به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، در آستانه اعزام تیمهای پایه کاراته ایران به رقابتهای قهرمانی جهان در ایتالیا، اتفاقی در اواخر هفته گذشته در اردوی تیمهای ملی در ورزشگاه کبگانیان رخ داد که بار دیگر ثابت کرد که حاشیه و بداخلاقی همواره یکی از بزرگترین مشکلات و دغدغههای کاراته ایران بوده است و با توجه به عدم برخورد قاطع با آنها همچنان ادامه دارد.
داستان حاشیه آخر زمانی جالبتر میشود که بدانیم ستاره موسوی سرمربی تیم امید کاراته و ریحانه نصیری مربی تیمهای ملی نوجوانان و جوانان در جلوی چشمان بهتزده بسیاری از آیندهسازان این رشته کار را از یک بگو و مگوی ساده فراتر گذاشتند و با بکدیگر درگیر شدند. رفتار موسوی و نصیری در اردوی تیم ملی به هیچ عنوان برازنده یک مربی، استاد، معلم و قهرمان نبود و بر همین اساس نیز مسئولان فدراسیون کاراته با واکنشی به موقع سریعاً خواستار ترک اردو توسط این دو مربی شدند.
واکنشی که طبیعتاً کمترین توقع از فدراسیون کاراته بود تا سر فرصت به این موضوع رسیدگی و محرومیتهای سنگینی برای دو طرف ماجرا در نظر بگیرد. برخلاف واکنش درست فدراسیون در آن زمان، اما متاسفانه امروز شاهد واکنشهای عجیبی از سوی مسئولان فدراسیون کاراته بودیم تا بار دیگر اثبات شود که هیچ عزمی در فدراسیون برای مقابله با بداخلاقی و هنجارشکنیها وجود نداشته و نخواهد داشت که هر روز شاهد دسته گلهای عجیب و غریبتری هستیم.
سیدحسن طباطبایی رئیس فدراسیون کاراته در گفتوگو با رادیو ورزش و رسانهها درگیری این دو مربی تیم ملی را ناشی از یک اختلاف میداند که از خارج از اردو آغاز شده است و به اردوی تیم ملی کشیده است و به همین دلیل عنوان میکند که این دو مربی اخراج نشدند. نکته عجیبتر اینکه که رئیس فدراسیون کاراته این درگیری را نیز شدید نمیداند، در حالی که شاهدان بسیاری آن روز در اردوی تیم ملی حضور داشتند و از شدت تعجب نمیدانستند چه واکنشی باید داشته باشند. موضعی که به نظر میرسد از سوی رئیس فدراسیون کاراته به این شکل صورت گرفت تا بلکه بتواند ابعاد این اتفاق عجیب و غریب را کنترل کند تا شاید با گذشت زمان این بداخلاقی نیز مانند اتفاقات گذشته به دست فراموشی سپرده شود.
حال سوال اصلی از آقای رئیس این است که حتی با در نظر گرفتن اینکه این اختلاف از بیرون اردو آغاز شده است، آیا میتواند توجیهی برای درگیری فیزیکی مربیان تیم ملی باشد؟ آیا از نظر طباطبایی توضیحات او برای ملیپوشان و آیندهسازان کاراته ایران میتواند منطقی باشد؟ حتی اگر این اتفاق در اردو نیز صورت نگرفته بود نیز هیچ مسئولیتی از روی دوش این مربیان به عنوان نماینده فدراسیون کاراته کم نمیکرد و باید فدراسیون با آنها برخورد میکرد.
البته شاید این اتفاق برای فدراسیونی که همواره در سالیان اخیر چشمان خود را روی بداخلاقیهای انتخابیهای تیم ملی پسران، اردوی تیم ملی بانوان و اعزامها بسته است، یک موضوع عادی است که این چنین واکنش نشان میدهد. طبیعتاً اگر فدراسیون در زمان انتخابیهای تیم ملی پسران، حواشی مربیان سابق تیم ملی در آستانه بازیهای آسیایی و حتی برخورد فیزیکی یکی از همین مربیان در مسابقات آزاد کاراته مارسی با دیگر همکارش واکنش قاطعانهای داشت، امروز نه تنها دیگر شاهد چنین حوادثی نبود، بلکه تلاش نمیشد تا به نحوی این درگیری زشت را نیز ماست مالی کند.
موضوعی زمانی دردناکتر میشود که رئیس فدراسیون کاراته حتی در گفتوگو با یکی از رسانهها نه تنها اخراجی که واقعا صورت گرفته است را تایید نمیکند، بلکه از اعزام این مربیان به مسابقات قهرمانی جهان خبر میدهد. البته پاداش دادن فدراسیون به مربیان بداخلاق نیز اتفاق تازهای نیست و کافی است نگاهی به نام مربیان تیمهای ملی در ردههای مختلف بیاندازیم تا به خوبی متوجه شدیم اوضاع برخورد فدراسیون با معترضان در سالیان اخیر چگونه بوده است.
حتی با در نظر گرفتن اینکه فدراسیون با در نظر گرفتن منافع ملی به دنبال این است تا این مربیان را اعزام کند، باید از طباطبایی پرسید در فدراسیون کاراته نتیجه گرفتن به هر قیمتی ارزش دارد؟ آیا اگر در زمان برگزاری مسابقات مجدداً این مربیان عنان اختیار از دست بدهند و این بار با نوجوانان و جوانان کاراته ایران برخورد فیزیکی داشته باشند چه کسی پاسخگو خواهد بود؟ یا حتی اگر خدایی نکرده عکس این اتفاق بیفتد و نوجوانی که این اتفاقات را با چشمان خود در اردو دیدند به این مربیان توهین کند سنگ روی سنگ بند خواهد شد؟
فدراسیون کاراته اگر واقعاً قصد دارد به روند بیاخلاقی در رشتهای که بر پایه احترام بنا شده است، پایان دهد، باید یک بار برای همیشه واکنشی بسیار جدی به اتفاقات اخیر داشته باشد. قطعاً در این صورت اگر به هر دلیلی در مسابقات نتیجه گرفته نشود نیز هیچ کسی به فدراسیون خرده نخواهد گرفت که اخلاق را فدای نتیجهگرایی نکرده است.
انتهای پیام/