به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، همزمان با مراسم رونمایی از تقریظ رهبر معظم انقلاب بر کتاب «هواتو دارم»، نسخه صوتی این اثر با صدای ملیحه شبانیان از سوی سماوا منتشر شد و در دسترس علاقهمندان قرار گرفت.
«هواتو دارم» بعد از «یادت باشد» و «کاش برگردی» سومین اثر ملاحسنی در حوزه شهدای مدافع حرم است. او با انتشار این سه اثر نشان داده در انتخاب عناوین کتابهایش سلیقه خاصی به خرج میدهد؛ تا جایی که مخاطب را از همان ابتدا با همین عناوین سر ذوق میآورد.
دیدار فرزانه سیاهکالی، راوی کتاب «یادت باشد» با همسر شهید مرتضی عبداللهی بهانهای شد برای نگارش خاطرات او و روایت فراز و فرود یک زندگی مشترک 10 ساله. کتاب، در خود نکات قابل تأملی از نسل جدید انقلاب ارائه میدهد. شهید عبداللهی متولد نهم اسفند 1366، دانشآموخته رشته مهندسی عمران بود و 23 آبان 1396 در منطقه بوکمال سوریه به شهادت رسید.
عبداللهی جوانی باهوش و شجاع، مزین به انواع و اقسام هنرهای رزمی بود. عشق به جبهه و شهدا هم از کودکی در او وجود داشت. وقتی پدرش از حال و هوای دفاع مقدس برایش تعریف میکرد، سراپا گوش میداد، اما آخرسر با دستش محکم به پایش میزد و میگفت: ای کاش من آن موقع بودم.
برای اینکه بتواند به دفاع از حرم عمه سادات برود، دورههای مختلف غواصی، پاراگلایدر و راپل را گذرانده بود، اما هیچ کدام از این تخصصها نتوانسته بود راه او را برای دفاع از حرم باز کند. به پدرش متوسل شد؛ پدری که خود یکی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و از گردان تخریبچی جبهه بود. ...
ملاحسنی، نویسنده «هواتو دارم»، در گفتوگویی درباره چگونگی نگارش این اثر میگوید: سه سال تدوین و تحقیق این کار به طول انجامید. «هواتو دارم» همانند کتاب «یادت باشد» یک کتاب عاشقانه است. روایتها از لحظات عاشقانه شروع می شود و در ادامه، فراز و فرود یک زندگی مشترک 10 ساله را به تصویر میکشد.
او در معرفی شهید عبداللهی به برخی از ویژگیهای اخلاقی او اشاره و اضافه میکند: شهید عبداللهی جزو نیروهای قدس سپاه بود و سالهای پایانی زندگی در مأموریت بود تا اینکه سرانجام در سوریه به شهادت رسید. ایشان جزو آخرین شهدای قافله شهدای مدافع حرم است که در درگیری مستقیم با داعش به شهادت میرسد.
«هواتو دارم» تلاش دارد در خلال بیان یک روایت عاشقانه، به نکاتی از زندگی شهید نیز بپردازد. نویسنده برای این کار، از مستقیمگویی پرهیز کرده و مخاطب در میان خاطرات، خود به کشف این ویژگیها نائل میشود. هنر ملاحسنی در کتاب حاضر، همانند «یادت باشد»، ارائه یک روایت دوستداشتنی از زندگی زنان و مردانی است که همنسلان بسیاری از ما هستند، اما تلاش کردهاند در هیاهوی دنیا، راه درست را در روزگار فعلی انتخاب کنند.
از جمله ویژگیهای شهید که در کتاب نیز به آن اشاره شده، ارادت و علاقه خاص او به حضرت زهرا(س) است؛ ارادتی که از خانواده نشأت گرفته و در جان او ریشه دوانده است. لحظه طلایی این ارادت، در وصیت شهید جلوه میکند، در خواستی که از بازماندگان دارد، بسیاری را متأثر میکند. ملاحسنی در اینباره میگوید: شهید عبداللهی ارادت خاصی به حضرت زهرا(س) داشت تا آنجایی این ارادت غلیظ بوده که وصیت میکند به احترام مزار گمشده بیبی سادات، برای من سنگ مزاری نگذارید.
