به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، پس از تحولات عمده در سوریه و به ویژه در مناطق تحت کنترل گروههای شورشی به ریاست «ابومحمد الجولانی»، سرکرده تحریرالشام، یکی از مباحث مورد توجه در سیاست داخلی و خارجی این کشور، موضوع ساختار رهبری و نحوه چیدمان مقامهای عالیرتبه حکومت خودخوانده جدید سوریه بوده است. در این میان، انتصابهای خانوادگی در رهبری این گروه و نقشی که این انتصابات در تحولات سیاسی سوریه ایفا میکنند، توجه ویژهای را به خود جلب کرده است.
.
قبل از ورود به بحث انتصابهای خانوادگی در جبهه النصره، باید به رویکرد غرب و رسانههای آن در قبال حاکمیت خاندان اسد اشاره کرد. در سالهای گذشته، یکی از مهمترین نقدها به حکومت بشار اسد، استبدادی بودن آن و تمرکز قدرت در دست یک خاندان بود. این نقد بهویژه در رسانههای غربی و صهیونیستی به شدت برجسته میشد و تصاویری از فساد، دیکتاتوری و سوءاستفاده از قدرت در سایه حاکمیت خانواده اسد ترسیم میشد. این تصویر، براساس ترکیب قدرت میان افراد مختلف از خانواده اسد (از جمله بشار اسد، ماهر اسد، و سایر اعضای نزدیک خانواده)، در اذهان عمومی و بینالمللی تقویت شد. این نوع مدیریت سیاسی که در آن قدرت در دستان یک گروه خاص و خانوادگی متمرکز است، در بسیاری از تحلیلها و گزارشها به عنوان یک نوع استبداد در نظر گرفته میشد که به نفع خانواده اسد و به زیان مردم سوریه عمل میکند.
انتصابهای خانوادگی در حکومت تحریر الشام
با گذشت زمان، و تغییرات در ساختار گروههای مختلف فعال در سوریه، بهویژه در مناطقی که تحت کنترل جبهه النصره قرار دارند، وضعیت مشابهی بهوجود آمد. جبهه النصره، که در ابتدا به عنوان یک شاخه از القاعده فعالیت میکرد، پس از جدا شدن از این گروه و تغییر نام به هیئت تحریرالشام، به یکی از بازیگران مهم در جنگ داخلی سوریه تبدیل شد. در این گروه نیز به مانند حکومت اسد، تمرکز قدرت بهطور فزایندهای در دست گروهی خاص قرار گرفت.
یکی از مهمترین تحولات در این راستا، انتصابهای خانوادگی در درون این گروه بوده است. بر اساس گزارشها، افراد نزدیک به ابومحمد الجولانی، سرکرده هیئت تحریر الشام، از جمله برادران، دامادها و پسرخالهها، مسئولیتهای کلیدی در این گروه را بر عهده دارند. این نوع انتصابها، شباهت زیادی به الگوی حکومتی اسد دارد و در این راستا، نقدهای مشابهی نیز از سوی ناظران سیاسی و افکار عمومی مطرح شده است.
واکنش افکار عمومی سوریه
در حالی که در گذشته این نوع انتصابات ممکن بود در سایهیبحران و جنگ داخلی چندان مورد توجه قرار نگیرد، اما با گذشت زمان، به ویژه با توجه به وضعیت اقتصادی و اجتماعی سوریه، افکار عمومی به شدت نسبت به این موضوع حساس شده است. بسیاری از سوریها که قبلاً تحت حاکمیت گروههای مختلفی قرار گرفتهاند، در حال حاضر احساس میکنند که دیگر در عرصه سیاسی این کشور جایی ندارند و این تغییرات مدیریتی بیشتر به نفع گروههای خاص و نه مردم است.
واکنشهای عمومی، بهویژه در داخل مناطق تحت کنترل هیئت تحریر الشام، به شکل اعتراضات و نارضایتیهای عمومی بروز پیدا کرده است. این اعتراضات معمولاً در قالب نارضایتی از فساد در درون گروه، تبعیض در توزیع منابع و موقعیتها، و ناتوانی در ارائه خدمات به مردم ظاهر میشود. بسیاری از تحلیلگران پیشبینی میکنند که در آینده، این نارضایتیها به یک جنبش اعتراضی وسیعتر تبدیل شود که ممکن است ساختار رهبری هیئت تحریر الشام را به چالش بکشد.
در نهایت، روند انتصابهای خانوادگی در جبهه النصره و واکنشهای عمومی به این موضوع، نه تنها نشاندهنده یک نوع نارضایتی عمومی در سوریه است، بلکه میتواند به عنوان یک نقطه عطف در تحولات آیندهی این کشور و وضعیت منطقهای آن تلقی شود. در حالی که برخی از تحلیلگران غربگرا به نفع جبهه تحریرالشام پیشبینیهایی خوشبینانه دارند، اما واقعیتها نشان میدهند که بحرانهای داخلی، بهویژه بحرانهای سیاسی و اجتماعی ناشی از فساد و تمرکز قدرت، میتواند به یکی از مهمترین موانع پیشرفت ساختارهای قدرت همچون آنچه الجولانی در حال اجرای آن در سوریه است، تبدیل شود.
انتهای پیام/