به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سعید شیری: اربعین جلوتر از آنکه رویدادی آیینی باشد، جلوهای از نور خدا به وسعت دلهای پاکطینتان عالم است؛ نوری که جاذبهی آن، سبب کشیده شدن دلهای مشتاقان اباعبدالله علیهالسلام از سراسر دنیا به مقدسترین مکان عالم یعنی کربلا میشود. آنها که در رویداد جهانیِ اربعین حاضر میشوند، به این نکته اقرار میکنند که دلشان با جاذبهای عمیق، پایشان را به راه کربلا کشاند.
بنابراین اربعین شاهکار هنری خداوند است که با نام «مصوّر» خویش، این صحنه را به زیبایی هر چه تمامتر ترسیم کرده و حال باید این زیباییها را دید، درونش رفت و از آن اثر گرفت و در زندگی به کار گرفت. این نمایشگاه الهی، در هر قدمش نقشی از جلال و زیبایی خداوند را به تصویر میکشد و هیچ فرد، گروه و یا دولتی جز او یارای برپایی چنین عظمتی را نداشته و نخواهد داشت. اگر از ایمان سخن میگفتیم، تجلی ایمان را در اربعین مشاهده میکنیم؛ اگر از سبک زندگی مینوشتیم، نمود عملی سبک زندگی را در اربعین یافتیم. اگر سالها دم از اتحاد و وحدت زدیم، الگوی زندهی آن را در اربعین دیدیم. اگر بخواهیم جزئیتر به رویداد اربعین بنگریم تا از این رهگذر ایمان بیاوریم که تنها خداوند صحنهپرداز و صحنهگردان آن است، باید به فرصتهای آن اشاره کنیم که عبارتند از:
1. اتحاد ملتها
این رویداد جهانی، به ما یادآوری میکند که چگونه ایمان و محبت به اهل بیت، میتواند مرزها و فاصلهها را محو کند و دلهای متفاوت را در یک سفر معنویِ واحد جمع کند. اربعین در وسعتی بینظیر سبب شده تا جامعهای شکل بگیرد که در آن، تمام اقوام و نژادها و ملتها و آیینها به صورت مسالمتآمیز در کنار یکدیگر زیست مؤمنانهای را حول امامی معصوم و امامی پاک و مطهر شکل دهند.
2. نمایش عالیترین سبکهای زندگی
روزهای اربعین در شهرهای مقدس عراق شاهد بروز و ظهور عالیترین سبکهای زندگی از سوی زائران هستیم. ایثار، همیاری، همکاری، مواسات، بخشش، همدلی، تجلیل، تکریم، احترام و بسیاری از صفات دیگر بخشی از عناصر زیبای جامعه اربعینی است که بروز آن در بین زائران به ویژه خادمان اربعینی تقریباً به اوج خود میرسد.
3. انسجام
وسعت حضور زائران امام حسین علیهالسلام در ایام اربعین به قدری زیاد است که هر لحظه ممکن است حادثهای خلق شود و این اجتماع را پراکنده کند؛ اما با وجود گذشت حدود یک دهه از این اربعینهای خاص، شاهد انسجام هر چه بیشتر ملتها در جامعهی اربعینی هستیم. این نوع انسجام و پیوستگی ملتها آن هم در این حجم بالا از جمعیت انسانی، کار سادهای نیست و عادی جلوه نمیکند، مگر اینکه عنایت خاص خداوند این انسجام را به وجود آورد و سال به سال تحکیم کند.
4. گسترش فرهنگ صلح و محبت
در اربعین به وسعت بالایی شاهد گستردگی عنصر صلح و محبت در بین زائران و ملتها هستیم. این رویداد جهانی با تأکید بر فرهنگ صلح و دوستی، به زائران یادآوری میکند که میتوانند با تفاهم و محبت، به دور از تنش و اختلاف، در کنار هم قرار گیرند و یکدیگر را یاری کنند. این فرهنگ، الگویی است برای جوامع مختلف جهت دستیابی به زندگی مسالمتآمیز و احترام به یکدیگر آن هم با کمترین تنش.
5. تقویت هویت دینی و فرهنگی
در اربعین، زائران فرصت دارند تا هویت دینی و فرهنگی خود را تقویت کنند و به طور عمیقتری با آموزههای مذهبی و فرهنگی آشنا شوند. این تقویت هویت، نه تنها به پایداری فردی کمک میکند، بلکه به تقویت انسجام اجتماعی و فرهنگی هم منجر میشود. اگر تنها به کارنامه 40 ساله کشورمان در زمینه آموزش و پرورش و فرهنگ و رسانه نظری بیندازیم، به حق میتوانیم اذعان کنیم سیستمهای دولتی ما به هیچ وجه نتوانستند هویت دینی و فرهنگی به جامعه ببخشند بلکه کارنامه فرهنگی ما در نگاه رهبر انقلابمان تا حد «ولنگاری فرهنگی» سقوط کرده و در عرصه رسانه تا فرهنگ ابتذال پیش رفته است. اما طی این 10 سال مشاهده میکنیم که حجم بالایی از صفات و ویژگیهای اخلاقی آن هم طی بازه زمانی چند روزه به زائران به ویژه جوانان و نوجوانان منتقل میشود و توجه آنها را از زمین به آسمان و از شهوات به معنویات جلب میکند و گمشده خود را در سفر اربعین مییابند.
اینها گوشهای از مدیریت جریان اربعین به ید قدرت خداوند است که باید از آنها درس گرفت، اما سوگوارانه اتاق فکر متولیان فرهنگی و رسانهای ما هیچ گاه نخواستند از پیام خدا در اربعین درس بگیرند و پس از پایان این مراسم، ناخواسته و با برنامههای وارداتی و بیتناسب با هویت دینی و فرهنگی ما، جامعه را مجدد از آسمان حسین به بیابان برهوت دنیا هبوط میدهند.
انتهایپیام/