به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم، محسن سلگی کارشناس مسائل سیاسی نوشت: رهبر الهی انقلاب اسلامی در جمع خانواده شهدای امنیت ( آبان 1403)، نگاه متمایز و ممتاز انقلاب اسلامی به امنیت را مورد تأکید و تکیه قرار دادند؛ نگاهی عنوان دیدار نیز نماد آن بود: تقارن شهادت و امنیت و بنابراین تقارن حیات طیبه و برتر با امنیت.
در این دیدار، رهبر انقلاب اسلامی اولاً ایران قوی را فراتر از قوی شدن در امر نظامی و مستلزم پیشرفت علمی، سیاسی، مدیریتی و اقتصادی خواندند و ثانیاً، امنیت و ایمنی را متکی به چنین منظومه ای از قدرت و قوت تلقی کردند. همچنین در تهدید رژیم غاصب و همراهان آن فرمودند که آنها ملت ایران و اراده آن را نشناخته اند(نقلبه مضمون).
جوهره بیانات رهبر انقلاب، امنیت مبتنی بر ایمان و ایمنی، به جای امنیت مبتنی بر تهدید، توطئه، بدبینی و ترس بود. امنیت ذاتی و هستی شناسانه جمهوری اسلامی که بر حقیقت جهان، قرآن تحریف نشده و فطرت تحریف نشده و ثابت و دست نخورده انسان مبتنی است، پیشاپیش امنیتی فراتر از نظریه قرارداد اجتماعی(نظریه بنیادین دولت های غربی) و فراتر از هرگونه قرارداد و امر موقتی و مصنوعی بوده است.
قابل اشاره است که در نظریههای متعارف امنیت، نگاه سخت افزاری و مبتنی بر تهدید اولویت دارد. نگاه کمّی به امنیت در تاریخ غرب و به طور خاص، نگاه رژیم غاصب در سرزمین اشغالی فلسطین، نگاهی فیزیکی و ترس محور و همراه با بی قراری است. مبتنی بر این نگاه، امنیت نظامی و پلیسی به جای امنیت اجتماعی، دست برتر را داشته است. البته در نظریه های متأخر و حاشیه ای در خود غرب، امنیت اجتماعی شده و امنیت نرم، واکنشی به این سنت امنیتی بوده است. اما این نظریه های متأخر در غرب هم نتوانسته اند وحدت افراد با یکدیگر و وحدت افراد با هستی و طبیعت را مورد توجه جدی قرار دهند. این خلأ، عمدتاً به غیرالهی بودن این نظریه ها بازمی گردد.
اوج نگاه سخت به امنیت، رژیم غاصب قدس است؛ اوجی که همراه با حضیض و ذلت امنیتی و فروپاشی روانی و بی قراری همیشگی رژیم مذکور بوده است. هرچند رژیم غاصب ذاتا رژیمی بی قرار و مصنوعی و بی سرزمین است. اما در همین جامعه صهیونیستی مصنوعی، خبری از امنیت اجتماعی و جامعه مدار نیست. عملیات استشهادی 6ابان ماه 1403 که در نزدیکی مقر موساد و علیه واحد 8200 رژیم صورت گرفت و چند صهیونیست در آن به هلاکت رسیده و 50 صهیونیست دیگر زخمی شده اند، نمادی از امنیت فروپاشیده و امنیت مبتنی بر ترس و تهدید رژیم غاصب آن هم درست پس از تعرض مذبوحانه و ضعیف به خاک مقدس ایران است.
در این سو و همزمان، در ایران نمادها و نشانه های متمایز و ممتازی از امنیت ذاتی و اجتماعی را می بینیم؛ از اهدای زمین و طلا برای کمک به مقاومت اسلامی تا شادی خانواده شهدای ارتش و اظهارات درخشان و همراه با اقتدارشان مبنی بر تقدیم شهدایشان به ملت، اسلام و رهبری، تا این که در روز تعرض نظامی رژیم غاصب، آژیر خطری در شهرهای ایران به صدا درنیامد و سایر موارد، دلالت بر امنیت اجتماعی و ملی و الهی ایران دارد.
امنیت اجتماعی و دینی و مردمی ایران، همواره امنیتی خودجوش بوده است. اوج و نماد این امنیت، نهاد بسیج است. در آغاز دفاع مقدس بسیج عمومی و خودجوش مردم، مبنای امنیت ایران شد. به این ترتیب، امنیت ایران مبتنی بر خودجوشی و آزادی و اراده ملی بوده است. در حالی که امنیت رژیم غاصب قدس، مبتنی بر زور، تجاوز و کنترل بوده است.
باید گفت ایران به پشتوانه ایمان، ایمنی منحصربفردی دارد که مبتنی بر همین ایمنی، به صِرف تولد انقلاب آن در سال 1357، امنیت مصنوعی و بی قرار رژیم غاصب قدس را دوچندان آشفته و سست کرده است. به پشتوانه امنیت اجتماعی و ایمنی ایمانی است که ایران پاسخ تعرض رژیم به پدافند مردم اش و شهادت دلاور مردان ارتش را خواهد داد.
امنیت مبتنی بر تهدید و ترس ِرژیم غاصب، بیش از پیش طعم امنیت و اقتدار مبتنی بر صداقت و شهامت ایران را خواهد چشید. عملیات وعده صادق 3، نه یک تهدید، که یک تنزیر و تنذیر الهی و نزول قطعی بلا بر جامعه صهیونیستی خواهد بود. این عملیات همچون دو عملیات پیشین ایران، صدای خدا، خلق و هستی و حقیقت علیه رژیمی مصنوعی، جعلی و مبتنی بر دروغ و توطئه خواهد بود. امنیت خودجوش ایران و جوشش خون شهدای ارتش در رگ ملت ایران، این بار وعده صادق 3 را با انتقام مهیب ملازم خواهد ساخت.
رهبر حکیم انقلاب اسلامی در جمع خانواده شهدای امنیت (6 آبان ماه) فرمودند: «در خصوص این غلطی که کردند، خودشان با اهداف خاص بزرگنمایی میکنند اما کوچکانگاری آن و اینکه بگوییم چیزی نبوده و اهمیتی نداشت هم غلط است. آنها درباره ایران دچار خطای محاسباتی هستند چرا که ایران و جوانان و ملت ایران را نمیشناسند و هنوز نتوانستهاند قدرت، توانایی، ابتکار و ارده ملت ایران را درست بفهمند که ما باید این را به آنها بفهمانیم».
از بیانات رهبر الهی انقلاب اسلامی چنین مستفاد میشود که ضروری است که ضمن خوارداشت دشمن و تعرض او به پدافند ایران، از کوچک نمایی آن تعرض بپرهیزیم. چراکه هرگونه تعرض به ایران و هر قطره از خون ایرانیان، حکم تعرض به تمام موجودیت، جان، دین و ملیت ایرانیان را دارد.
انتهای پیام/