به گزارش خبرگزاری تسنیم، ایران در سال 2021 برای نخستین بار در مسابقات جهانی زنان حضور پیدا کرد و گام مهم دیگری در توسعه این ورزش در کشور رقم خورد.
در حالی که آنها تنها در رده سی و یکم قرار گرفتند و در یک گروه سخت در دور مقدماتی مقابل نروژ، رومانی و قزاقستان قرار گرفتند و شکستهای سختی را برابر تیمهای اروپایی دریافت کردند، خاطرات بسیار خوبی ساختند و واقعاً تجربه یک عمر را برای کمک به توسعه هندبال ایران تضمین کردند.
آنها با یک برد در رده سی و یکم قرار گرفتند، اما به عنوان یکی از تیمهای برتر آسیایی در هندبال زنان جای گرفتند، زیرا عملکرد و اهمیت ظاهر آنها قابل دست کم گرفتن نیست. یک تابستان بعد، ایران به دور اصلی مسابقات قهرمانی جوانان زنان 2022 راه یافت و همچنین اولین حضور خود را در مسابقات قهرمانی نوجوانان زنان IHF را با حضور بازیکنان مستعدی مانند فاطمه مریخی رقم زد.
دو سال بعد پس از اسپانیا 2021، ایران به مسابقات جهانی زنان IHF بازگشته است، جایی که قصد دارند از این استعداد و تجربه به خوبی استفاده کنند، البته در یک گروه سخت دیگر، با دو تیم اروپایی و یک تیم آسیای هم گروه است.
در حالی که آلمان و لهستان تیمهای پر طرفداری هستند، آنها به اندازه نروژ و رومانی قوی نیستند، در حالی که ژاپن دارنده عنوان قهرمانی بازیهای آسیایی و نایب قهرمان AHF بانوان آسیا 2022 به وضوح مدعی صعود به دور اصلی است.
ایران پس از کسب مقام چهارمی در مسابقات قهرمانی هندبال زنان آسیا در سال 2022 به مسابقات قهرمانی زنان IHF 2023 راه یافت. آنها مقابل هند، ازبکستان و استرالیا پیروز شدند، اما مقابل قدرت آسیایی، جمهوری کره، 11:41 شکست خوردند.
ایران در مرحله نیمه نهایی نیز شانس کمی مقابل ژاپن، رقیب آینده خود دارد. بنابراین هدف اصلی ایران این است که در مسابقات قهرمانی جهان 2023 در رده آخر قرار نگیرد، چیزی که میتواند با چند بازی متعادل در جام ریاست جمهوری قابل دستیابی باشد، البته به شرطی که شگفتی و پیشرفت بزرگی ایجاد نکند. مسئله اصلی عدم تجربه این تیم است و تنها یک بازیکن یعنی فاطمه خلیلی دروازه بان ایران در لیگ دوم رومانی، در CSM Iasi حضور دارد.
انتهای پیام/