به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه "نویه زوریخه سایتونگ" آلمان در مطلبی با عنوان ناتو رشد می کند و همراه با آن چالش های این ائتلاف نظامی با سرعت بیشتری افزایش می یابد، نوشت: یکی از ناخوشایندترین فصل های تاریخ ناتو به پایان رسیده است. سوئد هم عضو این ائتلاف نظامی می شود و بعد از ترکیه بالاخره مجارستان هم با این طرح موافقت می کند. این در حالی است که این ائتلاف کارهای مهم تری نسبت به مقابله با موانع داخلی دارد.
در ادامه این مطلب آمده است: جت های جنگنده گریپن سوئدی در آینده ناتو را در شمال اروپا تقویت خواهند کرد. اما به طور کلی این ائتلاف از شکاف های خطرناکی رنج می برد.
نویسنده در ادامه نوشت: تا چند روز دیگر پرچم آبی و زرد یکی از اعضای جدید در مقابل مقر ناتو در بروکسل به اهتزاز در خواهد آمد. این به معنای عضویت اوکراین نیست که حفاظت طولانی مدتش از جنگ روسیه را احتمالا تنها با پیوستن به ائتلاف دفاعی غربی تضمین شده می بیند. اما حداقل حالا سوئد به عنوان سی و دومین کشور عضو تحت این چتر محافظ قرار می گیرد.
سوئد نیز مانند فنلاند سیاست سنتی بی طرفی خود را پس از جنگ بزرگ روسیه علیه اوکراین کنار گذاشت و درخواست پیوستن به آن را داد. اما بین تایید رهبری ناتو و پذیرش این کشور 20 ماه کامل گذشت. این شرایط بیش از یک نقص بوروکراسی است.
اخیراً مجارستان در این مورد مقصر بوده است، زیرا مدت طولانی تر از ترکیه مانع از الحاق سوئد شد و تنها به پارلمان اجازه داد تا دوشنبه اخیر در مورد آن رأی گیری کند. برخلاف ترکیه، دولت مجارستان هرگز دلایل قابل قبولی برای این مخالفت طولانی مدت خود ارائه نکرده است. یکی از کارمندان نزدیک به ویکتور اوربان، نخست وزیر این کشور حتی برخلاف واقعیت ادعا کرد که پیوستن به ناتو برای سوئد اولویت ندارد. در بقیه اروپا، این انسدادگرایی به عنوان چیزی که احتمالاً از قبل هم بوده تلقی می شود و آن تلاشی برای باج خواهی است.
در ادامه این مطلب آمده است: البته اوربان از این رفتار خود سودی نبرد. با این وجود، مجارستان که نقش پیشگامی در سرنگونی دیکتاتوری های کمونیستی در اروپای شرقی در سال 1989 ایفا کرد، اکنون به عنوان یک نقطه ضعف در ائتلاف نظامی غربی دیده می شود. اوربان نه تنها با ارزشهای اصلی ناتو خداحافظی کرده است بلکه همچنین تبلیغات بدون فیلتر روسیه را پخش میکند، کمکهای نظامی به اوکراین همسایه را رد میکند و با مشارکت نکردن نیروها در واحدهای ناتو در «کشورهای خط مقدم» بالتیک، عدم همبستگی را نشان میدهد.
تطبیق چنین رفتاری از طرف مجارستان با مسئله عضویت دشوار است. مجارستان البته تهدید به اخراج هم نمی شود زیرا این موضوع در اساسنامه ناتو پیش بینی نشده است. اما این کشور باید از این خطر آگاه باشد که در صورت مواجه شدن با شرایط اضطراری، در ازای آن فقط میتواند انتظار همبستگی محدودی داشته باشد.
در حال حاضر، ناتو خشم خود را فرو خواهد برد و به آینده نگاه خواهد کرد. الحاق سوئد از نقطه نظر استراتژیک مطلوب است: این کشور مستقیماً با روسیه هم مرز نیست، اما موقعیت جغرافیایی آن امکان دفاع بهتر از جناح شمال شرقی قلمرو اتحاد را فراهم می کند. دریای بالتیک در حال حاضر عمدتاً توسط کشورهای ناتو احاطه شده است. در صورت وقوع جنگ، خطوط تدارکاتی می تواند از طریق سوئد به بالتیک و فنلاند منتهی شود. این کشور همچنین دارای یکی از بزرگترین نیروهای هوایی در اروپا و یک صنعت مهم تسلیحاتی است.
در بخش دیگری ازاین مطلب آمده است: با این وجود، برای ناتو این فقط یک موفقیت و یک نمایش فرعی است. نگرانی اصلی این است که این ائتلاف به عنوان یک کل به اندازه کافی برای درگیری با روسیه آماده نیست. اگرچه سیاستمداران دفاعی غربی در حال حاضر آشکارا درباره سناریوی حمله روسیه در سه تا هشت سال آینده صحبت می کنند، اما تعداد کمی از دولت ها و کشورها بر این اساس عمل می کنند. بسیاری ترجیح میدهند بر روی موفقیتهای فرضی خود استراحت کنند.
ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو اخیراً اعلام کرد که اعضای اروپایی ناتو برای اولین بار در سال جاری دو درصد از تولید ناخالص داخلی خود را صرف دفاع خواهند کرد. این هدف که حدود ده سال پیش در مورد آن تصمیم گرفته شد برای اولین بار در دو کشور بزرگ فرانسه و آلمان نیز به دست خواهد آمد.
اما یک نکته وجود دارد: هدف دو درصدی برای زمانهای صلحآمیزتر تعیین شده بود، اما امروز عملاً منسوخ شده است. با توجه به تهدیدات جنگی روسیه، ناتو احتمالاً باید حداقل به سه درصد متعهد شود و کشورهای خط مقدم حتی بیشتر از آن. سال گذشته تنها لهستان و ایالات متحده آمریکا به طور قابل توجهی بالاتر از این سطح بودند.
در ادامه نوشت: این واقعیت که بودجه دفاعی اعضاء در حال رشد است، اما شکاف ها در این ائتلاف غربی به طور فزاینده ای قابل مشاهده است، یک فاجعه است.
انتهای پیام/