به گزارش خبرگزاری تسنیم، عبدالرشید سعداللهیف بعد از طلایی که در اسلو 2021 با شکست کایل اسنایدر آمریکایی گرفت، میتوانست در سالهای بعدش هم خود را به رکورد طلایی ارزشمندی نزدیک کند اگر کشتی روسیه از حضور در مسابقات محروم نمیشد. او که یکهتاز 97 کیلوگرم جهان بود، نتوانست به مسابقات جهانی 2022 بلگراد بیاید و بعد از آن، همراه با دیگر ستارههای کشتی روسیه، در اما و اگر حضور یا عدم حضور در پیکارهای جهانی 2023، به صربستان آمد با بدنی ناآماده و البته مصدومیتی که بعد از مسابقه به آن اشاره شد.
عبدالرشید، ملقب به تانک روسی که تا پیش از آن مثل تانک از حریفان عبور میکرد، بعد از آنکه ثانیه آخری مجتبی گلیج را شکست داد، در نیمهنهایی مغلوب هموطن جوانش، اخمد تاجالدینوف که برای بحرین کشتی میگرفت، شد. آن ثانیههایی که رشید روی تشک نشست و نخواست و نتوانست به کشتی ادامه دهد و آن سکوتی که کادر مربیان روسیه را فرا گرفته بود، راه رفتن تانک با همان غرور دوستداشتنی اما مخدوش شده؛ از تلخترین صحنههای مسابقات جهانی بلگراد بود.
عبدالرشید سعداللهیف بعد از شکست به تاجالدینوف، کشتیگیری که از آکادمی خودش برخاسته و در کشتی جهان قد عَلم کرده بود، برای مبارزه ردهبندی با اسنایدر روی تشک نیامد تا روسها در وزنی که در این سالها ابرقدرت کشتی جهان بودند، نه مدال بگیرند و نه سهمیه المپیک. او به مسکو برگشت و بلافاصله به اتاق عمل رفت.
روسها اعلام کردند تراشه تیتانیومی در گردن تانک روسی جایگذاری شده و رشید فقط میخواست به تشک برگردد و آن لحظه و آن باخت و آن فضای تلخِ بلگراد را جبران کند. برای این هم عطش زیادی داشت.
تمرین و تمرین و تمرین؛ استارتش را میخواست از قهرمانی اروپا بزند، تا پیش از آنکه برای کسب سهمیه برود، خودش را محک زده باشد. به بخارست سفر کرد، ساعاتی هم برای دریافت ویزا، در فرودگاه معطل ماند، اما رومانی به او ویزا نداد و باز هم سرخورده، به مسکو بازگشت. تصویر تلخ دیگری از او ثبت شد.
سعداللهیف امیدوار بود که بتواند به گزینشی اروپایی برود و آنجا سهمیه المپیک را بگیرد و برای پاریس استارت بزند. این بار اما اتحادیه جهانی به عبدالرشید سعداللهیف اعلام کرد که از سوی کمیته بینالمللی المپیک مجوز حضور او در گزینشی صادر نشده و روسها دقیقه نود، علیخان جبرئیلوف را جایگزین او کردند که در باکو توانست سهمیه را بگیرد، سهمیهای که به نظر میرسید عبدالرشید از آن استفاده خواهد کرد اما عملا این اتفاق نیفتاد و هیچ کشتیگیر روسی با تابعیت این کشور نتوانست به پاریس بیاید.
سعداللهیف همچنان امید داشت که مسئله روسها برای شرکت در المپیک حل شود که نشد و فدراسیون کشتی روسیه، بعد از آنکه IOC به ستارههایش مجوز شرکت در المپیک را نداد، این رقابتها را تحریم کرد.
برای عبدالرشید سعداللهیف خیلی تلخ بود که کشتیهای المپیک را از خانه ببیند، آنهم در شرایطی که تشنه کشتی گرفتن و جبران شکستش مقابل تاجالدینوف بود. خودش هم به این مسئله واکنش نشان داد اما بعد از آن، همچنان معلوم نبود که روسها بتوانند در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی شرکت کنند.
مسابقه انتخابی او با آلن باگایف، دیرتر از همه تیمها برگزار شد؛ در شرایطی که کامران قاسمپور و دیوید تیلور از ایران و آمریکا حضور خود را در آلبانی قطعی کرده بودند، سعداللهیف با دو کیلوگرم ارفاق وزنی و البته به سختی، باگایف را برد و به دوبنده 92 کیلوگرم تیم ملی روسیه رسید.
یک ریسک بزرگ برای تانک روسی که تا پیش از این مدعی 97 کیلوگرم جهان بود و طبیعتا باتوجه به اینکه کشتیگیران این وزن جملگی بالای 100 کیلو هستند، حداقل 8 کیلوگرم باید برای کشتی گرفتن در آلبانی وزن کم میکرد و مشخص نبود در مصاف با حریفان مدعی از جمله کامران قاسمپور و دیوید تیلور، آیا میتواند در عین حال که کیلوهای زیادی را کم کرده، چابکی و قدرت گذشتهاش را داشته باشد؟
کار سخت رشید اما با انگیزه بالایش برای احیای چهره قدرتمند سعداللهیف پوشش داده شد. بالاتر از همه سختیها و نشدنها، خواستنِ عبدالرشید سعداللهیف بود که در آلبانی در مبارزه اولش، دیوید تیلور آمریکایی را 7-صفر برد و بعد از آنکه به سختی و با نتیجه 3-2 از سد ابوبکر آباکاروف آذربایجانی گذشت، در ثانیههای آخر، کشتی باخته مقابل کامران قاسمپور را با برد 5-3 عوض کرد.
او با ریسک بزرگش، مدال طلای 92 کیلوگرم جهان را هم گرفت تا پایانی فوقالعاده بر مصائب بسیارش در مسیر بازگشت داشته باشد.
انتهای پیام/