محیا شهسواری- به گزارش خبرنگار اعزامی خبرگزاری تسنیم از هانگژو، نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی شب گذشته با برگزاری مراسم اختتامیه در هانگژوی چین به پایان رسید تا امروز این شهر با خیل ورزشکاران و خبرنگارانی روبهرو باشد که در حال بازگشت به کشور خود هستند.
امروز، در نخستین روز بعد از پایان بازیها فرصتی است تا بدون نگرانی از دیر رسیدن به مدیا و اتوبوس برای پوشش مسابقات نمایندگان ایران، در ذهن خود این مدت را مرور کنی و به یاد بیاوری که در زمان حضورت در مسابقات چه لحظاتی برایت ماندگار شد و شاید بعدها آن را برای دیگران بازگو کنی.
البته امکان حضور همزمان هیچ خبرنگاری در تمام سالنها وجود ندارد اما قطعا برای هر کدام از خبرنگاران اعزامی در سالنهایی که حضور داشتند تصاویری برای همیشه ماندگار خواهد شد که شاید پررنگ ترین آنها لحظاتی است که ورزشکاران ایران مدال آوری کردند.
زمانی که چند روز بعد از اینکه در هر سالنی که حضور یافتید نتایجی از ناکامی ورزشکاران ثبت کرده باشید قطعا هیچ چیز دلچسب تر از رفتن به سالن Xiaoshan Guali Sports Centre محل برگزاری مسابقات ووشو نیست چرا که در آن روز چیزی جز هیجان دلچسب برای کسب مدال طلا توسط یوسف صبری و افشین سلیمی را ثبت نمیکنید. در کنار آن شادی مضاعف رئیس جوان فدراسیون ووشو در حالی که پرچم ایران را در دست دارد و تشویقهای بی امان سایر ووشوکاران در جایگاه تماشاگران، نیز تصویری است که باید ثبت شود.
در کنار اینها حضور در سالن فینال والیبال و رقابت ایران و چین خالی از لطف نیست. دیدن دو-سه تماشاگر ایرانی که با پرچم کشورمان در میان هزاران تماشاگر چینی سعی دارند تشویقهای خود را به گوش والیبالیستها برسانند ناخودآگاه توجه شما را جلب خواهد کرد و حس خوبی به شما خواهد داد و صد البته که پایان این مسابقه با پیروزی ایران و کسب نخستین طلای ایران این حس خوب را مضاعف می کند که البته این شادی دوام زیادی ندارد چون بی مهری والیبالیستها نسبت به خبرنگارانی که در میان انبوه خبرنگاران چینی ایستاده مسابقه را نگاه کردند و با هزار مشقت خود را به میکسدزون رساندند، کام ما را تلخ میکند. بعد از مدتها ایستادن در انتظار مصاحبه با والیبالیستهایی که طلا گرفتند و قطعا بهانهای مانند ناراحتی از شکست ندارند، متوجه می شوید که آنها بدون توجه به انتظار شما به رختکن رفتند و قصد مصاحبه ندارند. چرا؟ اگر امروز که طلا گرفتند صحبت نمیکنند پس بعد از ناکامیها چه خواهند کرد.
این افکار در حالی از ذهن خبرنگاران ایرانی می گذرد که میبینند والیبالیستهای چینی با وجود شکست، خود را به خبرنگاران چینی رساندند و با حوصله پاسخ آنها را می دهند. خبرنگاران چین هم متعجب به ما نگاه میکنند که معطل آمدن مدالآورانمان هستیم. در پایان هم یکی از بازیکنان در دستشویی مصاحبه کوتاهی انجام میدهد که ای کاش همین یک نفر هم اینگونه مصاحبه نمیکرد. خبرنگاران بر حسب وظیفه میمانند و از روی سکو رفتن ورزشکارانشان و کسب نخستین مدال کاروان گزارش تهیه می کنند اما باید گفت که این مدال چندان به دل ما ننشست.
