به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، از آنجایی که رژیم صهیونیستی بر مبنای زور و اشغالگری تأسیس شده، تشکیلات نظامی و ایجاد یک ارتش مجهز در صدر اولویتهای تصمیمسازان این رژیم قرار داشت و صهیونیستها تحت حمایت آمریکا و متحدان اروپایی از همان ابتدا عمده تمرکز خود را معطوف به ساختار نظامی کرده و توجه چندانی به بخش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و... نداشتند.
بر همین اساس ارتش رژیم اسرائیل یکی از ارکان اساسی این رژیم محسوب میشود که استراتژی امنیت داخلی اسرائیل بر پایه آن بنا شده است. ارتش رژیم صهیونیستی همچنین همواره به عنوان ابزار اصلی این رژیم برای سرکوب ملت فلسطین و غصب زمینهای آنها مورد استفاده قرار گرفته است. سران صهیونیست از ابتدا با تکیه بر حمایت عظیم و نامحدود ایالات متحده، تلاش کردند تا شرایط لازم را برای تأسیس یک ارتش کارآمد با سلاحهای پیشرفته فراهم کنند و در این میان همواره روی حمایتهای مالی هنگفت آمریکا حساب باز کردهاند.
درواقع صهیونیستها که به ماهیت رژیم جعلی خود آگاه بودند و میدانستند برای بقا باید همواره درحال جنگ باشند، اصرار زیادی بر تجهیز ارتش خود به انواع سلاحهای مدرن و پیشرفته داشتند و همانطور که گفته شد به این منظور حساب زیادی روی آمریکا باز میکردند و هنوز هم اینگونه است. سران رژیم اشغالگر همچنین اقدامات زیادی در سطح حمایت روانی و آمادهسازی روحیه نظامیان و سربازان جهت مشارکت در جنگهای زمینی انجام دادند اما در این زمینه ناکام بودند؛ چرا که اغلب جوانان صهیونیست که در جریان مهاجرت یهودیان وارد فلسطین اشغالی شدهاند، خود را متعلق به این سرزمین نمیدانند و انگیزهای برای دفاع از آن ندارند.
خودکشی، فرار از خدمت، دزدی در ارتش، نافرمانی و درگیری با فرماندهان و... همگی ناشی از همین احساس بیانگیزگی میان سربازان در ارتش رژیم صهیونیستی است. این وضعیت به ویژه بعد از شکست سنگین این ارتش در جنگ جولای 2006 با حزبالله به مراتب بدتر شد و ضربه بزرگی که نیروی زمینی ارتش اسرائیل دریافت کرد موجب شد تا نظامیان این رژیم در جنگ 2008 و 2009 با نوار غزه نتوانند وارد نبرد زمینی شوند.
ترس و وحشت میان عناصر نیروی زمینی ارتش اسرائیل در هر یک از جنگهای این رژیم با مقاومت فلسطین بعد از جنگ جولای کاملاً مشهود بود و به همین منظور فرماندهی ارتش تصمیم گرفت برای تشویق نظامیان به حضور در درگیریهای زمینی، برای هر یک از یگانهای نیروی زمینی یک خاخام استخدام کند. اما هیچ یک از این اقدامات نتیجه نداشت و به مرور فرماندهان ارتش اسرائیل از نیروی زمینی ناامید شده و عمده تمرکز خود را معطوف به نیروی هوایی و تجهیز آن کردند. به همین دلیل نیروی زمینی ارتش رژیم صهیونیستی به «پاشنه آشیل» این ارتش معروف شده است.
از آنجایی که شناخت دشمن به ویژه در سطح تشکیلات نظامی و نقاط ضعف و قوت آن نقش مهمی در پیروزی در هر جنگی دارد، سعی داریم در مقالهای چندشمارهای به معرفی بخشهای مختلف تشکیلات نظامی و امنیتی و ساختار ارتش رژیم صهیونیستی بپردازیم.
در بخش قبلی این مقاله درباره اهداف رژیم صهیونیستی از تشکیل یگانها و تشکلهای نظامی و میزان توجه نهاد سیاسی به آنها صحبت کردیم و اینکه صهیونیستها چگونه برای مقابله با دشمنان خود و دستیابی به برتری کیفی در منطقه و تثبیت اشغالگری خود، از نیروی نظامی و یگانهای جاسوسی استفاده میکنند.
