به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کمیته اعزام و دعوت از قاریان جمهوری اسلامی ایران هر ساله مسئولیت اعزام قاریان، حافظان و گروههای تواشیح را با عنوان «کاروان نور» در دستور کار خود قرار داده است. مسئلهای که در این بین مطرح است، تناسب یا عدم تناسب میزان اعزام قاریان به این رویداد بینالمللی است، به ویژه در این مقطع که دشمنان کمر همت به تخریب مقدسات به ویژه قرآن بستند.
در این باره سیدمحمد کرمانی از قاریان بینالمللی قرآن در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم گفت: تعداد قاریانی که برای این سفر عظیم در نظر گرفته میشود، اندک است. سال قبل کاروانی 70 نفره اعزام شدند که متشکل از قاریان و گروههای تواشیح بودند. اگر بنا داریم در طول مسیر از تلاوتهای قرآن استفاده شود، هر اندازه میزان اعزام بیشتر شود، مفید خواهد بود.
وی درباره ضرورت برنامهریزی مناسب درباره اعزام قاریان گفت: سال گذشته به ستاد اربعین گفتم باید قبل از سفر هماهنگیها صورت گیرد. در این راستا نیاز است با موکبهای بزرگ و اثرگذار مثل موکب امام رضا علیهالسلام که برای شهرداری است یا موکب جمکران، موکب قم یا مواکبی که مرکزیت دارند، هماهنگی صورت گیرد. ما درباره برنامه مداحی میبینیم که همه برنامهها از قبل هماهنگ میشود، اما برای بحث تلاوت قرآن خود قاری وقتی وارد سفر میشود، مکانی را برای تلاوت پیدا میکند. موکبهای بزرگ و اثرگذار از این جهت مناسب هستند که مداحان مشهور در آن حضور دارند و خیل زیادی از جمعیت را به خودشان میبینند. در چنین فضایی حتی پیشنهاد میکنیم برای موضوع قرآنسوزی اخیر، سوره مسد را قاریان بخوانند همچنان که در طول دهه محرم ما خودمان از این سوره در قبل یا پس از تلاوت استفاده میکردیم.
کرمانی افزود:شاید متولیان امر بگویند اکثر مردم برای عزاداری و زیارت به سفر اربعین میروند. باید بگویم تجربه نشان داده زائران ایرانی و مواکب عراقی از تلاوتهای قرآنی استقبال میکنند و فضای قرآنی را دوست دارند. بنابراین قاریان باید به همت مسئولان امر از قبل با برنامه وارد این سفر معنوی شوند؛ اینطور نباشد که وارد شویم و خودمان بسترسازی کنیم. البته تا الان هم دیر شده است.
این قاری بینالمللی درباره حس حضور خود در این سفر گفت: سفر اربعین جلوهای از سرزمین ظهور است. اگر ما میخوانیم انسانها در آن مقطع به داد هم میرسند و با هم متحد و یکدل برای امامشان زیست عارفانهای را آغاز میکنند، جلوه کوچک آن را در سفر اربعین مشاهده میکنیم. پیرزنی عراقی سن و سالش بالای هشتاد سال بود. آنچه در طبق اخلاص داشت، یک لیوان آب بود و از ما خواهش میکرد آبی از دست او بنوشیم. یا زائرانی از شهرهای اطراف عراق پس از 4 روز پیادهروی به حرم که میرسیدند، سلام میکردند و میرفتند. میگفتند ما عرصه را برای سایر زائرین خالی میکنیم تا آنها که از کشورهای دیگر آمدند، زیارت دلچسبی را تجربه کنند.
انتهایپیام/