید؟ کتاب مینویسید؟ گفت: خیر. سالی یک مرتبه «نعش» میشوم!
مرحوم اصفهانی فهمید که او تعزیهخوان است و سالی یک مرتبه روز عاشورا روی تختی میخوابد و نقش جنازه را بازی میکند و مردم روی او پول میریزند و خرج سالش را در میآورد. باز خدا پدر و مادر این شخص را بیامرزد که حداقل نعش میشود، بعضیها نعش هم نمیشوند!
علامه مجلسی چه عمر با برکتی داشت؛ فقط صد و ده جلد بحار الانوار نوشت. طلبه ها کاری کنید که عمر با برکت داشته باشید؛ به پیشنمازی تنها قناعت نکنید؛ اهل کار باشید، ملا بشوید.
«وَ وَفِّقْنِی فِیهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِکَ» خدایا من را به اموری که مورد رضای توست موفق بدار، اهل دعا و دستگیری از دیگران باشم. کاری بکنم که خدا از من راضی بشود.
«وَ أَسْکِنِّی فِیهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِکَ» خدایا من را در وسط بهشت ساکن کن. شاید وسط بهشت محل سکونت اولیاء الهی است که آن را از خدا درخواست میکنیم.
«یَا مُجِیبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّین» ای خدایی که دعای مضطرین را اجابت میکنی، دعاهای امروز را در حق من مستجاب کن.
انتهای پیام/