به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، روزنامه تاگس شاو آلمان در آستانه صدمین روز نخست وزیری کایر استارمر از حزب کارگر در انگلیس در مطلبی به نتایج ناامید کننده این دوره پرداخته و نوشت: با وجود پیروزی شگفت آور در انتخابات دور قبل ، دولت انگلیس به رهبری حزب کارگر بریتانیا تنها 100 روز پس از روی کار آمدن در وضعیت اضطرار شدیدی قرار دارد. این دولت به نظر سرگردان است و افشای اولین رسوایی ها در این دولت به کام پوپولیست های راست افراطی تمام می شود.
در ادامه این مطلب آمده است: هیچ نخستوزیر جدید بریتانیا نمیخواهد از 100 روز اول حکومتداری خود در داونینگ استریت این نتیجه را بگیرد که اگر حکومت نمی کرد بهتر بود. اما این دقیقاً همان موقعیتی است که کایر استارمر تنها سه ماه پس از پیروزی پیروزمندانهاش در انتخابات، در آن قرار گرفته است.
البته اگر بگوییم این یک شروع اشتباه بود، استارمر را خیلی دست کم گرفته ایم ، اما وضعیت جدی است؛ زیرا هواپیمای دولتی در حال حاضر در هوا است، اما اکنون تلاطم شدیدی را تجربه می کند.
در آستانه صدمین روز حکومتداری نتایج نظر سنجی ها نشان می دهد که محبوبیت کایار استارمر در پایین ترین حد خود قرار دارد و حزب کارگر وی تنها یک درصد از محافظه کاران که در دور انتخابات بقلی شکست تلخی را تجربه کردند جلوتر است.
در ادامه این مطلب آمده است: البته با توجه به وضعیت فاجعهباری که محافظهکاران خزانه دولت را به استارمر تحویل دادند چنین شروع دشواری قابل انتظار بود و باد مخالف عظیمی که از سوی مطبوعات عمدتاً تحت سلطه محافظهکاران بر علیه دولت کارگر میوزید نیز قابل پیشبینی بود.
با این حال، این واقعیت که یک دولت این همه مهمات را در اختیار مخالفان خود قرار می دهد تا وضعیت آنها را به این زودی پس از پیروزی قاطع در انتخابات آشفته کنند، چیزی است که هرگز در تاریخ اخیر بریتانیا اتفاق نیفتاده است.
در ادامه این مطلب آمده است: استارمر قول داده بود که وعدههای پوچ و هرگز عمل نشده محافظهکاران را کنار بگذارد، بنابراین همه انتظار وعده های صادقانه را از وی داشتند.
اما چیزی که امروز هنوز وجود ندارد، روایت روشنی است از اینکه حزب کارگر چگونه میخواهد کشور را از بحران عبور دهد و چشماندازی درباره اینکه میخواهد به کجا ختم شود ارائه دهد.
نزدیکی با اتحادیه اروپا تا کنون به همان شکل تدافعی و ترسناکی که در مبارزات انتخاباتی بود، صورت گرفته است. حزب کارگر در حال حاضر حتی نمی خواهد چیزی در مورد تبادل ساده جوانان که بروکسل پیشنهاد کرده است بداند.
همین امر در مورد سایر حوزه های سیاست گذاری نیز صدق می کند. چیزی که به جای آن در این دوران ظاهر شد تصور عدم برنامه ریزی بود که تنها با مبارزات خشونت آمیز قدرت در خود داونینگ استریت تقویت شد. در حلقه داخلی استارمر مشاجراتی وجود داشت که جزئیات آن تقریباً هر روز در اختیار مطبوعات بریتانیا قرار می گرفت.
در ادامه این مطلب آمده است: پس از تنها سه ماه، نخست وزیر بریتانیا چاره ای جز کنار گذاشتن "سو گری"، رئیس دفتر خود و مهره ای که قرار بود در خط مقدم اطمینان حاصل کند که وعده های انتخاباتی او برای تجدید کشور به شیوه ای معقول و از نظر اخلاقی درست پیش می رود نداشت.
تیم استارمر به جای ترسیم مسیر روشنی در مورد اینکه حزب کارگر میخواهد کشور را به کجا هدایت کند، خلایی ایجاد کرد که مطبوعات بریتانیا به زودی هر روز آن را با رسواییهای دیگر درباره دولت جدید پر میکردند.
در جریان افشای این رسوایی ها مشخص شد که استارمر و برخی از وزرای او ده ها هزار پوند کمک های کمپین برای کت و شلوار، لباس و عینک های طراحی شده را از اهداکنندگان حزب پذیرفته اند.
پس از 100 روز، استارمر اکنون باید فوراً مسیر خود را تغییر دهد زیرا خدمه او در میانه پرواز جای خود را عوض می کنند. علاوه بر این، او اکنون باید به وضوح به آنها و کشورش بگوید که به کجا می خواهد سفر کند.
هنوز برای آن دیر نیست. در پایان ماه اکتبر، وزیر دارایی استارمر می خواهد پیش نویس بودجه خود را ارائه دهد و این فرصتی ایده آل برای فراموش کردن اشتباهات 100 روز اول با چشم اندازی روشن است. اگر موفقیت برای وی حاصل نشود، چند سال آینده میتواند با آشفتگی دائمی و دقیقاً نوعی بیثباتی مزمن همراه شود که بریتانیاییها سه ماه پیش به وضوح علیه آن رای دادند.
در ادامه این مطلب آمده است: هنگامی که کایر استارمر در ساعات اولیه 5 ژوئیه در میان حامیان حزب کارگر در لندن سخنرانی کرد، به شدت مورد تشویق قرار رفت. نخستوزیر تازه منتخب حزب کارگر به روی تریبون آمد و وعده انتخاباتی خود را تکرار کرد مبنی بر اینکه تغییر اکنون آغاز میشود! محافظه کاران آن روزها به دلیل تلاطم اقتصادی پس از برگزیت، شیوه دولتی نامنظم و داستان های رسوایی فراوان شکست خوردند.
استارمر در آن زمان گفت: ما بهتر عمل خواهیم کرد. وی وعده داد: سیاست باید دوباره در خدمت مردم باشد.
در آخرین نظرسنجی انستیتو یوگو تنها 12 درصد از پاسخ دهندگان گفتند که امیدهایشان به دولت کارگر برآورده شده است. 30 درصد گفتند که ناامید شده اند. چیزی که استارمر باید نگران آن باشد، رای دهندگان سرخورده حزب کارگر هستند به گونه ای که 47 درصد از آنها می گویند که انتظار داشتند حزب کارگر خوب عمل کند و حالا ناامید شدند.
رتبه بندی محبوبیت استارمر حتی بدتر است: تنها 27 درصد از افراد مورد بررسی تصویر مثبتی از او دارند. 63 درصد تصویر به شدت منفی درباره او پیدا کرده اند.
انتهای پیام/