به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، نتایج انتخابات پارلمان اتحادیه اروپا، نشان دهنده رشد قابل توجه احزاب و چهرههای راست و ملی گرا است. این همان فرجام و نتیجهای است که حتی خود سیاستمداران اروپایی و به ویژه دو کشور فرانسه و بلژیک را نیز با شگفتی و مشکلات بسیار روبرو کرده است. اما ترکیه نیز یکی از کشورهایی است که حالا با نومیدی و دلسردی به نتایج انتخابات مینگرد.
دولت ترکیه نگران آن است که با افزایش قدرت ملی گرایان در پارلمان اروپا، انتقاد از آنکارا بالاتر برود و روزنه امیدی برای ورود ترکیه به اتحادیه باقی نماند.
علاوه بر مسأله عضویت، موضوعات مهم دیگری همچون دشوار شدن صدور ویزا برای سفر شهروندان ترکیه در مسیر سفر به اروپا، افزایش تعرفه گمرکی برای کالاهای صادراتی ترکیه و وضعیت کلی فعالیت سیاسی و تشکیلاتی ترکها در اروپا از دغدغههای دیگر مقامات ترکیه است.
ترکیه میخواست در پارلمان اروپا نماینده داشته باشد
حالا که ترکیه عضو اتحادیه اروپا نیست و نمیتواند در پارلمان اروپا نماینده داشته باشد، پیگیری موضوع حمایت از ورود ترکها به پارلمان، ماموریتی است که در چند سال گذشته دنبال شده و هزینه فراوانی برای آن صرف شده است.
بسیاری از رسانههای ترکیه دو نماینده زن را که موفق شدهاند مجدداً وارد پارلمان اتحادیه اروپا شوند، به عنوان شهروندان ترک تبار اروپایی معرفی کردهاند و این مسأله را همچون عاملی برای افزایش نفوذ سیاسی و حقوقی آنکارا قلمداد کردهاند. اما اطلاعات روشن و جزئیات نتایج نشان دهنده این است که هر دو نفر، از شهروندان کُرد ترکیه بودهاند که اساساً نه به زبان کُردی و نه به زبان ترکی توان تکلم ندارند و از خردسالی به آلمان و سوئد رفتهاند.
نکته جالب توجه اینجاست که آنکارا انتظار داشت تعداد قابل توجهی از مهاجرین و سیاستمداران ترکیهای تبار، در انتخابات رای بیاورند. اما چنین نشد و حزب ترکی مورد حمایت اردوغان در آلمان و نامزدهای ترک در کشورهای دیگر اروپایی در انتخابات پارلمان اروپا توفیقی به دست نیاوردند و حالا ترکیه نگران قدرت گرفتن راستها در کشورهای اروپایی است.
در کشورهایی همچون آلمان، قبرس، سوئد، هلند و دانمارک، چندین مهاجر ترکیهای تبار نامزد شده بودند. اما نتوانستند برای ورود به پارلمان اتحادیه اروپا، آرای لازم را کسب کنند. همچنین حزبی که توسط ترکیهایهای مقیم برلین تشکیل شده بود، از فرستادن نماینده به پارلمان بازماند و در فضای سیاسی و اجتماعی آلمان، به این متهم شد که با حمایت از سیاستهای اردوغان و ارتباط فکری و مالی با حزب عدالت و توسعه ترکیه، قوانین سیاسی و دموکراتیک اروپا را نادیده گرفته است.
تحلیلگران ترک چه میگویند؟
فهمی کورو از تحلیلگران روزنامه قرار ترکیه، معتقد است که قدرت گرفتن راستها در آلمان، فرانسه و ایتالیا، نشان دهنده یک وضعیت خطرناک برای مهاجرین مسلمان است.
احمد هاکان سردبیر روزنامه حریت و از نویسندگان نزدیک به اردوغان نیز نوشته است: «بحران اقتصادی، بیعدالتی در توزیع درآمد، بحران مهاجران و خشم مردم از لیبرالها، چهار دلیل عمده برای پیروزی راستها در اروپا است. باید اظهارات سیاستمدار ملی گرای فرانسه لوپن را جدی گرفت که آشکارا اعلام کرده مهاجرین را به کشورهایشان بازمی گرداند».