در این قسمت سعی داریم به بررسی گروه دیگری از یگانهای نظامی اسرائیل بپردازیم که نقش مهمی را در نهاد سیاسی و امنیتی این رژیم ایفا میکنند و بخش ضروری از سیستم امنیتی صهیونیستها محسوب میگردند. این یگانها طیف وسیعی از وظایف امنیتی و نظامی را بر عهده دارند و اغلب مأموریتهای آنها پیچیده و خطرناک است:
گشت شناسایی ستاد کل ارتش (سایرت میتکال)
این یگان یکی از مهمترین و آمادهترین یگانهای نخبه ارتش رژیم صهیونیستی بوده و از پیشرفتهترین یگانهای نظامی جهان محسوب میگردد. یگان سایرت میتکال وابسته به بخش اطلاعات ارتش رژیم اشغالگر بوده و با استفاده از اطلاعاتی که از این بخش دریافت میکند مأموریتهای خود را انجام میدهد. اغلب اوقات این یگان اطلاعات خود را به شکل مستقیم از مقرّ فرماندهی عملیات ارتش اسرائیل به دست میآورد و فعالیتهای آن کاملاً سرّی و محرمانه انجام میگیرد.
زمینههای فعالیت گشت شناسایی ستاد کل ارتش رژیم صهیونیستی بسیار متنوع بوده و شامل مأموریتهای عملیاتی چون آزادسازی گروگانها، خنثیسازی عملیاتهای فلسطینیان در داخل و خارج اراضی اشغالی، انجام عملیاتهای خطرناک و حساس به ویژه در مناطق دوردست و... میشود. همچنین جمعآوری اطلاعات نیز از جمله مأموریتهای مهم این یگان میباشد.
از آنجایی که اعضای این یگان در بسیاری از زمینهها از مجربترین و آمادهترین پرسنل محسوب میشوند، پس از پایان دوره خدمت خود در این یگان، پستهای کلیدی دستگاههای «حکومتی» بهویژه سرویسهای امنیتی را به عهده میگیرند. در میان اعضای سابق یگان سایرت میتکال تاکنون 2 نفر منصب نخستوزیری رژیم صهیونیستی را بر عهده گرفتهاند که یکی از آنها «بنیامین نتانیاهو» نخستوزیر فعلی و دیگری «ایهود باراک» نخستوزیر اسبق این رژیم است.
علاوه بر آن، تعداد زیادی از وزرا، رؤسای ستاد کل نیروهای مسلح، سرویس جاسوسی موساد و بسیاری دیگر از مسئولان سابق و فعلی رژیم صهیونیستی همچون «شائول موفاز»، «موشه یعلون»، «امیرام لوین»، «نخمیا تاماری»، «دنی یاتوم»، «اوزی دایان»، «شای آویتال» و... در یگان سایرت میتکال فعالیت داشتهاند.
این یگان در سال 1957 توسط دو ژنرال صهیونیست به نام «آبراهام آرنون» و «مائیر هارتسون» تأسیس شد و در ابتدا زیرمجموعه یگان 154 وابسته به شعبه اطلاعات ارتش بود و عمده مأموریت آن، استخدام و جذب جاسوس در کشورهای عربی بود.
اکثر اعضای این یگان قبلاً دورههای تخصصی را در یگانهای مخفی ارتش اسرائیل گذراندهاند و تجربه و مهارت بالایی در زمینه اطلاعات و شناسایی دارند. آنها همچنین از میان چتربازان ویژه ارتش رژیم صهیونیستی انتخاب میشوند. یگان سایرت میتکال در سال 1958 مستقل و تبدیل به یک یگان اطلاعاتی وابسته به بخش اطلاعات نظامی ارتش شد و 5 سال بعد یعنی در سال 1963 اولین عملیات خود را انجام داد.
کسانی که برای عضویت در یگان مذکور داوطلب میشوند ابتدا باید در یک روز خاص که «روز یگانها» نامیده میشود خود را معرفی کرده و آزمایشهای لازم جسمی را انجام دهند و اگر موفق بودند به روانپزشک ویژه این یگان معرفی میگردند. اگر روانپزشک صلاحیت آنها را تأیید کرد وارد مرحله ارزیابیهای امنیتی میگردند.
مرحله معرفی و کاندید شدن برای عضویت در یگان سایرت میتکال بسیار دشوار است و حدود یک هفته طول میکشد. در این مدت فشارهای روحی و جسمی شدیدی به داوطلبان وارد میگردد و افراد تحت معاینات پزشکی کامل و تحقیقات امنیتی ویژه قرار میگیرند و اگر پذیرفته شوند وارد مرحله آموزشی میشوند. البته در این مرحله نیز مشخص نیست که آنها برای عضویت در این یگان پذیرفته شوند یا نه.
دوره آموزشی نیروهای این یگان به مدت یک سال و 8 ماه طول میکشد و یکی از سختترین دورههای آموزش حرفهای در ارتش اسرائیل محسوب میگردد؛ زیرا شامل آموزشهای سخت ویژه نیروی زمینی است و بعد از آن افراد باید برای عملیاتهای جاسوسی و شناسایی و استفاده از نقشههای توپوگرافی، سلاحهای معمولی، سلاحهای ویژه و استفاده از فناوری پیشرفته و... آموزش ببینند.
ادامه دارد...