به گزارش خبرگزاری تسنیم، در میان تمام تحلیلهای مثبتی که از آتشبس رژیم صهیونیستی با جبهه مقاومت اسلامی میشود، چه خوب است جایی هم برای تبیین چرایی موفقیت مردم غزه بر رژیم سفاک و خونآشام صهیونیستی باز کنیم.
رمز موفقیت مردم غزه در انتخاب درست صلح پایدار بجای صلح موقت است. مقاومت برای آنها چیزی به مثابه صلح پایدار است که با وزش هیچ طوفان و تحمیل هیچ جنایت و جنگی نمیشکند، بلکه شرایط را برای تحمیل صلح موقت یا آتشبس به رژیم آماده میکند.
آنچه روزگار با واسطه ایمان به سوژه مقاوم غزهای عطا کرده، بدن مجرب، ذهن پرخاطره و زبان شجاعانه است. یحیی سنوار در رمان خار و گل میخک به زیبایی این مقاومت درونی شده را تصویر کرده است. مقاومت یک هویت بدنمند شده و جسمانی شده است که مردم شیردلی چون غزه را جلوی وحشیترین و جانیترین موجودات عالم قرار میدهد.
هستی سیاسی مردم غزه یا نوع بودن آنها در آن باریکه سرافراز، بر مبنای آداب مبارزه و جهاد است. هر عضو جدید که به خانواده یک غزهای اضافه میشود، خواسته یا ناخواسته وارد جامعهای میشود که در آن مقاومت تبدیل به یک امر اجتماعی شده است.
آنچنان تربیت جسمانی و این چنان سازگاری اجتماعی، الگوریتم مقاومت مردم غزه را برای دشمن صهیونیستی سنجشناپذیر و ناخوانا کرده است و آنان را در محاسبه هر نوع جنایت برای شکستن سد سدید مقاومت، ناموفق میکند. فرمول تحمیل جنگ در یک بازه زمانی طولانی مدت که با فشار دهشتناک، نسلکشی، اشغال و کشتار جمعی همراه بود نیز در برابر هویت مقاوم غزهای، کارگر نیفتاد.
اکنون باید گفت در ماجرای آتش بس رخداده، آنچه باید خوب دیده شود و به معنای بهتر و شیواتر کلمه، مصداق «خوببینی» باشد، مقاومت منتج به تحمیل اراده مردم غزه بر جنایات اشغالگران است نه صلح پس از انعقاد این آتشبس. مردم غزه صلح پایدار را در تجربه هر روزه مقاومت تجربه کردهاند نه این صلح ناپایدار.
معنای شادی مردم غزه همین است، شادمان و راضی از نیروی اراده خود در تحمیل آتشبس. این شادی، شادی فعالانه است نه انفعال شادمانه. نشاطی که با خواست سوژه فلسطینی حاصل شد نه میل متجاوز صهیونیستی.
انتهای پیام/