چشم اندازهای بزرگ نفتی در خلیج فارس؛ بیشتر برای دربار، کمتر برای مردم

بهره برداری شاهزاده ها و دربار در نظام های سلطنتی خلیج فارس که با فروش نفت اداره می شوند یکی از اصلی‌ترین راهکارها برای عدم تحقق توسعه ملی است. به عبارت دیگر شاهزاده ها با ارائه چشم اندازهای بزرگ توسعه بیشتر به فکر خود هستند تا حل مسائل کشور.

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، الگوی توسعه‌ی کشورهای صادرکننده نفت حاشیه‌ی خلیج فارس با الگوی توسعه‌ی کشورهای سلطنتی یا کشورهای نفتی متفاوت است چرا که این کشورها هم زمان، هم از نظام سلطنتی برای اداره کشور استفاده می کنند و هم کشورهایی هستند که به دلیل صادرات نفت به بازار بین المللی متصل اند به همین دلیل ماهیت توسعه در این کشورها متفاوت از سایر کشورهاست. در این الگوی توسعه وجود ذی نفعان سیاستی خصوصا در دربار امری شایع است.

نه تنها در عربستان و امارات بلکه در دوران پهلوی یا عصر صدام حسین در عراق نیز با چنین پدیده ای مواجه بوده ایم. به عبارت دیگر در عصر پهلوی تنها ذی نفعان بسیار اندکی در خانواده سلطنتی از پروژه های ملی مانند تجهیز ارتش ملی بهره می برند و یا در کشور امارات متحده عربی تنها دو امارت از هفت امارت این کشور یعنی ابوظبی و دوبی منتفع فروش نفت، تجارت و اتصال به زنجیره ارزش جهانی قرار گرفتند. اما این ذی نفع شدن در کشور عربستان به علت بزرگی دربار و تعدد شاهزادگان و دست به دست شدن قدرت میان فرزندان ملک عبدالعزیز تعددی چشم گیر پیدا کرده است.

منظور از ذی نفع شدن در توسعه یعنی گرفتن پروژه های میلیارد دلاری با ارائه ی چشم اندازهای بزرگ و نفع شخصی اعضای خانواده سلطنتی است. برای این منظور به بررسی موردی چندین تن از شاهزاده ها و افراد دولتی در کشورهای خلیج فارس و ایران عصر پهلوی پرداخته شده است که در قالب خدمت رسانی عمومی و اموری همچون خرید اسلحه و تامین امنیت، خرید هواپیما، واردات تجهیزات مخابراتی و... به دریافت حق کمیسیون های گسترده و نفع شخصی مبادرت کرده اند. دریافت حق کمیسیون از مجرای قراردادهای دولتی امری رایج بوده که به دلیل وابستگی این افراد به بدنه دولت و بعضاً پرداخت سهمیه دربار و خانواده سلطنتی کمتر بر ملا شده و در برخی موارد نیز مسکوت مانده است. در این یادداشت، به چندین مورد از دریافت حق کمیسیون توسط شاهزادهها و افراد دربار اشاره شده است.

در ایران عصر پهلوی دریافت کمیسیون افراد از مجرای قراردادها مطرح بوده است. به گفته عبدالله آذربرزین از فرماندهان ارتش شاهنشاهی در قراردادهای تسلیحاتی عصر پهلوی همانند خرید جنگنده‌های F-14 (تامکت)، F-4 (فانتوم)، F-5 (تایگر)، هواپیمای ترابری 747، گشت دریایی P3Fو ... توسط افراد همچون حسن طوفانیان، رئیس اداره خرید و سفارش‌های خارجی صنایع نظامی، حق کمیسیون دریافت شد. به نقل از نیویورک تایمز، در پی شکایت شرکت «مکدانل داگلاس» (سازنده F-15) از «شرکت گرومن»، فاش شد که این شرکت مبلغ 28 میلیون دلار به طوفانیان برای عقد قرارداد تسلیحاتی (F-14) با نیروی هوایی ایران پرداخت کرده است.