همچنین خنده فرات دیگر تحلیلگر روزنامه حریت که در اثنای کودتای نافرجام سال 2016 میلادی با یک تماس تلفنی ویدیویی اردوغان را بر روی آنتن برد و مردم به دعوت او به خیابانها آمدند، چنین نوشته است: «نتایج انتخابات پارلمان اروپا که در 27 کشور اروپایی برگزار شد نشان داد که احزاب میانه رو موقعیت خود را از دست دادهاند و احزاب راست افراطی و رادیکال با سیاستهای ضد مهاجرتی پیروز شدهاند. اگر میخواهید بدانید که آنکارا چه نگاهی به این وضعیت دارد، باید به خاطر بیاورید که آنکارا در انتخابات سال 2019 میلادی نیز به سران اروپایی هشدار داد و اعلام کرد که دلیل اصلی افزایش موج مهاجرین، مسأله سوریه است اما در این دو سال، اوکراین نیز به آن افزوده شد. همه میگویند دو رهبر راست افراطی در اروپا تقریباً نقش قدرت رهبری را بر عهده گرفتهاند. یکی نخست وزیر ایتالیا جورجیا ملونی است، دیگری مارین لوپن، رهبر حزب وحدت ملی فرانسه. هر دوی آنها شکایت دارند که اتحادیه اروپا تمام بار حمایت از اوکراین را به دوش میکشد. حالا سؤال اینجاست: آیا ظهور راست افراطی در اروپا بر ترکیه تأثیر میگذارد؟ به باور من، همه چیز به نفع ترکیه شد. چرا؟ به این دلیل که ممکن است ترکیه هنوز هم در روند عضویت در اتحادیه با موانع و با مشکلاتی روبرو شود. اما مبادلات تجاری رشد میکند و ترکیه با توجه به مشخصات رو به رشد اقتصادی و اولویتبندی پروژههایی مانند مسیر توسعه، هم به عنوان یک کشور پل و هم یک بازار مهم برای اروپا مهم است. احزاب راست افراطی در اروپا که فکر میکنند آمریکا و چین در حال گسترش حوزه نفوذ خود هستند، به فکر اولویت دادن به حوزه نفوذ اروپایی هستند و در این مسیر، اهمیت قابل توجهی به ترکیه خواهند داد».
مراد تکین هم نوشته است: «رشد راست افراطی، به طور اجتناب ناپذیری بر روابط ترکیه و اتحادیه اروپا تأثیر خواهد گذاشت. رهبران اتحادیه اروپا پیش از این در نشست 13 دسامبر 2023 بحث درباره ترکیه را به سال 2024 موکول کرده بودند. تعجبآور نیست اگر آنها بحث درباره ترکیه را به بعد از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا که در 5 نوامبر 2024 برگزار میشود، موکول کنند. چشم انداز سیاسی جدید اروپا ممکن است طیفی از نتایج منفی و مثبت برای ترکیه به همراه داشته باشد. از جمله پیامدهای منفی این است که خطوط سیاسی که تاکنون در اروپا افراطی به نظر میرسید، مانند بیگانه هراسی و اسلام هراسی، اکنون در حال نزدیک شدن به مرکز و افزایش قدرت خود برای نفوذ در مرکز هستند. چنین چیزی باعث میشود تحادیه اروپا به مسأله عضویت ترکیه بیاعتنایی کند و از آنجایی که اردوغان، انگیزهای برای حرکت در مسیر دموکراتیک نخواهد داشت؛ این وضعیت باعث آسیب بیشتر به افزایش سطح کیفی دموکراتیک در ترکیه شود. اما از دیگر سو، ظهور جناح راست ناسیونالیست در اروپا ممکن است به دلیل افزایش رقابت بین کشورها در زمینههای اقتصادی و تجاری، وضعیتی را به نفع ترکیه ایجاد کند. نزدیکی ترکیه به روسیه، قفقاز و آسیای مرکزی ممکن است فرصت جدیدی به وجود آورد».
در پایان باید گفت، موضوع عضویت کامل ترکیه در اتحادیه اروپا، عملاً به یک رویای دوردست و ناممکن تبدیل شده و حالا حتی مقامات آنکارا درباره ضرورت از سر گرفتن مذاکرات، چیزی نمیگویند. چرا که به خوبی میدانند که انتقادات دور و دراز گزارشهای سالانه اتحادیه اروپا، مواردی نیستند که بشود در میان مدت آنها را حل کرد.
در نتیجه هم ترکیه و هم اتحادیه اروپا، در یک روند و معامله عملگرایانه و مصلحت جویانه به این باور نهایی رسیدهاند که میتوان تجارت کرد و روابط اقتصادی رو به رشد را مدیریت کرد اما راهی برای همراهی سیاسی و حقوقی وجود ندارد.
در نتیجه ترکیه نیز بر روی همین محور حرکت میکند و اگر در زمینه صدور ویزای شنگن برای شهروندان ترکیه اتفاقات مثبتی بیفتد و در حوزه گمرکی نیز تعرفه کمتری از کالاهای صادر شده ترکیه اخذ شود، اردوغان به همین راضی است و برای پیوستن به اتحادیه اصراری از خود نشان نمیدهد.
انتهای پیام/