به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در بخشی از صلوات شعبانیه میخوانیم «اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْهُ لِی شَفِیعاً مُشَفَّعاً وَ طَرِیقاً إِلَیْکَ مَهْیَعاً»؛ یعنی خدایا و پیامبر صلی الله علیه و آله را براى من شفیعی که شفاعتش مقبول است و طریق مستقیم هموار بسوى خود قرار بده. مُشفَّع یعنی کسی که شفاعت پذیر است و «مَهْیَع» به معنای واضح، بسیار وسیع و بیّن است.
این فراز از صلواتش شعبانیه گویای آن است که پیامبر صلی الله علیه و آله واسطۀ شفاعت امت و نیز راهی بهسوی خداست؛ یعنی آنکه می خواهد در جرگۀ بندگان خدا قرار گیرد و به سوی خداوند سلوک داشته باشد، باید از طریق رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد شود.
در فراز بعد می خوانیم «وَ اجْعَلْنِی لَهُ مُتَّبِعاً حَتَّى أَلْقَاکَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَنِّی رَاضِیاً وَ عَنْ ذُنُوبِی غَاضِیاً»؛ یعنی «مرا پیرو آن بزرگوار کن تا روزى که تو را ملاقات مى کنم که روز قیامت است؛ در آن روز از من خوشنود باشى و از گناهانم چشم پوشى»؛ در این فراز از صلوات شعبانیه راه رسیدن به رضایت خداوند در روز قیامت و بخشش گناهان، تبعیت از رسول خدا صلی الله علیه و آله و به دنبال آن رضایت عترت است. در حدیثی از امام حسین علیه السلام می خوانیم «رَضیَ اللّه رِضانا اَهْلَ الْبَیْتِ»؛ یعنی رضایت خدا در رضایت ما اهل بیت است. یا در بخشی از زیارت جامعه کبیره می خوانیم «وَ ما خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طیبا لِخَلْقِنَا وَ طَهارَةً لأِنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنا وَ کفّارَةً لِذُنُوبِنا؛ و نیز آنچه از ولایت شما به ما اختصاص داد، همه اینها را سبب پاکىِ سرشت و اخلاق ما و پاکیزگى جان هایمان و تزکیه و رشد ما و کفارۀ گناهانمان قرار داد.»
انتهای پیام/