به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، صنعت داروسازی در ایران به عنوان یکی از ارکان اساسی تأمین سلامت جامعه، در دهههای اخیر رشد قابل توجهی داشته است.
با این حال، فرسودگی خطوط تولید و عدم تطابق با فناوریهای روز جهانی، چالشهای متعددی را برای این صنعت ایجاد کرده است. در دنیای امروز، تغییرات سریع در نیازهای بازار، ظهور بیماریهای جدید و رقابت شدید با تولیدکنندگان خارجی، لزوم نوسازی و بهروزرسانی خطوط تولید دارو را بیش از پیش ضروری کرده است.
نوسازی خطوط تولید نه تنها به بهبود کیفیت محصولات و افزایش بهرهوری کمک میکند، بلکه امکان تطابق با استانداردهای بینالمللی و تأمین نیازهای روزافزون جامعه را فراهم میسازد. همچنین، با توجه به سرمایهگذاریهای کلان در حوزه تحقیق و توسعه، این اقدام میتواند به خلق نوآوریهای جدید در تولید دارو و بهبود فرآیندهای تولیدی منجر شود.
از سوی دیگر، نوسازی خطوط تولید میتواند به کاهش هزینههای تولید و افزایش رقابتپذیری در بازارهای داخلی و خارجی کمک کند. بهخصوص در شرایط تحریمی که واردات دارو با مشکلاتی روبهروست، تقویت تولید داخلی از طریق نوسازی خطوط تولید ضرورت ملی به شمار میرود. بنابراین، با توجه به پتانسیلهای موجود در صنعت داروسازی ایران، نوسازی خطوط تولید به عنوان یک راهبرد کلیدی برای ارتقاء کیفیت، بهرهوری و توانمندی این صنعت محسوب میشود.
با وجود مزایای به روز بودن خطوط تولید دارو، بسیاری از تولیدکنندگان از فرسودگی خطوط تولید صنعت داروسازی کشور خبر میدهند.
عمر 20 تا 30 ساله ماشینآلات داروسازی کشور!
عبده زاده؛ رئیس صندیکای صنایع داروهای انسانی در گفتوگو با تسنیم درباره عمر ماشین آلات ساخت دارو میگوید: تجهیزات و ماشینآلات داروسازی هر 10 سال یکبار مستهلک میشوند این در حالی است که عمر ماشینآلات دارویی موجود در کشور، به طور میانگین بین 20 تا 30 سال است البته این موضوع بستگی به قدمت شرکت سازنده دارو نیز دارد.
وی درباره مضرات فرسودگی تجهیزات و ماشینآلات داروسازی در کشور میافزاید: مستهلک بودن صنعت تولید دارو باعث تامین ناپایدار دارو در کشور میشود و کیفیت محصولات تولیدشده را تحت تاثیر قرار میدهد.
رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی به ارائه مثالی در زمینه نوسازی صنعت دارو پرداخته و میگوید: در سالهای گذشته شاهد مشکلات ناشی از فرسودگی ماشینآلات تولید دارو بودیم، زمانی که یکی از بزرگترین شرکتهای سازنده سرم در کشور برای بازسازی خط تولید خود اقدام کرد، مجبور به تعطیلی موقت بخشی از کار خود شد و درنتیجه سرم در کشور با کمبود مواجه شد.
چالشهای نوسازی خطوط تولید دارو از زبان یک تولیدکننده
منتجبی؛ مدیرعامل یک شرکت دانش بنیان درباره نوسازی صنعت دارو به تسنیم گفت: شرکتهایی که قدمت آنها به دهههای قبل میرسد مجبور به نوسازی و بازسازی خطوط تولید دارو هستند اما بحران نقدینگی اجازه نوسازی به شرکتها را نمیدهد.
وی افزود: پس از اصلاح سیاستهای ارزی دارو، بحران نقدینگی شدیدی در صنعت داروسازی ایجاد شده است که نیاز به تصمیمگیری کلان دارد و شرکتها نمیتوانند به تنهایی مشکل را حل کنند. چالشهایی از قبیل چندنرخی بودن ارز، تحریم بودن بانکها و سختی واردات ماشین آلات و مشکلات تخصیص ارز نیز از موانع نوسازی خطوط تولید دارو به شمار میرود. در کنار این مسائل، با قیمت گذاری دستوری در صنعت داروسازی مواجه هستیم که این موضوع نیز باعث شده که قیمت دارو با تورم موجود در کشور همخوانی نداشته باشد و عملاً امکان توسعه خطوط تولید از داروسازان سلب شده است.
2 راهکار برای نوسازی خطوط تولید دارو در کشور
اگرچه چالشهای زیادی بر سر راه نوسازی خطوط تولید دارو وجود دارد اما باتوجه به فرسودگی شدید بسیاری از ماشینآلات ساخت دارو، این موضوع یک ضرورت اجتنابناپذیر است که باید با اتخاذ راهکارهایی، در اولویت دولت و شرکتهای تولیدکننده دارو قرار بگیرد.
محمدی، فعال حوزه دارو درباره راهکارهای نوسازی خطوط تولید دارو در کشور به تسنیم میگوید: باید تسهیلات با فرصت تنفس به شرکتها داده شود تا تولیدکنندگان دارو بتوانند ماشینآلات و تجهیزات موردنیاز خود را خریداری کنند.
وی میافزاید: نوسازی صنعت دارو مستلزم این است که قیمتگذاری داروهای تولیدشده به نحوی باشد که قیمت ماشین آلات وارد شده و نوسازی خطوط تولید دارو را تا حدی پوشش دهد اما به دلیل این که خریدار دارو دولت و بیمهها هستند، قیمت گذاری دارو باید توسط سازمان غذا و دارو، به صورت ساختارمند و در تناسب نسبی با نرخ تورم کشور انجام شود. همچنین برای این که افزایش قیمت ناشی از تورم در حوزه دارو به بیماران تحمیل نشود؛ قیمتگذاری داروها باید از ابتدای سال و همراه با پیش بینی بودجه موردنیاز برای بیمهها انجام شود تا در عین این که صنعت داروسازی بازسازی میشود مردم و بیماران نیز متضرر نشوند.
فرسودگی مانع صادرات داروهای ایرانی
فرسودگی خطوط تولید دارو علاوه بر به خطر انداختن دسترسی پایدار به داروها، میتواند تأثیرات جدی بر صادرات داروهای ایرانی نیز داشته باشد زیرا از سویی فرسودگی تجهیزات و خطوط تولید ممکن است به کاهش کیفیت داروها منجر شود.
محصولات با کیفیت پایین نمیتوانند استانداردهای بینالمللی را برآورده کنند و بنابراین امکان صادرات آنها کاهش مییابد. همچنین تجهیزات فرسوده ممکن است منجر به تأخیر در تولید و توزیع محصولات شوند و این تأخیر میتواند باعث از دست رفتن فرصتهای صادراتی شود.
عبدهزاده؛ رئیس سندیکای صاحبان صنایع داروهای انسانی درباره تأثیر فرسودگی صنعت داروسازی بر میزان صادرات دارو به تسنیم گفت: هدفگذاری در برنامه هفتم توسعه برای صادرات دارو برابر با یک میلیارد دلار است در حالی که صادرات دارو وابسته به نوسازی و بهسازی صنعت دارو است و در صورت رسیدن به این مهم میتوانیم رشد خوبی در صادرات دارو داشته باشیم.
انتهای پیام/