به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، در حالی که عمده زمینهای بازی در تهران و سایر شهرهای پرجمعیت مجهز به تاب و سرسره پلاستیکی شده، اما در بسیاری از پارکهای شهرستانها و حتی شهرهای اطراف تهران همان لوازم بازی آهنی جا خوش کردهاست؛ لوازمی که گاهی خطرآفرین میشود و بدتر اینکه هیچکس پاسخگوی این شرایط پیشآمده نیست.
کودک بهانهگیری میکند، حوصلهاش سررفته است. او که در خانه فضای کافی برای بدو بدو کردن ندارد، میخواهد با مادر یا پدرش به پارک نزدیک خانهشان برود. از آنجایی که هوا خوب است، راهی پارک میشوند تا بلکه کودک بتواند در آنجا آزادانه بازی کند. توقع این است که پارک، محلی امن برای بازیکودکان باشد، اما زمان زیادی نمیگذرد که این توقع برآورده نمیشود، چراکه تابهای کج و معوج، سرسرههای ناهموار و زمین ناصافی که هر لحظه ممکن است کودک در حال دویدن را به زمین بیندازد، میزبانآنها میشود. متأسفانه شکستگی برخی از لوازم بازی پارک و همچنین زمین سنگی و سیمانی در برخی از بوستانها، سلامت کودکان حاضر در آنجا را به خطر میاندازد، اما گویا مسئولان اینها را نمیبینند.
در حالی که عمده زمینهای بازی در تهران و سایر شهرهای پرجمعیت مجهز به تاب و سرسره پلاستیکی شده، اما در بسیاری از پارکهای شهرستانها و حتی شهرهای اطراف تهران همان لوازم بازی آهنی جا خوش کردهاست؛ لوازمی که گاهی خطرآفرین میشود و بدتر اینکه هیچکس پاسخگوی این شرایط پیشآمده نیست. شهروندان میگویند چارهای جز استفاده از این لوازم ندارند، چراکه اگر بخواهند به امنترین پارک نزدیک خانهشان بروند، باید مسیری حدود یک ساعته را طی کنند!
از سرسره و تاب ناایمن تا وجود سرنگ معتادان
چشم بچهها وقتی به لوازم بازی میافتد، دست پدران و مادرانشان را رها میکنند و دوان دوان به سمت این لوازم بازی میروند تا زودتر به آن برسند. شاید در نگاه اول همهچیز خوب به نظر برسد، اما یک سرسره فلزی که انتهای آن به یک سیمان زمخت و کج و معوج ختم میشود، میتواند به کودکان آسیب جدی برساند. برخی از والدین نگران میشوند و به کودکشان میگویند از این وسایل بازی استفاده نکند، اما گوش کودکی که از فضای آپارتماننشینی به پارک آمده به این حرفها بدهکار نیست؛ او همه ذوقش در استفاده از این لوازم بازی خلاصه میشود.
آقای دهباش که پدر یکی از کودکان حاضر در پارک واقع در شهرک انصاری شهرستان رودسر است، به «جوان» میگوید: «نزدیکترین پارک به خانه ما پارکی است که سرسره آهنی و ناایمن دارد، وقتی کودک از این سرسره پایین میآید به یک تکه سیمان میرسد که ممکن است بدنش را زخم کند یا به او آسیب برساند. لبههای تیز سرسره هم به شدت خطرناک است. به نظر میرسد هیچ نظارتی بر این پارکها نیست، چراکه اگر بود یا این لوازم را جمع میکردند یا حداقل به آن میرسیدند. چرا باید یکسری لوازم بازی در پارک وجود داشته باشد که برای بچههایمان خطرآفرین شود؟».
اما گلایه این پدر برای ناایمن بودن پارکبه همین مورد ختم نمیشود، بلکه تابهای کج و معوج که هیچ حفاظی ندارد نیز امنیت فرزندش را به خطر انداخته است، به علاوه اینکه روی زمین بازی کودکان، سنگهای بزرگی قرار گرفته که هر لحظه ممکن است با پای بچهها برخورد کند و آنها را زمین بزند.