حضور در سالن Lin'an Sports Culture محل برگزاری کشتی هم قطعا برای خبرنگاران خالی از لطف نیست، جاییکه این فرصت را دارید که بتوانید مدالآوری ساروی و امین میرزازاده در کشتی فرنگی و یونس امامی، حسن یزدانی و امیرحسین زارع رحمان عموزاد و مجتبی گلیج در کشتی آزاد را ببینید. با وجود فاصله زیاد محل استقرار خبرنگاران تا میکسدزون، پس از هر مدال خبرنگاران با انگیزه زیاد به سمت کشتیگیران میروند چرا که با روی خوش آنها روبه رو میشوند. بعد از کسب مدالهای طلای روز پایانی مسابقات کشتی هم میتوانید راحت با حسن یزدانی خوش و بش کنید و با مدال او عکس بگیرید. عکس یادگاری خبرنگاران با یزدانی و شوخی و خندههای خبرنگاران حوزه کشتی که آشنایی بیشتری با روحیات این کشتیگیران دارند، باعث میشود تا خانم مسئول امنیت سالن که اتفاقا طی روزهای گذشته حسابی خبرنگاران ایرانی را به خاطر فیلم گرفتن از کشتیگیران کلافه کرده بود، به سمت یزدانی بیاید و از خبرنگار ایرانی که روز قبل او را به خاطر گرفتن فیلم و عکس تحدید به اخراج از سالن کرده بود بخواهد از او با مدال یزدانی عکس بگیرد! اینجاست که خبرنگار ایرانی با خنده به او میگوید No photo and No video و همه میخندند.
بودن در جمع کشتیگیران و رفتار صمیمی پژمان درستکار و کادر فنی موقع خروج از سالن حس خوبی به خبرنگارانی که پیشتر در حوزه کشتی حوزه فعالیت نکردند و با فضای رسانهای آن آشنایی ندارند، می دهد.
در پایان مسابقات هم بعد کیومرث هاشمی، وزیر ورزش و جوانان در جمع خبرنگاران حاضر میشود و بعد از حال و احوال با آنها به سوالاتشان پاسخ میدهد و در تمام مدت مصاحبه کیومرث هاشمی تمام خاطرات روزهایی که او رئیس کمیته ملی المپیک بود و در هر برنامه با سوالات زیاد به سراغش میرفتی و او همیشه پاسخگو بود، را مرور می کنی. در مجموع اینکه کسب 7 مدال طلای کاروان ایران را در سالن مسابقات از نزدیک ببینی قطعا آن بخش خوب از سفر 21 روزه به هانگژو خواهد بود.
اما رویدادی مانند بازیهای آسیایی با تلخی و ناکامی برای ورزشکاران هم همراه است که وقتی به عنوان یک خبرنگار کنار آنها باشی آن را بیشتر حس میکنی. زمانی که پوریا نوروزیان در رشته تیراندازی بعد از نرسیدن به فینال در حالی که تا تیر ماقبل آخر فینالیست بود، اشک میریزد، زمان ثبت این تصاویر خودت هم اشک میریزی و قطعا این لحظه به عنوان یک اتفاق تلخ از مسابقات در ذهنت خواهد ماند. اشکهای رئیس فدراسیون تیراندازی با کمان، دختران کبدی کار بعد از کسب مدال برنز و ناراحتی بسیاری دیگر از ورزشکاران بعد از ناکامیها نیز از یاد نمیرود.
اما هرچه بود گذشت و باید مسئولان ورزش کشور، حتما درخصوص نتایج کاروان کشورمان واکاوی کنند و ضعفها را شناسایی کرده و تا فرصت کم باقیمانده تا المپیک پاریس با یک برنامهریزی مناسب بتوانند پرچم پرافتخار کشورمان را درمیادین ورزشی به اهتزاز درآوردند.
انتهای پیام/