مزار شهید در قطعه 26 گلزار شهدا همانند مزار بانوی دو عالم، خاکی است و زیارتگاه عاشقان به اهل بیت(ع) و شهدا.
دومین نکته از زندگی شهید عبداللهی، ایستادن روی پای خود است. او با وجود داشتن پشتوانه، دست روی زانوی خود میگذارد و تلاش دارد خودش آستینهایش را برای ساختن زندگی مشترک بالا بزند. نکتهای که شاید برای بسیاری از آقازادهها که در سالهای گذشته با حرفهای نابجا، دل بسیاری از مردم را رنجاندند، خواندنی و قابل تأمل باشد: در کتاب «هواتو دارم» تلاش کردیم به ابعاد مختلف زندگی شهید بپردازیم و یک پازل کامل از جنبههای مختلف زندگی او به مخاطب ارائه دهیم. شهید عبداللهی با وجود آنکه فرزند یکی از سرداران بلندپایه سپاه بود، اما روی پای خود میایستد. اوایل ازدواج شغلهای مختلفی را امتحان میکند؛ در دورهای به فروش ضایعات میپردازد، مدتی با همراهی همسرش وارد کار ترشی میشود و مدتی نیز به دامپروری مشغول بود.
در زمانهای که کارکرد فرهنگی مسجد از سوی برخی زیر سؤال میرود، کتابهایی همچون «هواتو دارم» این گزاره را منتفی میکند که مسجد دیگر تأثیری بر نسل جوان ندارد: شهید عبداللهی بزرگشده منطقه نظامآباد تهران بود. هرکسی در این منطقه زندگی کرده باشد، ویژگیهای خاص آن را میداند. او منش لوطیگری خاص خود را داشت. در کتاب تلاش شده به این بخشها از زندگی شهید نیز اشاره شود.
ملاحسنی ادامه میدهد: در بخشی از این کتاب به تأثیری که این شهید در ارتباط با مسجد صفا در حوزه تربیتی دارد، پرداخته شده است. روند زندگی او، روند در دسترسی است. این روایتی است که میشود از دل آن نکات اخلاقی را استخراج کرد تا ما نیز همانند این شهیدان، عاقبت به خیر شویم.
در کنار شخصیت جذاب شهید عبداللهی به عنوان قهرمان «هواتو دارم»، سبک نویسنده نیز در پرداختن و معرفی این شهید عزیز نیز قابل تأمل است. او با در نظر داشتن ذائقه مخاطب امروز یک روایت خواندنی از زندگی شهید مدافع حرم ارائه میدهد؛ روایتی که خوبیها و بدیها را در کنار هم دارد و با مخاطبش صادق است. نویسنده کوشیده در بخش پرداختن به زندگی مشترک شهید، گرفتار شاخ و بال دادنهای اضافی نشده و ردی از او در متن باقی نماند.
نویسنده کتاب، یکی از علّتهای نگارش کتاب را سخنان رهبر معظّم انقلاب بیان کرده است: «در بیان زندگینامهی شهیدان، سعی کنیم خصوصیّات زندگی اینها و سبک زندگی اینها را تبیین کنیم؛ این مهم است ... این شهیدی که شما از یاد او ... در میدان جنگ به هیجان میآیید، ... در محیط عادّی زندگی چه جوری عمل میکرده؛ اینها خیلی مهم است. ... وضع عادّی زندگیکردن شهدا چه جوری بوده؟ فرض بفرمایید ازدواجشان؛ ... افرادی که اهل نگارشند، اهل قلم خوب هستند، اهل ذوق در این معانی هستند، بنشینند تصویرسازی کنند، کتابهایی کوتاه که جوان حوصله کند بخواند، اینها را بسازند، کتاب تولید کنند.»
ملاحسنی برای نوشتن این اثر برنامه منظمی داشته و بیش از 80 نکته اخلاقی را لابهلای صفحات کتاب برای مخاطب به یادگار گذاشته است؛ نکاتی که اگر در زندگی استفاده کنیم، شاید عاقبتی مثل شهدا پیدا کنیم؛ مصداق جمله سردار شهید حاج قاسم عزیز که فرمود: «شرط شهید شدن، شهیدانه زندگیکردن است.»
انتهای پیام/