به گزارش خبرگزاری تسنیم از سمنان ، اربعین امسال، جلوه دیگری از دلدادگی عاشقان شهدای دشت نینوا به سرور و سالار شهیدان و یاران با وفای آن حضرت و بیانگر اوج شور حسینی در آنان بود.
در واقع اربعین حسینی آیینه بازتابنده آن حماسهها و باورها است. اربعین روز زیبایی حقیقت، روز زیارت چشمها از زیباییهای کربلا، روز تماشای واقعه عاشورا، روز به گل نشستن خون ذبح عظیم کربلاست.
اربعین پایان شمرها و حرملهها و پایان قهقههها و هوسرانیها و پایان تشنگیها و قل و زنجیرها است. اربعین پایان هراس دخترکان، تمرین سوختن و شعلهور شدن، مشق ققنوسی بودن و سوختن در آتش عشق، مشق فداکاری و ایثار و تمرین پرواز با بالهای شکسته است.
اربعین فرصتی برای دیدارها و مجالی برای زیارت آسمانیها و طواف حاجیان داغ دیده بر مزار حسین (ع) و فرصتی برای یک دله شدن و پیوستن به صاحبان فضیلت و کرامت و نیز آشنایی با عاشقانههای 72 پروانه است.
اربعین نگاهی مجدد به عاشورا و مروری دوباره بر مضامین بلند خطبههای آتشین عقیله بنی هاشم زینب کبری (س) و اسیر آزادی بخش کربلا، حضرت سجاد علیه السلام است.
امسال نیز مانند هر سال زائران اربعین و عاشقان سیدالشهدا (ع) به سفر عشق مشرف شدند تا محکم فریاد برآرند که "سلام بر حسین (ع) و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش و سلام بر اندوههای دل آنان که به سوغات بر مزار کشتگان عشق بردند و به مویه نشستند و به شوق زیارت صحن و سرای جانفزایت، اربعین شهادتت را به سوگ نشستند یا حسین شهید (ع)"
به راستی اگر اربعین نبود، کدامین برگ دفتر عشق خونین کربلای حسینی را ورق زنیم تا تجلی حماسهها روح و روانمان را حیاتی تازه بخشد؟ کدامین صفحه از کتاب سرخ عاشورا و تاریخ کربلا را از نظر بگذرانیم تا تلألو معجزهها دیدگان جانمان را نور و صفا دهد؟
مگر میتوان در جایجای این دفتر خونین و تاریخ زرین جز حماسه و کرامت یافت؟ هر قدم و هر عمل حسین بن علی و یاران او و وارثان راهش و پیامرسانان خونش حماسهای ماندگار است.
عزاداران حسینی امسال هم مانند هر سال در بینالحرمین بهشتی بر سر و سینه زدند تا به دنیا بفهمانند که حسین (ع) معلم حماسه و آموزگار سَروَری و اسوه خداجویی و شهادت طلبی است و کربلای او جلوه گاه حقیقت است. مویه کردند تا بگویند اربعین حسین (ع) بازگشایی همان کتاب جاوید است که سطر سطرش بیدارگر و الهام بخش است
در آیین سوگواری، اربعین، گذر از 40 روز از یک حادثه و پاسداشت آن است تا در دفتر خاطرهها گرد فراموشی نگیرد و از یادها نرود، اما برای رخداد بیمرگ عاشورا، اربعین و تکرار هر ساله آن، حکایت دیگری است از عشق و دلدادگی شیعیان، چیزی که باید آن را در اراده بیپایان خدایی جست.
خدایی که در غم حسین علیه السلام 40 روز آسمان را به گریه واداشت، چنان که صادق آل رسول صلی الله علیه و آله فرموده است آسمان 40 روز بر حسین (ع) خون گریه کرد.
اگر به زائران اربعین از حال و هوای آنان بپرسی، میگویند "اگر یک بار در میهمانی اربعین حسین (ع) حاضر شوی، دیگر برایت خیلی سخت میشود در زمانهای دیگر که حرم حسین (ع) آرام و بیهیاهو است آنجا باشی؛ چون حس میکنی تنها در اربعین است که حرمت حرم حسین(ع) حفظ میشود."
آری، به راستی در اربعین است که کسی آرام وارد حرم نمیشود، همه به سر و سینه میزنند و در فراق حسین (ع) اشک میریزند و ناله سرمیدهند.
در اربعین است که عزاداران حسینی به امام زمانشان میگویند که "اینک پس از قرنها تو هستی که باید شهادت دهی! تو که به اربعین رسیدهای و میخواهی با اربعینیها همنوا شوی."
اینان در اربعین حسینی گامهای استوار عشق به خاندان عصمت و طهارت را محکمتر از همیشه برمیدارند و با خدای خود نجوا میکنند که "پروردگارا گواهی میدهم که آن حضرت امام زمان (عج) ولی تو و فرزند ولی تو و برگزیده تو و فرزند برگزیده تو است.
انتهای پیام/363/