خبرگزاری تسنیم - جعفر درونه: خداوند در سوره آل عمران آیه 146 از مردانی الهی سخن میگوید که در رکاب رهبران جبهه حق و عدل پیکار کرده و در این جهاد مقدس دچار شک و تردید، ضعف، سستی، هراس از دشمن و کرنش در برابر او نشدند و راه جهاد و مقاومت را مردانه طی کردند و محبوب پروردگارشان شدند.
شهید سید حسن نصرالله بیتردید یکی از شخصیتهایی است که در سیمای حیات و شهادتش حقیقت این آیه متجلی است.
او بازوی توانای امام خامنهای بود و همرکابی با او در جهاد مقدس علیه نظام سلطه جهانی را افتخاری بزرگ برای خود میدانست. او شاگرد ممتاز و درسآموز موفق مکتب مقاومت حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی بود و در راه مقاومت نه تنها هیچگاه دچار سستی و ضعف نشد بلکه حسرت یک نرمش ذلیلانه را بر دل دشمن گذاشت و در عمل نشان داد که نه تنها از دشمن هراسی در دل ندارد بلکه با قدرت ایمانیاش میتواند در دل دشمن هراس ایجاد کند.
راز و رمز محبت و عشقورزیهای مردم لبنان و رزمندگان جبهه مقاومت و همه آزادگان جهان به او را باید در کارنامه سراسر جهاد و مقاومت خالصانه او که جز رضایت الهی را اراده نکرده بود و به همین دلیل محبوب پروردگارش شده بود، جستجو کرد.
«سید» به عنوان نماد و پرچمدار مقاومت، برای کسانی که رهرو این راه نورانیاند همواره الهامبخش و انگیزهبخش است. به همین دلیل رهبر معظم انقلاب اسلامی او را نه یک شخص بلکه یک راه و یک مکتب می دانند که باید با او همراه شد و در مکتبش درس آزادگی و مقاومت آموخت.
او فخر لبنان، جبهه مقاومت، انقلاب اسلامی و امت اسلامی است و به همین دلیل حق بزرگی بر لبنان، جبهه مقاومت، فلسطین، انقلاب اسلامی و امت اسلامی دارد.
او به گردن مردم لبنان حق دارد چرا که با مجاهدت بینظیر خود در سال 2000 میلادی توانست سرزمین لبنان را از لوث وجود صهیونیستها پاک کند و با ذلت و خواری آنها را از خاک لبنان بیرون کند و طعم شکستی ذلتبار را به آنان بچشاند و عزت و سرافرازی را برای مردم لبنان به ارمغان آورد.
او همچنین حق بزرگی بر جبهه مقاومت و نقشآفرینان قهرمان آن دارد. «سید» با ایستادگی مومنانهاش توانست شعلههای خشم بر علیه رژیم صهیونیستی را که میرفت پس از عدم موفقیت انتفاضه و تلاشهایی که برای عادی سازی روابط کشورهای عرب منطقه با رژیم صورت گرفته بود، رو به خاموشی رود را شعلهور ساخت و روح جدیدی به مقاومت آن هم مقاومت اسلامی تزریق کرد که در بیش از دو دهه آنچنان قدرتی پیدا کند تا بتواند طلسم افسانه شکستناپذیری رژیم را بشکند و شکستهای ذلتباری را در جنگهای 33 روزه، 22 روزه و ... به آن رژیم تحمیل نماید. در مکتب او جوانانی همچون عماد مغنیهها، فواد شکرها، بدرالدینها و.... روییدند و پرورش یافتند که هر یک چون مدال افتخارآفرینی بر سینه مقاومت اسلامی درخشیدهاند.
او حق بزرگی نیز بر انقلاب اسلامی و مردم ایران دارد. «سید» با مقاومت دلیرانهاش و ایجاد سد پولادین مقاومت توانست انقلاب اسلامی را از گزند بدخواهیهای دشمنان قسم خوردهاش باز دارد. بخش مهمی از امنیتی که باعث بالندگی و پیشرفت ایران اسلامی شد در گرو مجاهدتهای آن سردار رشید جبهه مقاومت است. او مرزدار عمق استراتژیک نظام بود. فراموش نکردهایم او بود که داعش را مهار کرد و شر او را از ایران دور ساخت و در شرایطی که همه کشورهای اسلامی در منطقه گرفتار شر داعش شده بودند با زمینگیر کردن داعش در پشت مرزهای جمهوری اسلامی، امنیتی مثالزدنی و افتخار آفرین برای جمهوری اسلامی به ارمغان آورد.
او حق بزرگی نیز بر امت اسلامی دارد. «سید» یکی از خنثیکنندگان و برهمزنندگان دوقطبی کاذب و جعلی «شیعه- سنی» در جهان اسلام و وحدتبخشی به امت اسلامی حول محور جهاد و مقاومت علیه دشمن مشترک صهیونیستی بود. او توانست در حد توان خود به «امت اسلامی» عینیت ببخشد و آثار و برکات «وحدت اسلامی» را متجلی سازد. او به عنوان یک رهبر شیعی و پیرو راستین امیرالمومنین علی علیه السلام خطاب به دشمن صهیونیستی فریاد برآورد که: «هر کجا ما را یافتید، در همه جبههها، هر حسینیه و مسجد، ما را بکشید! ما شیعیان علیبنابیطالب(ع) فلسطین را تنها نخواهیم گذاشت.» و بر این عهد خدایی خود تا لحظه شهادت ایستادگی کرد و با خلوص و صداقتش در راه آزادی فلسطین، همای شهادت را در آغوش کشید.
«سید» نمونه و نماد برجسته انسان تراز اسلام ناب است. وسعت وجودیاش همه آزادگان را در بر گرفتهاست و احرار جهان او را چون سرودی عزت آفرین در مبارزات رهایی بخش خود با نظام سلطه جهانی ترنم خواهند کرد.
سوگ امروز داغداران شهادتش فردا تبدیل به شوری انقلابی خواهد شد که طومار رژیم جنایتکار را در هم خواهد پیچید و عزت و سرافرازی امت اسلامی را روز افزون خواهد ساخت و حامیان وقیح آن رژیم منحوس را رسوا خواهد کرد.
«سید» فخر ما و شهادت تاج افتخار و حق مسلم او پس از عمری جهاد و مقاومت بود.
طوبی له و لنا.
اللهم اجعلنا من انصار اولیاء دینک کما جعلته من انصار الامام الخامنئی.
انتهای پیام/