علاوه بر آن، برخی از پارکها به محلی برای تجمع معتادان تبدیل شدهاست. به همین دلیل گاهی در فضای سبز پارک سرنگهای استفاده شده هم دیدهمیشود. خانم شکوهی که ساکن تهران است در این رابطه به «جوان» میگوید: «دیدم هوا خوب است و پسرم هم بهانه میگیرد که بیرون از خانه برویم. برای همین او را به پارک فدائیان اسلام که در نزدیکی خانهمان است، بردم. از آنجایی که فرزندم طبیعتگردی و پیدا کردن سنگ، حشرات و حتی کاج افتاده از درختان را دوست دارد به او اجازه دادم تا در کنار درختان مشغول بازی شود. چند دقیقهای گذشت که او یک سرنگ استفاده شده را آورد و به من نشان داد! وحشتزده بودم و میخواستم مطمئن شوم سوزن سرنگ با دست یا بدنش برخورد نکردهباشد، وقتی خیالم از این بابت راحت شد، نزدیکی آن درخت رفتم و دیدم چندین سرنگ دیگر هم در آنجا قرار دارد!» او ادامه میدهد: «به سراغ یکی از نگهبانان حاضر در پارک رفتم و این موضوع را به او اطلاع دادم. او میگفت که هر روز پارک تمیز میشود، اما باز هم معتادان میآیند و سرنگهایشان را روی زمین میاندازند! این یعنی راهحلی برای این مسئله در دست مسئولان پارک نیست! در چنین شرایطی گناه من و فرزندم چیست که باید تاوان این ماجرا را بدهیم؟»
سگگردانی و ویراژ موتورسواران
یک تابلو در ورودی اکثر پارکها نصبشده که روی آن ورود سگ را ممنوع اعلام کردهاست، اما صاحبان سگها کمتر توجهی به این مسئله دارند و برای اینکه سگ خود را به پیادهروی بیاورند، از فضای سبز پارکها استفاده میکنند. از آنجایی که برخی از این افراد یک کودک با خود به پارک آوردهاند تا تاب و سرسره سوار شود، سگ را هم به فضای بازی میآورند که این موجب رنجش سایر افراد حاضر در پارک میشود.
خانم مهدیان که به همراه پسرش به یکی از پارکهای واقع در تهران رفته و مسئله سگگردانی آزارش دادهاست، به «جوان» میگوید: «ورود سگ به پارک ممنوع است، اما این ممنوعیت فقط در حد نوشته روی تابلوهای پارکهاست و کسی به آن توجهی نمیکند. هر بار با پسرم به پارک میروم، حضور سگها موجب وحشتش میشود. او دستم را سفت فشار میدهد و پشت من قایم میشود، برای همین مجبور میشوم که کنار او یک گوشه بنشینم یا اصلاً به خانه برگردم.»
او ادامه میدهد: «گاهی اعتراضم به حضور سگ در پارک را به نگهبان پارک میگویم، اما او میگوید کاری از دستش برنمیآید. متأسفانه حضور سگها در پارک باعث میشود که من و امثال من نتوانیم از پارک استفاده کنیم.»
خانم مهدیان به موضوع ویراژ موتورسواران در پارک نیز اشاره میکند و میگوید: «مسئله تردد موتور در پارک هم نگرانکننده است. در حالی که پارک باید فضای امنی باشد که کودک آزادانه در آن بازی کند، اما به دلیل خطر حضور موتورسواران مدام باید نگران فرزندمان باشیم. کاش قوانینی که در پارکها تعیین شدهاست، رعایت شود.»
لزوم توجه بیشتر به امنیت محیطی پارکها
در این روزهای بهاری یکی از دلخوشی کمهزینه اکثر شهروندان حضورشان در پارکهای محلی است، حضوری که عدم توجه به ایمنی تجهیزات و فضای امن آنجا میتواند شادی و دلخوشی را با رقم زدن حادثهای اجتنابناپذیر به کامشان تلخ کند.
بدون شک وقتی خانوادهها به همراه کودکشان قصد تفریح و گذران اوقات فراغت در پارکها را دارند، نباید سلامتشان به خطر بیفتد یا آرامششان از بین برود، بنابراین فراهم کردن فضایی امن و ایمن برای حضور آنها در بوستانها و پارکهای محلی، ضرورتی جدی به نظر میرسد. مسئولان امر باید تمهیدات لازم را برای پیشگیری از بروز حوادث و سوانح ناشی از عدم ایمنی تجهیزات و فضاهای موجود در پارکها مورد توجه قرار دهند. از آنجایی که عمدتاً شهرداریها و همچنین مدیران بوستانها، تقصیرات پیش آمده را به گردن پیمانکاران میاندازند، انتظار میرود بازرسیهای مستمر و به موقعی انجام شود تا در صورت ناایمن بودن محیطی پارکها با پیمانکاران مختلف برخورد شود، پیش از آنکه حادثهای به بار بیاید.
منبع: جوان
انتهای پیام/