به گزارش خبرگزاری تسنیم از تنکابن، گوشه گوشه شهر دوباره رنگ و بوی شهید و شهادت و ایثار به خود گرفته، شهادتی از جنس غیرت، مردانگی و استقامت؛ دعوت بودیم به مهمانی، مهمانی از جنس شهدا، میزبانش مردم شهر و مهمانش شهید گنمام.
شهیدی که مادران و دختران شهر برایش مادری و خواهری کردند و لباس دامادی نداشت، اما لباس شهادت به تن داشت و مایه عزت یک مملکت شد.
همه آمده بودند کوچک و بزرگ پیر و جوان برای بدرقه و میزبانی این فرزند کشور و حضور دهه هشتادیها و دهه نودیها جنب و خروش دیگری را در شهر بیدار کرده بود.
سیل جمعیت نشان از علاقه و احترام مردم شهر به شهدا بود در آن میان کودک 7 سالهای که چادر به سر آمده بود به همراه مادرش شاید نمیدانست برای چه همه مردم آنجا جمع شده بودند و منتظر چه کسی بودند، ولی میدانست هر کسی است مهم، دوست داشتنی و عزیز است که مردم روز تعطیل برای پیشوازش آمدهاند.
مادری که نشسته، پدری پیری که چشم به راه فرزند شهیدش بود، میگفت بوی پسرم را میدهد فرزندی که 34 سال است که رفته و نیامده است.
بوی اسپند و بوی گلاب که پیچید بوی خوش عشق و شهادت حال و هوای رفتن به جبههها در سالهای جنگ را زنده کرد. مردم تنکابن برای بدرقه رزمندگان میآمدند و عزیزانشان را تا بهشت خدا غرق دعا میکردند.
یک خواهر مینوشت برای برادر گمنامش، یک مادر میبوسید پیکر را به یاد پسر مفعودالاثرش، چه خواهرانه، چه مادرانه و پدرانه و برادرانه برای شهیدی که بوی غربت میدهد، آمدند تا بگویند شهدا در دل تک تک مردم جای دارند، قدر این امنیت را که به واسطه خون این شهدا است، میدانند؛ مردم میگفتند حتی با وجود مشکلات اقتصادی کشور پایبند شهدا هستیم تا پای جان، بدانیم که خون این شهدا امنیت و آرامش را در کشور به جا گذاشته است.
شهر که مملو از حضور شد در جمعه پاییزی، شهید بر دستان مردم تشییع شد.
.
انتهای پیام/