به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، عبدالباری عطوان تحلیلگر مسائل راهبردی منطقه در مقاله اخیر خود نوشت که کابینه اشغالگر اسرائیل در نتیجه عملیات گروههای مقاومت با دو ضربه کشنده مواجه شد که بزرگترین شکست نظامی تاریخ را برای این رژیم به بار آورد که در درجه اول هیبت آن را با شکست مواجه کرد و از سوی دیگر قدرت بازدارندگی آن را از بین برد.
عطوان مینویسد که اسرائیل برای ترمیم این هیبت و بازگرداندن قدرت بازدارندگی خود تنها یک گزینه پیش رو دارد که همان حمله زمینی به نوار غزه و از بین بردن کامل جنبشهای حماس و جهاد اسلامی و دیگر گروههای فلسطینی است. شاید این تاخیر نشان دهنده تزلزل و وحشت و چه بسا شکافی است که رژیم صهیونیستی و ژنرالهایش در آن به سر میبرند.
این مقاله به بررسی دو گزینه اصلی فرماندهان نظامی اسرائیل در خصوص خروج از این بحران اشاره کرده و آنها را در موارد زیر آورده است:
اول: حمله سریع چند روزه یا چند هفتهای که منجر به تخریب زیرساختهای مقاومت شود. این موضوع نیازمند ورود به جنگ شهرها و جنگ خیابانی با عناصر مقاومت است که احتمال شکست در آن چندین برابر احتمال پیروزی است، چرا که مدافعان نوار غزه از محبوبیت گسترده مردمی و ناوگان تسلیحاتی شامل موشکها و بمبها و پهپادها و صدها کیلومتر تونل برخوردار هستند.
دوم: حمله به غزه با هدف اشغال و کنترل کامل و دائم این منطقه که نیازمند انتقال دهها هزار نظامی و نیروی امنیتی و صدها هزار خودروی زرهی و تانک است که میلیاردها دلار هزینه برای اسرائیل به بار میآورد، علاوه بر اینکه اسرائیل باید خود را برای جنگ چریکی آماده کند که تلفات انسانی و مالی گستردهای برای آن به دنبال خواهد داشت.
سوال مهمی که اینجا مطرح میشود، این است که آیا ارتشِ بدون روحیه اسرائیل قادر به ورود به چنین ماجراجویی نظامی خطرناکی هست؟ و آیا نظامیان ذخیره درخواست کابینه برای بازگشت به خدمت نظامی را میپذیرند، یا اینکه صدها هزار نفر از آنها به خیابانها میریزند و ضد کابینه شعار داده و خواستار سقوط آن میشوند.
ایهود اولمرت نخستوزیر وقت رژیم صهیونیستی در سال 2008 نیروهای خود را عازم نوار غزه کرد و جنگی سه هفتهای در آنجا به راه انداخت که نتیجه آن شکست برای رژیم صهیونیستی بود. این در حالی بود که حماس در آن زمان موشک و پهپاد و همچنین تجربه مبارزاتی و تعداد زیادی از نیروهای مبارز و بمبهای ضد تانک را در اختیار نداشت، شاید به همین علت بود که اولمرت در گفتگو با روزنامه فایننشال تایمز به کابینه نتانیاهو نسبت به نتایج هر ورود نظامی دائم یا موقت به نوار غزه به شدت هشدار داد.
شمعون آراد سرهنگ بازنشسته ارتش رژیم صهیونیستی در گفتگویی دیگر تاکید کرد که شبکه گسترده تونلهای حماس در نوار غزه بزرگترین مانع فراروی ارتش اسرائیل است و مانع از تصمیم ژنرالهای ارتش برای وورد به غزه جهت از بین بردن قدرت روزافزون این جنبش و توقف ناوگان موشکی آن میشود.
عطوان در ادامه تاکید میکند قدرت دفاعی گروههای مقاومت بسیار بیشتر از قدرت هجومی آن است، چرا که یک نظامی مدافع برای مقابله با 4 تا 5 نظامی مهاجم و شکست دادن آنها کافی است. این در حالی است که همه میدانند که یک نیروی مقاومت فلسطین برابر با 10 نیروی دشمن است، چرا که تا پای شهادت مبارزه میکند و همین موضوع باعث شده خسارتهای مادی و انسانی مافوق تصوری به ارتش رژیم صهیونیستی وارد شود. این در حالی است که این مبارزان تجربه زیادی در تقابل با اشغالگران صهیونیستی در نوار غزه کسب کردهاند.
این مقاله در بخشی دیگری تاکید میکند که اشغالگران اسرائیلی بزرگترین بازنده این جنگ خواهند بود، فرقی نمیکند که این شکست را بپذیرند و برای تعامل و همزیستی با آن و پیامدهای آن آماده شوند یا اینکه به غرور خود ادامه داده و نیم میلیون نظامی اسرائیل را برای اشغال نوار غزه اعزام کنند با این هدف که شاید بتواند حماس و گروههای مقامت دیگر فلسطینی را از بین ببرند. این در حالی است که تک تیراندازها و موشکهای ضد تانک کورنیت و شبکه گسترده تونلهای مقاومت و یگانهای ویژه حماس و موشکهای دقیق آن همگی منتظر حضور نظامیان اسرائیلی هستند.
اسرائیل ممکن است چیزهای زیادی از جمله موجودیت خود را از دست بدهد، در حالی که ملت فلسطین در نوار غزه شکست نخواهد خورد. در سوی دیگر کرانه باختری نیز آماده یورش به شهرکهای اسرائیلی و تشدید مقاومت است تا بتواند سرزمین و کرامت و مقدسات خود را آزاد کرده و هویت عربی و اسلامی خود را حفظ نماید.
انتهای پیام/