به گزارش خبرگزاری تسنیم از ری، در روزهای اخیر به دنبال افزایش گلایه مردم روستاهای مجاور کارخانه سیمان تهران و انتشار فیلمی از داخل کارخانه و آلودگی شبانه ناشی از خردایش سنگ در این مجموعه، نظارت بر این مجموعه از سوی دستگاههای نظارتی و ادارات شهرستان ری شدت گرفت.
محمد رستگاری؛ رئیس اداره محیط زیست شهرستان ری، در گفتوگو با خبرگزاری تسنیم با اشاره به وجود گرد و غبار در مقاطعی از روز و شب در اطراف کارخانه سیمان تهران، از صدور اخطاریه زیست محیطی برای کارخانه خبر داد و گفت: بر اساس اطلاعات به دست آمده آلودگی کارخانه سیمان تهران در یکی از خطوط بیش از حدمجاز استانداردهای ملاک عمل محیط زیست قرار داشت، لذا اخطار کتبی برای اصلاح عملکرد کارخانه صادر شد و در این دوره در فهرست صنایع آلاینده قرار خواهد گرفت.
وی با تأکید بر اینکه این کارخانه در فهرست صنایع آلاینده است و ماده 27 قانون مالیات بر ارزشافزوده برای آن اجرا میشود، افزود: کارخانه سیمان تهران در یکی از خطوط نیاز به اجرای فیلترینگ دارد که برنامه زمان بندی آن به محیط زیست ارائه شده است.
رئیس اداره محیط زیست شهرستان ری گفت: این مجموعه مجهز به سیستم پایش آلودگی آنلاین است و همواره به محض اطلاع از آلودگی، کارشناسان محیط زیست اقدام به بررسی سامانه میکنند.
رئیس اداره محیط زیست شهرستان ری در پایان خاطرنشان کرد: آلودگی محیطی کارخانه سیمان تهران که شامل گرد و غبار اطراف کارگاههایی آسیاب است، باید از سوی اداره بهداشت مورد ارزیابی قرار گیرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، کارخانه سیمان تهران در سالهای اخیر به واسطه آلودگیهای متنوعی از جمله غبار و ذرات معلق ناشی از انفجار در معادن، تردد زیاد خودروهای سنگین، گاز و دود خروجی دودکشها، غبار ناشی از خردایش سنگها و ... همواره مورد توجه و انتقاد رسانهها و مردم بوده، اما همانطور که رئیس اداره محیط زیست ری تأکید کرد به واسطه اخطار محیط زیستی فعلی در فهرست صنایع آلاینده قرار خواهد گرفت. حال پرسش اینجاست که چنین مجموعه آلایندهای که آلودگی مشهود آن هر روز بر شکایت مردم منطقه میافزاید، چطور تا به حال در فهرست صنایع آلاینده قرار نداشته است؟
وضعیت فاجعهبار کارخانه سیمان تهران مقطعی و کوتاهمدت نیست، بلکه در طول سالیان ادامه داشته و اکنون بر شدت آن افزوده شده است، اما فقط هر بار که آلودگی آن رسانهای میشود، مسئولان امر به آن واکنش نشان میدهند. در چنین شرایطی این پرسش مطرح میشود که آیا نظارت و بازرسی دورهای از این صنایع آلاینده انجام نمیشود که فقط هنگام رسانهای شدن، شاهد موضعگیری و یا برخورد مسئولان مربوط هستیم؟
انتهای پیام/