به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، پرونده بحرین از چند جهت با پرونده فلسطین از جمله پرونده بازداشت شدگان همخوانی دارد. زمانی که رژیم صهیونیستی یک فلسطینی را بازداشت می کند، معتقد است با این اقدام می تواند خشم درون خود را خاموش کند و از هر ابزاری برای سرکوب بازداشت شدگان استفاده میکند و کسی از اوضاع داخل زندانها آگاه نیست. این همان چیزی است که نیروهای امنیتی بحرین علیه بازداشتشدگان بحرینی اعمال می کنند.
به گزارش المیادین، پرونده بحرین و فلسطین تنها به بازداشت و سرکوب بازداشتشدگان ختم نمیشود؛بلکه بازداشت شدگان دست به اعتصاباتی در زندانها زدهاند.
اعتصاب کنندگان بحرینی که تعداد آنها بیش از 400 نفر می باشد، از نقض حقوق اولیه خود رنج میبرند. آنها خواستار توقف بازداشت در سلول انفرادی، اجازه ملاقات با خانواده خود بدون حصار شیشهای و همچنین مراقبتهای بهداشتی و درمان هستند.
بازداشتشدگان بحرینی برای گرفتن مطالبات خود در زندانهای آل خلیفه در 7 آگوست سال جاری دست به اعتصاب غذای نامحدود زدند. اعتصاب کنندگان پیامهای خود را از طریق فایلهای صوتی از داخل زندان منتشر کردند و وضعیت و رنج و دشواری خود را توضیح دادند. متأسفانه شباهت پرونده بحرین و فلسطین تنها در زمینه امنیتی یا سرکوب بازداشتشدگان نیست؛ بلکه در شکل تعامل بینالمللی با آرمان دو ملت نیز شباهت وجود دارد.
آمریکا به خوبی از وضعیت و شرایط بغرنج بازداشتشدگان اعتصابکننده آگاه است. در همین راستا «ودانت پاتل» سخنگوی وزارت امور خارجه امریکا اعلام کرد که ما از گزارشهای مربوط به این اعتصاب غذا آگاه و نگران هستیم. «آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه امریکا در دیداری که با «عبداللطیف الزیانی» همتای بحرینی خود در 20 ژوئیه داشت، نگرانی خود را در مورد برخی از این گزارشها ابراز کرد.
بیانیه آمریکا در روز پنجشنبه گذشته که توسط یک مقام آمریکایی صادر شد، اولین مورد در خصوص اوضاع بازداشتشدگان در زندانهای آل خلیفه نبوده و ممکن است آخرین هم نباشد. اگر چه واشنگتن می تواند به راحتی منامه را در خصوص اصلاحات حقوق بشر در زندانها تحت فشار قرار دهد، اما این کار را انجام نمیدهد.
بحرینیها کاملا آگاهند که چرا متحدان آل خلیفه اجازه رسیدگی به پرونده بازداشتشدگان در زندانهای بحرین را نمیدهند. یکی از مهمترین این دلایل موضع دولت بحرین در قبال مسئله فلسطین است که کاملا با موضع مردم خود در تضاد است. درحالی که عموم مردم بحرین حامی آرمان فلسطین هستند، رژیم آل خلیفه همچنان در گسترش پروژه عادی سازی با رژیم موقت صهیونیستی اصرار دارد.
بسیاری از این دلایل و دلایل دیگر عدم تمایل متحدان آل خلیفه درخصوص رسیدگی به پرونده بازداشتشدگان آگاه هستند.اما آن چیزی که کار را برای آل خلیفه در برابر بازداشتشدگان سخت می کند این است که عموم مردم بحرین از این زندانیان حمایت میکنند و همین معادله باعث شده است تا آل خلیفه نتواند آرمان بازداشتشدگان بحرین را نابود کند،حتی اگر نیروهای امنیتی رژیم بحرین در خیابانها مردم را بازداشت کنند نیز نمیتوانند این آرمان را نابود کنند.
موضوع بازداشت شدگان بحرینی یک موضوع سنگین حقوق بشری بر دوش رژیم حاکم در بحرین است، اما آنچه موضوع را پیچیدهتر میکند این است که این موضوع تبدیل به ایجاد جنبشهای معارضی شده است که خانوادههای بازداشتشدگان نیز نقش اساسی و مهمی در ایجاد و فعالیت این جنبشها دارند.
با این وجود یک سوال از سوی بسیاری از گروههای معارض و فعالان و مردمان مطرح میشود که جنبش مردمی در بحرین تا چه زمانی میتواند از بازداشتشدگان حمایت کند.
این سؤال باید به دقت بررسی شود. جنبشهای سیاسی و مردمی در بحرین ریشه تاریخی دارد و صرفا مرتبط به انقلاب 14 فوریه 2011 نیست. نکته قابل توجه اینجاست که آل خلیفه یکی از عوامل وقوع درگیریهای داخلی و شکلگیری چنین جنبشهایی بوده است؛ چراکه همواره تلاش کرده مردمی که به دنبال مطالبات خود هستند، سرکوب کند. امروز نیز این سرکوبگری برای از بین بردن آرمان و جنبشهای مردم ادامه دارد.
آل خلیفه و متحدان آن با بازداشت، شکنجه و آوارگی مردم نتوانستند معادلهای را که میخواهند، ترسیم کنند.اگرچه کشورهای غربی از این اقدامات حمایت می کردند اما این اقدامات به نتیجه نرسید. شاید ارزیابی اشتباه و ناقص فضای بحرین یکی از عواملی است که باعث شده آل خلیفه و متحدان آن تصمیمات اشتباه و غیر حساب شده در سرکوب مردم بگیرند. البته ما آثار منفی سرکوبگری آل خلیفه بر جنبشهای آزادیخواهانه مردم بحرین را انکار نمی کنیم؛ اما با این وجود ملت بحرین به راه خود ادامه دادند و اجازه ندادند که اهداف آل خلیفه و متحدانش محقق شود.
این موضوع ما را یاد اتفاق سال 1923 میاندازد، زمانی که در این سال «عیسی بن علی» به دلیل تعدادی از اشتباهات خود توسط انگلیس از قدرت خلع شد و نفوذ انگلیس در بحرین افزایش یافت. این حوادث به دنبال ظلم و ستم عیسی بن علی علیه مردم بحرین که خواستار اصلاحات و قوانین بودند، رخ داد. در آن زمان انگلیس تنها به دنبال منافع خود بود.
بازداشت شدگان در دادگاههایی فاقد مشروعیت محاکمه میشوند و اعترافاتی تحت شکنجه در اتاق بازجویی از آنها گرفته میشود. آل خلیفه همچنین برای رسیدن به اهداف خود به سیاست ناپدید شدن اجباری متوسل میشود. خشونت زندانبانها و شکنجهها مانع از پایبندی زندانیان بحرینی به خواستههای خود نشده و این درحالی است که آل خلیفه از حمایت کشورهای غربی برخوردار است.
انتهای پیام/