به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، بسیاری از فعالان سیاسی چین تحلیل میکنند که علی لاریجانی قصد دارد در انتخابات مجلس اثرگذار باشد تا از یکسو بتواند پایگاه قدرت سیاسی خود را حفظ کند و از سوی دیگر با تشکیل مجلسی نسبتا همسو، برای خود مصونیتی نسبی در برابر نقدها ایجاد کند تا احیانا در آینده برای اهداف پسینِ سیاسیاش مشکلی ایجاد نشود. لاریجانی میداند که دوری بیش از این از قدرت، او را به حاشیه میراند و با چنین نگاهی نمیتواند به راحتی از خیر انتخابات مجلس بگذرد؛ اما چگونه؟
لاریجانی روحیه محافظهکاری در عرصه سیاست دارد و نمیخواهد به عرصهای وارد شود که از پیش بازنده باشد؛ بنابراین استراتژی انتخاباتی علی لاریجانی قدری پیچیدهتر از آن است که بتوان به همه آن دست یافت.
لاریجانی در مقطع کنونی تصور میکند میتواند از چند جبهه بر انتخابات تأثیرگذار باشد؛ او پایگاه خوبی در میان اصلاحطلبان میانهرو و طیف نزدیک به روحانی موسوم به اعتدالیها دارد اما سرمایهگذاری بر آنها برایش میتواند هزینههایی داشته باشد زیرا اصلاحطلبان و اعتدالیها در سالهای اخیر سرمایه اجتماعیشان را به طرز قابل توجهی از دست دادهاند؛ بنابراین سرمایهگذاری بر آنها برای لاریجانی پر مخاطره است؛ چه آنکه اگر او بخواهد با اصلاحطلبان همراه شود پایگاه سیاسیاش در بخش سنتی اصولگرایان را هم از دست میدهد؛ سرنوشتی که دامنگیر حسن روحانی شد و لاریجانی اصلا تمایل ندارد به سرنوشت روحانی دچار شود.
لاریجانی نیم نگاهی به پایگاه سنتی خود در بخشهایی از اصولگرایان هم دارد. طیفهایی از اصولگرایان ممکن است از لاریجانی حمایت کنند اما لاریجانی تصور میکند حمایت این طیف برایش کافی نیست زیرا اصولگرایان حامی لاریجانی در اقلیت اصولگرایان به سر میبرند؛ پس این گزینه هم نمیتواند برای لاریجانی کافی باشد.
فرضیه سوم ورود او با لیست خودش به انتخابات است. لاریجانی بر این گزینه هم استوار نیست زیرا میداند به تنهایی سرمایه اجتماعی لازم را ندارد.
پس لاریجانی چه خواهد کرد؟ به نظر میرسد لاریجانیِ محافظهکار میخواهد فعلا صبر کند تا ببیند آرایش سیاسی جناحها و گروههای سیاسی چهطور میشود. او تمایل دارد ترکیبی از همه فرضیههایی مذکور را برای خود فراهم کند؛ به این معنا که لاریجانی احساس میکند نیاز به همه ظرفیتهای بیانشده را دارد. او نمیخواهد خودش برای کسب حمایت پیشقدم شود و میخواهد گروههای سیاسی از افراد لاریجانی حمایت کنند تا هم از مخاطرات همگرایی رسمیاش با هر یک از این طیفها در امان باشد و در عین حال از منافع آنها بهرهمند شود؛ سیاستی که البته اجرایش سخت است زیرا نیاز به بازی چندگانهای دارد.
منبع: فردا
انتهای پیام/