مسعود هاشمزاده که چند سال قبل هدایت تیم ملی نوجوانان را برعهده داشت، درباره فعالیت امروزش در کشتی به خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم گفت: در شهرستان میانه باشگاه دارم و تمرین میدهم. یک سال و نیم است که این کار را شروع کردهام و یکی از شاگردانم محمد کریمی، نفر دوم نوجوانان کشور شد. بچهها رفته رفته رشد میکنند و امیدوارم بتوانیم صاحب دوبنده تیم ملی و مدال شویم.
سرمربی سابق تیم ملی نوجوانان درباره همکاریای که 3 سال پیش با این تیم داشت و به نتیجه منجر نشد، گفت: آن زمان اوج کرونا بود و کل تیم تمرینی که ما انجام دادیم 41 روز شد، آن هم بعد از دو سال تعطیلی. نه تورنمنتی رفتیم و نه مسابقهای که بچهها پیش از جهانی، در جو مسابقه قرار بگیرند، آنها کشتی نگرفته بودند و برخی حتی برای اولین بار سوار هواپیما میشدند. ما پنجم جهان شدیم اما اگر حتی یک تورنمنت میرفتیم و فضا به آن شکل نبود، راحت قهرمان دنیا میشدیم. احساس میکنم با من نامهربانی شد.
هاشمزاده که یکی از خوبهای کشتی فرنگی ایران بود که در دوره بد این رشته، در عضویت تیم ملی بود که فرنگیکاران کار بسیار سختی در مسابقات جهانی و المپیک داشتند، تاکید کرد: زمانی من چهارم المپیک شدم که کشتی فرنگی ما در حد آسیا بود. من معتقدم استارت کشتی فرنگی ما از همان نسل زده شد، سجاد برزی و پرویز زیدوند چهارم و پنجم المپیک شدند، ما مدال نگرفتیم اما بقیه نوش جانشان، بعد از ما به مدال رسیدند.
وی درباره اینکه بزرگترین حسرت دوره قهرمانیاش چیست، گفت: درست است که امروز بچههای ما خیلی خوبند و همه درحد مدال جهانی، ولی آن زمان هم کشتیگیران خیلی خوبی داشتیم، اما مدعی برای خیلی زیاد بود و به یکی دو حریف خلاصه نمیشد. به مسابقه که میرفتی این قهرمان دنیا را میبردی، میخوردی به آن قهرمان دنیا، ولی امروز نهایتا بچهها برای آنکه به مدال برسند یکی دو حریف بیشتر ندارند و باخت هم بدهند، شانس کسب مدال برنز را دارند. زمان ما، دنیا خیلی روی کشتی فرنگی سرمایهگذاری میکرد و از آن طرف، در ایران خیلی این رشته جدی گرفته نمیشد.
این مربی یادآور شد: اگر آن زمان سوم مشترک بود الان من و چند نفر دیگر لااقل سوم المپیک بودیم. مربیان خوبی هم مثل حسن بابک، احد پازاج، رضا سیمخواه و... داشتیم، همه زحمت کشیدند، نمیشود یک نفر را عامل پیشرفت کشتی فرنگی دانست. همین الان من خودم در شهرستان تمرین میدهم. فکر میکنم وقتی یک کشتیگیر را بخواهی از صفر درست کنی که مقام بیاورد و به اردوی تیم ملی برسد، چند سال زمان میبرد و 80 درصد زحمتش به گردن مربی سازندهاش است. 20 درصد کار هم میرسد به مربی تیم ملی که بدنها را ساخته و پرداخته کرد و آماده مسابقه کند.
هاشمزاده درخصوص اینکه کدام یک از قهرمانان فعلی تیم ملی را به لحاظ فنی میپسندد، اظهار داشت: همه خوب هستند اما من محمدهادی ساروی را مطمئنتر از بقیه میدانم. البته که سعید اسماعیلی هم پدیده المپیک بود، اما باید بیشتر جا بیفتد و میزان اشتباهاتش کم شود تا به یک کشتیگیر مطمئن تبدیل شود. او کشتیگیر آیندهداری است.
وی درمورد سرمربیگری همتیمی سابقش بر تیم ملی بزرگسالان گفت: حسن رنگرز دوست خوب ماست که خودش قهرمان دنیا بوده و چند سال هم در کار مربیگری زحمت کشیده، به نظر من هم مربی خوبی است و هم مدیر خوبی، تا الان که عملکردش در تیم ملی خوب بوده و انشاءالله که به همین شکل هم ادامه پیدا کند.
انتهای پیام/