به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، پیامبر (ص) برای هر روز از ماه رمضان دعایی ذکر فرمودهاند و دعای روز بیست و هفتم این ماه مبارک به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ القَدْرِ وصَیّرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الى الیُسْرِ واقْبَلْ مَعاذیری وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین.
خدایا روزى کن مرا در آن فضیلت شب قدر را و بگردان در آن کارهاى مرا از سختى به آسانى و بپذیر عذرهایم و بریز از من گناه و بار گران را اى مهربان به بندگان شایسته خویش.
شب قدر را بشناسیم
آیت الله مجتهدی تهرانی (ره) دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان را این گونه شرح داده است: «اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیلَةِ القَدْرِ» در این بخش از دعا میخوانیم ای خدا، برتری فضیلت شب قدر را روزیام کن. از این دعا برخی احتمال میدهند که شب بیست و هفتم ماه رمضان، شب قدر است.
در روایات، راجع به شب قدر اختلافاتی وجود دارد. شیعه اعتقاد دارد که به احتمال قوی شب بیست و سوم، شب قدر است و اعمال بیست و سوم مهمتر از اعمال شب نوزدهم و بیست و یکم است. شبهای نوزدهم و بیست و یکم، یک غسل مستحبی دارند؛ اما شب بیست و سوم دو غسل دارد. خواندن سورههای «دخان»، «روم» و «عنکبوت» در شب بیست و سوم سفارش شده است.
برادران اهل تسنن به بیست و هفتم اعتقاد دارند و این شب را احیاء نگه میدارند و اعمال شب قدر را به جا میآورند. شیعه هم البته شب بیست و هفتم احیاء دارد؛ اما تنها در اول شب.
بعضی هم قایل به شب قدر بودن شب نیمه شعبان هستند. اندازهگیری برنامههای ما اعم از سلامتی، عمر طولانی، رفاه، بلا، گرفتاری و هر پیشامدی در شب قدر اتفاق میافتد. شبی که مورد اختلاف است و حتی برخی، عید فطر را برای آن قائل هستند.
برخی اولیاء هم تمام سال را احیاء میگرفتند تا آن شب قدر که معلوم نیست چه وقت است را درک کنند. شب قدر بهترین ایام سال است. ملائکه به اذن خدا به روی زمین میآیند تا مقدرات ما را معلوم میکنند. ملائکه میآیند و دور دل ما میگردند؛ اما جای خالی نمیبینند که وارد شوند. فرودگاه دل ما برای فرود ملائکه خالی نیست.
گوشهای از آن جای محبت زن و بچه است. گوشهای از آن جای محبت پول، ریاست و علاقههای گوناگون است و به همین دلیل ما فضای خالی در دل نداریم تا ملائکه در آن فرود بیایند.
در شبهای تاریک از خدا عذرخواهی کنید
«وصَیرْ أموری فیهِ من العُسْرِ الی الیسْرِ» در جمله دوم دعا میخوانیم که خدایا امورات من را از سختی به آسانی مبدل کن. غالب مردم گرفتار هستند. گرفتار همسایه بد، عروس بد، داماد بد و گرفتارهای دیگر و در این دعا از خدا میخواهیم که این گرفتاریها و سختیها را برای ما به آسانی مبدل کند.
«واقْبَلْ مَعاذیری»: خدایا عذر من را بپذیر. گاهی کسی از شما غیبت کرده یا در عصبانیت حرفی میزند و عذرخواهی میکند؛ ما هم با این دعا به در خانه خدا میرویم و از او به خاطر کارهایی که انجام دادهایم عذرخواهی میکنیم. اگر کودکی از پدرش عذرخواهی کند، پدر منقلب میشود حالا که ما از خدا عذرخواهی کنیم، خدا بسیار بیشتر از والدین مهربان است و حتماً میبخشد. همیشه از خدا عذرخواهی کنید.
در آخر دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان میخوانیم «وحُطّ عنّی الذّنب والوِزْرِ یا رؤوفاً بِعبادِهِ الصّالِحین» یعنی خدایا گناهانم را محور کن. ای خدایی که به بندگان صالحت مهربانی. مهربانی خدا بسیار زیاد است. آدم هرگاه رو به خدا عذرخواهی میکند، خدا او را میپذیرد ولو اگر یک عمر نا اهل باشد.
در گذشته جوانهای منحرفی بودند که در ایام محرم، امام حسین (ع) از آنها دستگیری میکرد و در آخر محرم تمام گناهان خود را ترک میکردند. در شبهای تاریک و در خلوت و تنهایی با خدا صحبت و از او عذرخواهی کنید. خدا دست شما را میگیرد و اصلاح میشوید.
انتهای پیام/