به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ" در مطلبی نوشت: اروپا دیگر نمی تواند در زمینه دفاعی به آمریکا تکیه کند و بالاخره باید سرنوشتش را به دست بگیرد.
در ادامه این مطلب آمده است: در اروپا، به ویژه در آلمان، هنوز یک سوء تفاهم اساسی درباره ترامپ وجود دارد. انزواطلبی که رئیس جمهور سابق آمریکا در دستور کار سیاست خارجی خود قرار داد، تنها هوی و هوس یک ناسیونالیست خود شیفته نیست. دلایل عمیقی دارد که در اینجا فقط به شیوه ای بسیار تحریک آمیز و ناجوانمردانه بیان می شود.
این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: اگر ترامپ موفق به بازگشت به کاخ سفید شود، مطمئناً نباید تنها به محصور شدن ترامپ در واقعیت های سیاست جهانی تاکید کرد.
در واقع، ظهور ترامپ در صحنه سیاسی یک مشکل بزرگ برای اروپا با یک اعلان است. بیش از ده سال پیش، در ژوئن 2011، رابرت گیتس، وزیر دفاع وقت آمریکا در بروکسل سخنرانی خداحافظی کرد و در آن به متحدان هشدار داد که سیاستگذاران آمریکایی به زودی دیگر حاضر نخواهند بود برای امنیت اروپا هزینه کنند.
وی خاطرنشان کرد که رهبری سیاسی آینده کشورش فاقد تجربه شکل گیری جنگ سرد است و به طور فزاینده ای تمایلی به خرج کردن پول مالیات دهندگان آمریکایی برای امنیت کشورهایی که هزینه های دفاعی خود را به شدت کاهش داده اند، نخواهد شد.
گیتس احتمالاً به ترامپ فکر نکرده بود، زیرا وی از نسل او بود و مطمئناً در آن زمان یک نامزد جدی برای ریاست جمهوری به حساب نمی آمد. با این حال، سخنرانی او اهمیت داشت و آن بحثی را پیشبینی میکرد که اکنون عمدتاً، اما نه منحصراً، در حزب جمهوریخواه رایج است.
در ادامه این مطلب آمده است: اما هیچ کس در اروپا نمی خواست این را بشنود. اروپایی ها به جای نظم دادن به بودجه دفاعی خود، یک دهه تمام را با سخنرانی های یکشنبه خود در مورد ایجاد یک دفاع اروپایی قوی تر، که امروز هم وجود ندارد، تلف کردند. همانطور که میدانیم، برخی مانند آلمانیها و فرانسویها حتی سیاست مماشات با پوتین را در پیش گرفتند، هرچند مشخص بود که مسکو از زمان الحاق کریمه در سال 2014 به کجا میرود.
واکنش به روند انتخابات مقدماتی آمریکا نشان می دهد که «نقطه عطف» در اروپا تغییر چندانی نکرده است و این تنها ترکیب معمولی از اخم کردن عمومی و انجام هیچ کاری است. در واقع، اکنون ساعتی است که اروپا باید سرانجام سرنوشت خود را در دستان خود بگیرد: اول از همه در حمایت از اوکراین، سپس در بازگرداندن بازدارندگی معتبر در همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا. در عوض در این شرایط در مورد کمک بروکسل به کی یف اختلاف نظر وجود دارد. فرانسه و ایتالیا سهم بسیار نامتناسبی در این راستا دارند و آلمان در تسلیح مجدد بوندسوهر پیشرفت کندی دارد.
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب نوشت: اگر بایدن در انتخابات نوامبر پیروز شود، حتی تضمینی برای بهبود اوضاع وجود نخواهد داشت. اگر کنگره دوپاره بماند، کمک به اوکراین احتمالاً دشوار خواهد بود. محاصره فعلی نه تنها بیانگر یک درگیری حزبی است، بلکه تغییر در اولویت ها در واشنگتن را نشان می دهد.
این مسئله به ویژه همچنین در مورد رژیم صهیونیستی واضح است. این واقعیت که کنگره نمی تواند در مورد بسته کمکی برای این شریک سنتی با پیوندهای عمیق با جامعه آمریکا موافقت کند، همین چند سال پیش غیرقابل تصور بود.
این روزنامه آلمانی در ادامه نوشت: اساساً، اینها علائم یک تغییر ساختاری است که ترامپ فقط آن را تسریع کرده است: آمریکا دیگر نمی تواند نقش پلیس جهانی را ایفا کند. منابع آتش و دشمنان بسیار زیادی وجود دارند که خودشان هم از نظر نظامی و هم از نظر اقتصادی قدرت را به دست آورده اند. تمرکز بر چین که بایدن از ترامپ به ارث برده است در واقع نوعی خویشتنداری است.
در این شرایط، اروپا بین دو راه انتخاب دارد: تبعیت از روسیه، آن گونه که احزاب افراطی میخواهند، یا ابراز وجود در جهانی که آنقدرها هم که آلمان میخواهد «قوانینمحور» نیست. هر دو راه مستلزم هزینه های زیادی است، اما تنها یکی به آزادی منجر می شود.
روزنامه تاگس شاو آلمان هم در مطلبی نوشت: دونالد ترامپ در نقش رئیس جمهور ایالات متحده، بدون شک برای ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، یک سناریوی رویایی خواهد بود، اما برای اروپا و اوکراین به طور یکسان یک سناریوی کابوس است و امنیت آنها را به خطر می اندازد.
به عنوان مثال ناتو را در نظر بگیرید: تردید وجود دارد که آیا ائتلاف نظامی در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ زنده بماند یا خیر. برای نابودی ناتو، ترامپ حتی مجبور نیست به طور رسمی خروج ایالات متحده از این اتحاد را که مدت هاست آن را "منسوخ" توصیف می کند، اعلام کند. برای ایالات متحده کافی است که شک داشته باشد که آیا واقعاً از متحدان اروپایی خود در صورت حمله دفاع خواهد کرد یا خیر. کریستین مولینگ، معاون شورای روابط خارجی آلمان (DGAP) تأیید می کند: «در آن صورت ناتو مرده خواهد بود». ناتو تا حد زیادی بر قول آمریکایی ها مبنی بر حفاظت استوار است.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: اما اگر ایالات متحده سپر محافظ هستهای یا متعارفی را که بر فراز اروپا ایجاد کرده است در همم بشکند، آلمان و همسایگان اروپای شرقی با مشکل مواجه خواهند شد: وابستگی نظامی اروپا به ایالات متحده از زمان اولین دوره ریاست جمهوری ترامپ به هیچ وجه کاهش نیافته است.
در حال حاضر حدود 100000 سرباز آمریکایی در کشورهای اروپایی ناتو و 35000 تنها در آلمان مستقر هستند. بدون ایالات متحده آمریکا و سپر هسته ای آن، اروپا - همانطور که مولینگ دانشمند علوم سیاسی در پادکست NDR "نیروهای مسلح و استراتژی ها" می گوید - "بدون محافظ" خواهد بود.
انتهای پیام/