به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری تسنیم، نام "مدینه" را باید اینگونه توصیف کرد غریبستان، شهری که اشکهای یواشکی پایش زیاد ریخته شده؛ جایی که شنیدن غربتش دردآور بوده و امان از روزی که به چشم ببینی این غربت را.
زائرانی که خیلیهایشان برای نخستین بار است که آمدهاند شهر رسول خدا، ایستادهاند به تماشا؛ تماشای گنبد خضرا آنهم برای بار آخر؛ لحظه فراق است و جدایی، شرایط فرقی نکرده، همان قوانین حاکم است، بغضها در گلو و اشکهای یواشکی.
چیزی به زبان نمیآورند اما با نگاهشان دارند به پیامبر گلایه میکنند از غربت ائمه بقیع، از اینکه اجازه ندارند چند دقیقه کنار قبور ائمه بایستند، اشک بریزند و روضهای بخوانند؛ البته زائران غم دیگری هم به دل دارند، غمی که تبدیل به درد شده، درد ندانستن قبر مادر، همین درد حال زائران را عجیب پریشان کرده، حالا دارند گروه گروه با همین غم با پیامبر خوبیها وداع میکنند.
البته عدهای فرصت را غنیمت شمردهاند، زیارتنامه حضرت مادر را به چهار طرف بقیع میخوانند شاید یک گوشهای از اینجا قبر حبیبه خدا باشد و آنها توفیق ایستادن روبهروی قبر مادر را از دست ندادهاند... زائران دارند گروه گروه از مدینه به مکه میروند برای زیارت بیتالله... .
انتهای پیام/