به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس،چهارشنبههای امام رضایی که میرسد تمامی ملائک در گوشه گوشه صحنها و رواقها به صف میشوند و بالهایشان را فرش قدوم زائران حرم رضوی میکنند، همان زائرانی که با چشمانی بارانی و نگاهی ملتمس از دور دستها و با زمزمه رضا رضاجان برای عرض ادب به این سرزمین نورانی و این قطعه از بهشت آمده اند.
در این گوشه از بهشت تک تک زائران در میانه مشکلات و تنهاییها، به دنبال ساحلی آرامش بخش میگردند. آری؛ برای زائران و مجاوران، همیشه زیارت یک ساحل نجات است و در این ساحل، انسان به آرامش و امنیت میرسد.
چهارشنبههای امام رضایی است و فقط کافی است گوشه ای بنشینی و با این ضریح قشنگ، این حس نورانی اهورایی، این فضای عنبرین ناب، این صدای بال بال فرشتگان مقرب، این حضور ممتد سبز، این سیال زلال آبی، خلوت کنی تا همه غم های عالم از دلت برود.
چهارشنبهها وقتی وارد حریم قدسی شمسالشموس میشوی معجزهها یکی یکی رخ میدهند و تو احساس میکنی که خودت هستی؛ همان خودی که خدا آفرید و از روح خودش در او دمید؛ همان خودی که فرشتگان پیش او سجده کردند؛ همان خودی که خلیفه ی خدا است.
در این چهارشنبه های امام رضایی به هر گوشه از حرم که نگاه کنی معجزه ها را میتوانی ببینی؛ گوشهای از صحن، مادر دلسوختهای که تسبیحی را در دست گرفته است و در انتظار معجزه آقایش،زیارت امین الله را زیر لب آرام قرائت میکند...
گوشهای دیگر پدری همراه سه فرزند معلولش طبق قراری که هر هفته با امام رئوف دارد به دیدار یار آمده است و سمتی دیگر پدری پاکبان گوشهای در حال راز و نیاز با امام رئوف است و با گوشه آستین لباسش بهآرامی اشک چشمانش را پاک میکند.... آن طرف تر کودکی گوشه ای نشسته است و با چشم هایش پرواز کبوتران حرم را دنبال می کند و با خود فکر می کند که این کبوتر ها چه رازی با امام هشتم(ع) دارند...
انتهای پیام/282/ن