به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، کاروان ایران در نوزدهمین دوره بازیهای آسیایی در هانگژو 13 مدال طلا، 21 نقره و 20 برنز به دست آورد و با یک پله سقوط نسبت به دوره قبل در جایگاه هفتم ایستاد.
محمود خسرویوفا پیش از برگزاری این مسابقات گفته بود که اگر کاروان ایران در هانگژو نتیجه نگیرد عذرخواهی میکند و اگر هم نتیجه خوبی بگیرد حاصل تلاش تمام بخشها است.
رئیس کمیته ملی المپیک همانطور که وعده داده بود از مردم عذرخواهی کرد و گفت: «برخی میگویند مسئولیت این نتایج را برعهده نگیرید و بگذارید فدراسیونهایی که قول مدال دادهاند در این باره پاسخ دهند. جامعه و مردم از ما حضور قدرتمندانه در این رقابتها را میخواهند. ورزش به نوعی با جامعه ما عجین شده و مردم انتظار موفقیت ورزشکاران را دارند تا باعث ایجاد شادی و افزایش غرور ملی شود. ما هم مسئولیت داریم و نباید در چنین مواقعی ضعفهای خود را نادیده بگیریم. صادقانه بگویم من از جانب برخی مسئولان فدراسیونها که انگیزه سفر رفتنشان خیلی قویتر است و مسئولیت خود را نمیپذیرند عذرخواهی میکنم. باید ضعفهای خود را بپذیریم و از مردم عذرخواهی کنیم».
نگاه رئیس کمیته ملی المپیک در قبول ضعفهای کاروان قابل تقدیر است اما نباید فراموش کرد که در کسب نتیجه در رویدادی مانند بازیهای آسیایی و المپیک، فدراسیونها مهمترین نقش را دارند و در کنار آنها وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم باید پاسخگو باشند.
نفس عذرخواهی اتفاق خوبی است اما اینکه تنها خسرویوفا خودش را ملزم به این کار کند، باعث میشود همه کسانی که ناکام بودند خود را پشت رئیس کمیته ملی المپیک مخفی کنند و حتی کمیته ملی المپیک را به عنوان مقصر جلوه دهند. کما اینکه تا همین جا هم بسیاری از فدراسیونها در پاسخ به نقدهای رسانهها انگشت اتهام خود را در یافتن مقصر به سمت کمیته ملی المپیک بردند.
یک فدراسیون برای سرپوش گذاشتن به بیتوجهیهای سرپرست خود توجیه میکند که کمیته ملی المپیک در مورد شرایط آب و هوا، حمل و نقل و فاصله دهکده تا سالنها به ما اطلاعاتی نداده بود، آن یکی میگوید من به عنوان رئیس فدراسیون در هتلی بودم که از دهکده دور بود یا ماشین اختصاصی نداشتم، دیگری میگوید چون مبلغ پاداشهای پای سکو از سوی کمیته ملی المپیک اعلام شده بود ورزشکار ما فقط به فکر پاداش بود و تمرکز لازم را نداشت و یک فدراسیون که 4 سال حتی یک مسابقه داخلی هم برگزار نکرده، برای نداشتن اردوی تدارکاتی از کمیته ملی المپیک گلایه میکند! یک فدراسیون هم میگوید ما در اعزام تیم تصمیم نگرفتیم و کمیته ملی المپیک گفت که تیم مردان اعزام شوند وگرنه نظر ما این نبود.
همه میدانند که اینها بهانههایی برای سرپوش گذاشتن بر ناکامیهاست. اعلام پاداش پای سکو در هر دوره مرسوم بوده و اگر ورزشکار به پاداش فکر میکرده و تمرکز لازم را نداشته به کمکاری کادر فنی و عدم استفاده از روانشناس در کنار تیم برمیگردد. نکته جالب اینجاست که اگر رقم پاداش اعلام نمیشد همین افراد میگفتند که چون این اتفاق رخ نداده، ورزشکاران انگیزه نداشتهاند!
بررسی وضعیت آب و هوا و فاصله از دهکده تا سالن مسابقات از طرف کمیته در قالب دفترچه در اختیار سرپرست تیمها بوده و حتی اگر این چنین هم نبوده آیا سرپرستی که در کنار تیم پاداش دریافت میکند، وظیفهای جز بررسی این مسائل قبل از اعزام تیم داشته است؟ یعنی کمیته ملی المپیک در آب و هوا هم باید به شما کمک میکرد؟
همه این بهانهها به بیتوجهی فدراسیونها بازمیگردد اما آنها دنبال این هستند تا بار مسئولیت نتایج را از دوش خود بردارند و بر گردن دیگری بیندازند. ای کاش همانطور که کمیته ملی المپیک برای فدراسیونهای ناکام و فدراسیونهای موفق تنبیه و تشویق در نظر گرفته، خود فدراسیونها نیز جوابگوی عملکردشان باشند. تعطیلی اردوهای برخی از رشتهها مانند کبدی و فرصت سوزی آنها و برگزاری عجلهای اردوها در زمانی کوتاه و 6 ماه و در آستانه اعزام و نداشتن بازی تدارکاتی به کمکاری فدراسیونها بازمیگردد.
این را هم باید در نظر گرفت که در نتایج بازیهای آسیایی مسائل زیادی نقش داشته که برخی از آنها در اختیار کمیته و برخی دیگر از اختیارات کمیته ملی المپیک خارج بوده است. اینکه در سالهای گذشته بسیاری از فدراسیونهای المپیکی و فدراسیونهایی که در بازیهای آسیایی مدالآور بودند، درگیر بحث سرپرستی و برگزاری انتخابات بودند، موضوعی است که امروز دامن ورزش ما را گرفته است. مشکلات موجود در وزارت ورزش و جوانان به عنوان اصلیترین رکن ورزش کشور قبل از حضور کیومرث هاشمی به عنوان وزیر ورزش و همچنین تصمیمات دقیقه نودی و بعضاً شخصی در ستاد عالی بازیها را نیز باید در نتایج کاروان موثر دانست. در واقع فرصت سوزی دوساله در وزارت ورزش در به وجود آمدن چنین شرایطی دخیل بوده است.
عذرخواهی از مردم در پی ناکامی مطلق برخی از رشتهها در این دوره از بازیهای آسیایی امری لازم است اما توقع میرود این عذرخواهی توسط مقصران آن انجام شود. وقتی در آستانه بازیها و نشستهای خبری پیش از اعزام به بازیها برخی رؤسای فدراسیونها در جمع خبرنگاران با قاطعیت از تعداد مدالهای خود صحبت میکردند، ارزیابی کاملی از وضعیت تیم خود داشتند و همین ارزیابیها را نیز در اختیار کمیته ملی المپیک قرار داده بودند. هر چند برخی از اینها آنقدر غیر قابل باور و متضاد با ارزیابیهای مرکز نظارت بر تیمهای ملی بوده که در پیشبینیهای کمیته ملی المپیک دیده نشده، اما باید رئیس فدراسیون، سرمربی، ورزشکار و هر متولی از ورزش کشور که با وعده و وعید راهی بازی های شده است، امروز از مردم عذرخواهی کند. این در شرایطی است که با وجود گذشت دو هفته از پایان بازیها برخی رؤسای فدراسیونها که وعدههای آنچنانی داده بودند یا عملکرد ضعیفی داشتند نه تنها عذرخواهی نکردند بلکه پاسخگو هم نبودند. آنها ظاهراً از ریاست فدراسیون، فقط پشت میز نشستن و سفر رفتن را یاد گرفتهاند!
انتهای پیام/