جواد محتشمیان در گفتوگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد دو فصل ناموفقی که تیم ملی والیبال ایران در مسابقات بینالمللی پشت سرگذاشت، اظهار داشت: متاسفانه برخورد ما با مشکلات، مقطعی است. سال دومی که بهروز عطایی، هدایت تیم ملی را بر عهده داشت، در نظر بگیرید. اگر او ملیپوشان را فقط از 3 یا 4 باشگاه انتخاب میکرد، کاری به مراتب آسانتر برای هماهنگی این بازیکنان و قبول سیستم بازی از طرف آنها پیش رو داشت.
این کارشناس والیبال ادامه داد: عطایی در سال دوم حضورش در تیم ملی از بازیکنان جوان استفاده کرد و همین مسئله کارش را سخت کرد. تیم ملی از جوانی و کم تجربگی بازیکنان ضربه خورد و عطایی به هیچ وجه در این بین مقصر نیست. علاوه بر این کشورهای اطراف ایران، اصلا والیبال ندارند که برای بازی تدارکاتی مناسب باشند. کشورهای اروپایی و ژاپن هم گذشته از مسافت زیاد، بیکار نیستند که طبق خواسته ما برای بازی آماده باشند.
محتشمیان تصریح کرد: در نتیجه همه مشکلات سر عطایی خالی شد ولی او مردانگی کرد و دلیل خیلی از مشکلات را نگفت. او با وجودی که تحت فشار زیادی قرار داشت، نباید استعفا میکرد.
ملیپوش سالهای دور والیبال ایران گفت: پائز هم دچار همان دردسری شد که سر عطایی آمد. این مربی برزیلی با چه تفکری 20 روز از مسابقات به ایران آمد؟! آیا قرار بود معجزه کند؟ فدراسیون باید تیم ملی را به یک مربی ایرانی میداد. پائز هرگز فرصت نکرد از والیبال ایران و بازیکنانش، شناختی به دست آورد.
مربی پیشین تیم پیکان افزود: هر مربی برای پیاده کردن تفکراتش، نیاز به شناخت از بازیکنانش دارد. اما در نهایت همه تقصیرها به گردن پائز افتاد و او را اخراج کردند.کسانی که این مربی را انتخاب و استخدام کردند هم باید پاسخگو باشند. تیم کولاکوویچ هم که در لیگ ملتهای 2019 نتایج درخشانی گرفت، حاصل هماهنگی چندین ساله بازیکنان بود. در واقع تاوان این نتایج خوب را مربیان دیگر داده بودند.
جواد محتشمیان تصریح کرد: تیمی که با هدایت کواچ در لیگ ملتها چهارم و در مسابقات قهرمانی جهان، ششم شد از بازیکنانی جوان و هماهنگ تشکیل شده بود که هر کدام در جهان، یک الگو بودند. چرا هیچ بازیکن جوانی در کنار معروف، موسوی و غفور قرار نگرفت تا هم ایجاد رقابت کند و هم از این بازیکنان بزرگ، نکاتی را یاد بگیرد؟ همه دنیا قبول داشتند که معروف، یکی از بهترین پاسورهای جهان است ولی آیا بهتر نبود به جای پاسوری که هم سن و سال خودش بود، یک پاسور جوان در کنارش قرار میگرفت تا الان در این پست فقر بازیکن نداشته باشیم؟
این کارشناس والیبال اضافه کرد: مربیان تیمهای ملی فوتبال اسپانیا و ترکیه در مسابقات یورو در کمال شجاعت از بازیکنانی 16-17 ساله استفاده کردند تا به آنها فرصت دهند محک بخورند. این حرکت، آینده والیبال این کشورها را تامین و در جوانان ایجاد انگیزه میکند.
او به پیشرفت و یکه تازی والیبال ژاپن اشاره کرد: ملی پوشان فعلی ژاپن از نظر مهارت، تکنیک و تاکتیک در سطح بسیار بالایی قرار دارند اما فیزیک خوبی ندارند. این تیم هرگز در المپیک روی سکو نخواهد رفت و در نهایت چهارم میشود. تیم ایران اما از نظر فیزیکی خوب است اما ایجاد هماهنگی در بین ملیپوشان به زمان زیادی نیاز دارد.
محتمشیان اظهار داشت: ظرفیت و نیروی انسانی در ایران بینظیر و حتی بهتر از برزیل است. یک جوان برزیلی میداند که اگر فوتبالیست شود در طول سال به اندازه کل دوران ورزشی برونو رزنده (کاپیتان تیم ملی والیبال برزیل) درآمد خواهد داشت، به همین دلیل هرگز سراغ والیبال نمیرود و رزنده سالهای سال برای تیم ملی کشورش بازی میکند. ایران اما روی بازیکنان جوان و تیمهای پایه سرمایهگذاری میکند و اعزامهای متعدد این تیمها و کسب عناوین مختلف، گواه این مسئله است.
او در پایان گفت: اولین بازی سیمونه جانلی (پاسور و کاپیتان تیم ملی ایتالیا) در تهران را من گزارش کردم. او بازیکن جوانی بود که در هر ست، 3 یا 4 پاس به داور بازی میداد! اما فیزیک و هوش خوبی داشت و الان در دنیا، بهترین است. پاسور، محور و یک اصل در والیبال است. باید فکری برای این پست در والیبال ایران کرد.
انتهای پیام/