به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، در روایات آمده است زمانی که هاجر در جستجوی آب برای اسماعیل بود، هفت بار میان کوه صفا و مروه رفت و برگشت. این سنت ابراهیمی حتی در جاهلیت نیز جزو مراسم حج به شمار میآمد و در آن زمان بتی در این سو و بتی در سوی دیگر قرار داشت و وقتی سعی کنندگان به بتها میرسیدند، آنها را لمس میکردند.
«سعی» در لغت به معنی کار و کوشش، قصد و دویدن است. در اصطلاح فقهی، «سعی» از جمله مناسک حج و عمره است و آن عبارت است از هفت دور پیمودن مسافت بین دو کوه صفا و مروه به نیت حج یا عمره که بعد از طواف کعبه و نماز طواف صورت میگیرد. به هر دور از سعی، «یک شوط» میگویند.
برای عمره گزار و حاجی مستحب است پیش از سعی از آب چاه زمزم بردارد و ضمن نوشیدن مقداری از آن، بقیه را بر سر و پشت و شکم خود بریزد و این دعا را بخواند: «أللّهُمَ اجْعَلْهُ عِلْماً نافِعاً وَ رِزْقاً واسِعَاً وَ شِفاءاً مِنْ کُلِّ داءٍ وَ سُقْمٍ».
سپس حجرالأسود را استلام نماید و از دری که محاذی آن است (باب صفا) با آرامش و وقار به سمت صفا حرکت کند و پس از رسیدن به کوه صفا بر فراز آن رفته و به کعبه نظر کند و با پیش رو قرار دادن رکن حجرالأسود و پس از حمد و ثنای خداوند متعال و گفتن هفت بار تکبیر و تهلیل، دعای وارد شده را بخواند.
انتهای پیام/