به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ دوگانهی بودن یا نبودن جشنوارههای سینمایی در کشور چندسالی است که ورد زبانی اهالی این عرصه شده است. موافقان برگزاری جشنواره معتقدند که تولیدات سینمایی کشور باید مجالی برای ظهور و بروز داشته باشند و مورد ارزیابی قرار گیرند تا در یک گفتمان درونگروهی به سمت ارتقا حرکت کنند. مخالفان هم معتقدند فضای سینمایی کشور نباید جشنواره زده شود و بودجههای فرهنگی به جای برگزاری جشنواره به سمت تولید هدایت شود.
اگر بخواهیم منصفانه به این موضوع نگاه کنیم باید حد تعادلی بین تولید فیلم و برگزاری جشنواره در کشور بهوجود آورد و مانع از بر هم خوردن این تعادل شد.
حال اگر با این نگاه میتوان مدعی شد که چند سالی است این تعادل برهم خورده و نهادهای دولتی همچنان اصرار بر برگزاری جشنواره دارند؛ از سازمان سینمایی گرفته تا وزارت آموزش و پرورش.
جشنواره فیلم رشد قدمت زیادی در بین جشنوارههای سینمایی دارد و امسال پنجاهوسومین دوره خود را برگزار میکند. اما چند سالی است شاهد پسرفت این جشنواره به لحاظ کیفی هستیم و تنها گزارشات کمی ارائه شده از آن بر پایه آمارهای اعلامی از جانب دبیرخانه به رسانهها ارسال میشود.
وقتی به سراغ رزومه دبیر جشنواره میرویم ارتباطی با سینما در آن نمییابیم و تنها در بین اسامی برگزار کننده جشنواره نام رئیس هیئت داوران است که به گوش اهالی سینما رسیده.
اگر به سینما فلسطین که محل برگزاری این جشنواره است هم مراجعه کنید متوجه خواهید شد که از جشنواره فیلم رشد تنها اسم و ظاهری باقی مانده است. نکته مثب شاید این باشد که بچهها بتوانند در 4 روز برگزاری جشنواره به سینما بروند و فیلم ببینند. رسالتی که قرار بود سازمان آموزش و پرورش در قالب زنگ سینما از سالها قبل ایفا کند و مغفول باقی ماند، بودجه چنین اقداماتی هم به سمت برگزاری چنین جشنوارههایی هدایت شدهاست.
این جشنواره هنوز از تهماندههای اعتبار قبلی خود تغذیه میکند و آثار سینما به اعتبار این پیشنه برای جشنواره ارسال میشوند اما این اعتبار هم تا جایی میتواند نجات دهنده آن باشد و اگر رویه اجرایی و اداره جشنواره به این شکل ادامه پیدا کند اثری هم از این اعتبار باقی نخواهد ماند.
از نکات منفی دیگر میتوان به بیاطلاعی رسانهها و اهالی سینما از برگزاری این جشنواره و فقدان تبلیغات و اطلاعرسانی مناسب اشاره کرد. به گونهای که حتی مدارس که گروه هدف این جشنواره میتوانند باشند از برگزاری آن اطلاع درستی ندارند، چه برسد به مخاطب عام.
همچنین فقدان فیلمهای مناسب در این جشنواره توان جذب مخاطب را گرفته و تنها تکیه برگزار کنندگان بر دو انیمیشن «بچه زرنگ» و «مسافری از گانورا» است که اتفاقا اسم انیمیشن دوم هم به درستی در برنامه زمانبندی جشنواره نیامدهاست.
در نهایت بهتر است آموزش و پرورش بهجای برگزاری چنین جشنوارههایی به سمت تولید آثار با کیفیت و یا احیای زنگ سینما برود و به این شکل اهداف درنظر گرفته شدهی خود را پیگیری کند.
انتهای پیام/