به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ فصل دوم نمایش میدانی «جهان بانو» اگرچه با موضوع روایت زندگی زنان تاثیرگذار عالم روی صحنه رفته است، اما خمیرمایه خود را از مساله «تقابل خیر و شر» گرفته. داستان این نمایش که فصل دوم آن مدتی است در بوستان ولایت تهران آغاز شده، از جایی شروع میشود که حضرت آدم و حوا از بهشت رانده شدهاند. تمرکز اصلی نمایش بر زندگی حضرت حوا و نقش او به عنوان مادر بشر است.
کارگردان (حسن بزرا) با بهره گیری از نریشین، جلوه های ویژه، نور، صدا، موسیقی، بازیگران، هنروران و ... این ماجرا را جلوه عینی بخشیده است و مخاطب در فضایی قرار میگیرد که در آن آدم و حوا در حال مکالمه هستند. در همان دقایق ابتدایی، تماشاچی پی میبرد «جهان بانو» حکایت زندگی برخی از زنان خاص تاریخ است؛ کسانی که بارها نام شان را در روایتهای مختلف شنیدهایم؛ از جمله هاجَر همسر حضرت ابراهیم(ع) و مادر حضرت اسماعیل (ع) ، حضرت مریم (س) مادر حضرت عیسی (ع) ، آسیه همسر فرعون و ... .
کارگردان بخشی از زندگی ایشان را مصور و در قالب یک نمایش سرگرم کننده ارائه داده است. در ادامه نوبت به برشی از زندگی و زمانه حضرت خدیجه (س)، حضرت فاطمه (س) ، حضرت زینب (س) و حضرت معصومه (س) میرسد.
مخاطب با نقش مهم این زنان آسمانی آشنا است اما آن چه «جهان بانو» را واجد اهمیت میکند، خط سیر روایی است. سازندگان اثر، داستان را مثل نخ تسبیح دیدهاند که زندگی زنان اثرگذار، حکم دانههای تسبیح را دارد. با این شیوه، نقش زنانی که در راه حق استوار ماندند، در قالب یک روایت مسلسل وار به مخاطب عرضه میشود.
اتفاق دیگر «جهان بانو» این است که ضمن معرفی زنان شاخص به عنوان الگوهایی برای سعادت، تاکید میکند هر زن میتواند یک جهان بانو باشد. اختصاص بخشی از داستان به جان فشانی زنان در دوران انقلاب و دفاع مقدس و نیز روایت ایثار پرستاران در روزهای کرونایی امتیاز دیگر نمایش است. این یعنی هیچ گاه نقش زنان در عرصههای مختلف کمرنگ نمیشود و آنها حضوری مستمر و تاثیرگذار در تربیت درست نسلها دارند و هرگز نمیتوان جایگاه آنها در ارکان گوناگون اجتماع را نادیده گرفت. «جهان بانو» به شکل ظریف پاسخ دشمنان را میدهد که در پی القای این هستند که زن در جامعه ایرانی فاقد هویت و جایگاه شاخص اجتماعی است!
در طول نمایش علاوه بر مساله ای به نام داستان گویی، توازنی میان لحظات شاد و غمگین برقرار است. با این حال احتمالا دستهای از مخاطبان روایت اپیزودیک داستان را یک ضعف بدانند. خاصه آن که زمان، اجازه بازنمایی کامل زندگی شخصیتها را نمیدهد. از آن سو، هدف نمایش یعنی معرفی نقش زنان در تاریخ، بیش از آن که متکی بر ابزارهای هنری باشد، در قالب نریشین و دیالوگهای صرف، روایت میشود.
از سازمان اوج و سازندگان نمایشهای میدانی که حالا در این هنر، صاحب تجربه شدهاند، انتظار بالا رفته است. آن ها باید هم شیوه داستان گویی را تغییر دهند و هم ساختار نمایش را. این اشاره به معنای نادیده گرفتن تلاشها و ایدههای گروه سازنده «جهان بانو» نیست؛ چرا که در این نمایش تعداد زیادی هنرور حضور دارند که هماهنگی آن ها کار سختی است. بویژه آن که برای باورپذیر شدن اثر، حتی شتر و اسب و ... هم روی صحنه میآید و این خود کار را سختتر میکند.
در مثالی دیگر میتوان از جلوههای ویژه میدانی و انفجارها نام برد که اجرای آن در حضور تماشاگر انبوه، کاری ظریف است و دقت بالا میطلبد. با احترام به این تلاشها، توقع میرود در آینده کیفیت محتوایی و ساختاری نمایشهای میدانی تغییرات محسوس داشته باشد. این هنر صاحب چنین ظرفیتی است و سازندگان هم توان انجام آن را دارند.
عجالتا، تلاشهایی مثل اجرای نمایش «جهان بانو» را باید غنیمت شمرد. این نمایش ساعت 19:30 دقیقه هر روز در بوستان ولایت تهران روی صحنه است و علاقمندان میتوانند برای تهیه بلیت رایگان به سامانه namaticket.ir مراجعه کنند.
«جهان بانو» محصول سازمان هنری رسانهای اوج است که با مشارکت اداره کل فرهنگی شهرداری تهران و به همت موسسه سیمای ققنوس روی صحنه میرود. عوامل سازنده این نمایش عبارتند از تهیه کننده: علی اسماعیلی، کارگردان: حسن بزرا، جانشین تهیه: امیرحسین طهرانی، مجری طرح: نادر قنبری، طراح نور: عباس رحمانیپور، طراح صحنه و دکور: مرتضی پورحیدر، مدیر تولید: داود طامهری، طراح صدا: عرفان حسن زاده، طراح جلوههای ویژه میدانی: یاسر یارمحمد، مجری صدا: علی بیرنگ، مدیر تدارکات: تورج سلیمانی، طراح گریم: هاشم جوری.
امیرحسین مکاریانی
انتهای پیام/