به گزارش سایت عربی تسنیم، اخیرا برخی از گروههای لبنانی به دنبال خلق موجی از حملات علیه ساختار سیاسی فعلی لبنان و تبدیل آن به یک نظام فدرال هستند تا کشور را به ایالتهای خودگردان تقسیم کرده و بدین ترتیب آتش درگیریهای فرقهای را که به خودی خود در لبنان وجود دارد، شعلهورتر نمایند.
.
به نظر میرسد هدف اصلی این توطئه تغییر معادلات سیاسی به ضرر حزب الله است، زیرا به این ترتیب زمینه برای مانع تراشی بر سر راه تحرکات آسان و ایمن حزبالله در پهنهی جغرافیایی این کشور و مشروعیت و نقش حزبالله را که توسط دولت لبنان به رسمیت شناخته شده است، تضعیف کند و سرانجام قدرت حزبالله را به نواحی تحت کنترل حامیشانش محدود سازد.
بدینشکل، دیگر مناطق لبنان دارای قانون، شرایط و محدودهی ویژهای خواهند بود که ورود بدان ممنوع میشود، مگر با اذن نهادی که امنیت را در آن نواحی در دست دارد. در واقع، این توطئه روزنهی امیدی برای رژیم صهیونیستی است که همواره مقاومت لبنان را تهدید نموده و بیانگر وجود هدفی مشترک بین احزاب مخالف مقاومت در لبنان و صهیونیستها میباشد که به چیزی جز حذف نقش حزبالله نمی اندیشند.
در همین راستا علی فیاض، عضو فراکسیون وفاداری به مقاومت در پارلمان این کشور گفت: متأسفانه در سالیان اخیر، درخواستها از سوی برخی محافل برای پیاده سازی ایده فدرالیسم در لبنان افزایش یافته است. اما نظام سیاسی فدرالی برای شرایط لبنان به هیچ وجه مناسب نیست؛ چراکه در طول تاریخ فدرالیسم برای متحد ساختن واحدهای جداگانه مورد پذیرش قرار میگیرد. اما در لبنان این طرح برای تقسیم کشوری که بصورت تاریخی متحد بود است مطرح میگردد.
فیاض همچنین تصریح کرد که فدرالیزه کردن لبنان هیچ مشکلی را حل و فصل نخواهد کرد، زیرا این هدف مدل حکمرانی معمولاً حفظ حریم خصوصی و اجتماعی در سطح داخلی و همزمان پاسداری از وحدت سرزمینی، اقتصادی، موضع دفاعی و راهبرد خارجی است و لبنان هیچگاه چنین مشکلی نداشته است.
همچنین فیصل عبدالساتر، نویسنده و تحلیلگر سیاسی در این باره معتقد است این موضوع ماهیت فرقهای دارد و از جنگ داخلی لبنان در سال 1975 شروع شد. امروزه شاهد تکرار این موضوع (فدرالیسم) ولو در لفافه و تحت عناوین مختلف هستیم. براساس «پیمان طائف» تمرکززدایی باید بر لبنان حاکم باشد اما این عدمتمرکز با فدرالیسم و کنفدراسیون متفاوت است.وی افزود: نظام سیاسی غیرمتمرکز در لبنان بین شهروندان لبنانی بر اساس پیوندهای مذهبیشان فرقی قائل نمیشود بلکه آنان را بر اساس محل سکونتشان تقسیمبندی میکند که صرفاً از لحاظ اداری به آن استان یا منطقه وابسته میشود.
تقسیمبندی لبنان بر اساس تمایزات دینی و طایفه ای امری محال به نظر میرسد، چراکه علاوه بر کوچک بودن جغرافیای لبنان، شهروندان لبنانی در سراسر کشور پراکندهاند. به عبارت دیگر، درهمتنیدگی مذهبی و طایفی در لبنان به حدی گسترده است که اینگونه فراخوانها هیچگاه نمیتواند این مشکل را برطرف سازد. از طرف دیگر مسئله (فدرالیسم) مقدمهای برای بروز جنگ و درگیری است.
از سوی دیگر، ارتش لبنان نقش بی نهایت مهمی در پشتیبانی از سیاست حکومت لبنان در حمایت از جنبش مقاومت که مبتنی بر معادلهی طلایی «ارتش-ملت-مقاومت» است، دارد. این معادلهی طلایی چندی پیش در راستای حفاظت از خاک وطن، با همکاری و هماهنگی بین ارتش لبنان و حزبالله در حوادث «کفر شوبا» و نوارمرزی، خود را به منصهی ظهور رساند. اضافه بر این، حادثه چپ کردن یک دستگاه کامیون در «الکحاله»، مفهوم همبستگی بین ارتش و حزبالله را پررنگتر ساخت. تجمع ساکنین «الکحاله» جهت اطلاع از جزئیات آن حادثه، منجر به بروز تنش شدیدی بین آنان و پرسنل ارتش گردید. معترضین مانع از فیلمبرداری و بازرسی از سوی نیروهای ارتش گردیدند و بار دیگر اسلحهها به سوی حزبالله نشانه رفت. این وظیفهی دولت و دستگاههای امنیتی لبنان بود که به بررسی تمامی جوانب این پرونده میپرداخت و نه ساکنین منطقهی «الکحاله».
سؤالی که باقی میماند این است که چرا شبهنظامیان «الکتائب- فالانژها» به واحدهای ارتش که مشغول انجام مأموریت خود بودند، حمله کردند و اینکه چرا در تلاشند تا چهرهی ارتش لبنان را در رسانهها و موضعگیریهای خود تخریب کنند؟
ارتش با چالشهای بسیاری مواجه است، چون عدهای بر حسب افکار و منویات خود میخواهند به ارتش سمت و سو دهند و این همان چیزی است که روز گذشته طی حادثهی «الکحاله» شاهد آن بودیم، یعنی عدهای میخواستند ارتش به گونهای در ماجرا مداخله کند که ماحصل آن در جهت منافع آنان باشد. ارتش وظایف خود را تا حد زیادی انجام میدهد و این ارتش است که تعادل و امنیت را در لبنان حفظ می کند و آخرین نهاد حکومت است که تا بدین لحظه توانسته است انسجام خویش را حفظ کند، اما ما نمیدانیم که چه حوادثی در آینده رقم خواهد خورد. ارتش لبنان در مواجه با این بحرانها تا حدودی موفق ظاهر شده و توانسته است کشور را از بسیاری از پرتگاه های خطرناک امنیتی، چه در ماجرای «الخلده»، «طیونی» و چه «الکحاله» دور نگاه دارد.
حزب کتائب و حزب «القوات» و سایر نیروهای متخاصم با محور مقاومت که حامی ایدهی بیطرفی لبنان در قبال رژیم صهیونیستی و حتی عادیسازی با آن هستند، هر بار کوشش میکنند تا لبنان را به ورطهی نابوی سوق دهند. فدرالیسم، نزاع مذهبی و یا بازگشت به جنگ داخلی؟ نام آن مهم نیست، بلکه اصل و هدف آن یکی است: ارائهی خدمتی رایگان از سوی دشمنان داخلی به رژیم صهیونیستی.
انتهای پیام/