به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، خانه ملی گفتگو به ریاست حسن رحیمپور ازغدی، با انتشار نخستین گزارش از فعالیتهای خود مطالبی را بیان کرد.
این نهاد، با تاکید بر شفافسازی و پاسخگویی، وعده داده است تا با مشارکت عمومی، گامی برای ارتقای مسئولیتپذیری در جامعه بردارد و راه را برای تمدن اسلامی باز کند. هدف اصلی این نهاد، ایجاد فضایی برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینههای آن است.
در ادامه گزارش خانه ملیگفت وگو آمده است: «خانه ملی گفتوگوی آزاد»، ایدهای بود که بذر اولیه آن مشخصا بهمناسبت سالگشت پیروزی انقلاب اسلامی در دهه 80 ، ضمن پیام حضرت آیت الله خامنهای به شورای عالی انقلاب فرهنگی افشانده شد و این شورا مامور به تسهیل گفتگوهای آزاد، منطقی و سالم، حمایت از مناظره بدون هتک حرمت و تخریب، و گفتگوهای هدفدار، قاعده مند و نتیجه بخش شد، کاری سخت و در عین حال، ظریف که تا لحظه عملی شدن و ثمر دادن، موانع بسیار، از فرهنگی و اجرایی پیش رو داشت و همچنان دارد. از این شورا خواسته شد که نه مأیوس و نه شتابزده، این راه را به هر قیمتی بپیماید، راهی که بیشک، به گشودهتر شدن دروازههای خلاقیت ملی و کارآمدتر شدن شیوه های حکمرانی می انجامد.
اگر این انقلاب باید بماند و برنامه تاریخی و جهانی خویش را به بارنشاند، این خودآگاهی و ظرفیت نیز باید در نسل دوم و سوم انقلاب، از اینکه هست، بیدارتر گردد. اگر از افراط و تفریط رنج میبریم، اگر تکامل را در «جمود و تحجر»، و ترقی را در «خودباختگی و تقلید» نمیجوییم، اگر به نشاط قلب و ذهن و زبان مردم میاندیشیم و به «پیش نیازهای» تولید فکر در جهت تمدنسازی، وقوف داریم، پس به شجاعت برای بنبستشکنی در ساختارهای حکمرانی و فرهنگ عمومی نیاز مبرم داریم.
احیائ روح گفتگوی انتقادی، وفادار به اصول انقلاب، اخلاق اسلامی و منطق علمی، شرط حیات فرهنگی کشور است و اگر اراده کردهایم نه اشکالات را توجیه کنیم و نه مشکلات را لاعلاج بگذاریم، باید «خانه گفتگو» را یک سرمایه بزرگ اجتماعی و یک «اَبَر سنگر» ملی و دستاوردی تمام عیار بدانیم.
حضرت رهبری در «منشور آزاداندیشی» از نخبگان علمی و سیاسی کشور خواستند در مسائل ملی، نقطه تعادل میان «هرج و مرج» و «دیکتاتوری» را شناسائی و تثبیت کنند. اما هنوز هم کسانی نمیدانند که چرا نباید از «آزادی» ترسید و از «مناظره» گریخت ؟ و میکوشند «نقد و انتقاد» را به کالای قاچاق یا امری تشریفاتی، تبدیل کنند؟ چه کنیم و چگونه که بنام «مناظره» ، به «جدال و مراء»، گرفتار نیاییم و به جای آزادی، به دام هتاکی و مسئولیت گریزی نلغزیم ؟
چه کنیم تا سهم «آزادی»، سهم «اخلاق» و سهم «منطق»، یکجا و در کنار یکدیگر ادا شوند؟ کلید رمز «خلاقیت و بالندگی» در اختیار چه کسی به جز خود ماست ؟ چرا جنبش کارآمدترسازی حکمرانی، بجز از مسیر آزادیخواهی مسئولانه و فرصتهای برابر برای اندیشه و بیان اندیشه نمیگذرد ؟ چرا آزادی بیان, اگر توأم با «ادب استفاده از آزادی» نباشد، فرهنگ عمومی را چند فرسنگ به عقب میبرد؟
در دهه فجر 1403 بار دیگر با صدای بلند و با افتخار به یادها میآوریم که «آزادی»، شعار تبلیغاتی این انقلاب نبود،بلکه از اصیل ترین و اصلی ترین اهداف انقلاب اسلامی بهمن 57 بود و همچنان هست. در آستانه دهه فجر پیروزی انقلاب اسلامی هستیم، انقلابی که آمد تا «فرهنگ خفقان و سرجنباندن و جمود» و از دیگر سوی، «فرهنگ آزادی بیمهار و خودخواهانه » را نقد و اصلاح کند، آمد تا فضایی بیافریند که «آزادی بیان»، مقید به «منطق و اخلاق و حقوق معنوی و مادی » و نه به هیچ قید دیگری، فرهنگ اجتماعی و حکومتی ایران سربلند باشد، تا حریت، تعادل ، عقلانیت و انصاف، همواره سکه رائج باشند.
دهه فجر انقلاب اسلامی، بشارت عصری جدید است که چون صور اسرافیل، مردگان را از گورستان تاریخ برانگیزد و اندیشهها را در همه حوزهها برانگیزاند و سنت اسلامی «تضارب آراء و عقول»، عادت ثانوی نخبگان و اندیشهوران و بهویژه حکمرانان کشور در ارتقائ وحدت ملی و انسجام حاکمیت مردمی و تفاهم و تعامل هرچه بیشتر در حل مشکلات مردم گردد. تمدن اسلامی همواره در مصاف با معضلات جدید و در چالش با دیگری شکفته است.
خانه ملی گفتوگو، نه خانه سیاستزدگان است و نه استراحتکدهای برای سیاستزدایی، که این هر دو بیماری، فضای عمومی را به مرداب سکوت یا گرداب تلاطم میکشاند و در هر بلبشو، این صاحبان بلاشرط قدرت و ثروت و فاقدان اخلاق و فضیلت هستند که جریانسازان افکار عمومی میشوند، و سطح تفکر اجتماعی و عقلانیت ملت را پائین میآورند، فرصتهای ملی را هدر میدهند، اعصاب کشور را با تنشهای منحط قبیلهای میفرسایند، فرهنگهای فاسد را رواج دهند، صاحبان خرد و احساس را ساکت و مسکوت گذارده و صاحبدلان و خردمندان را به حاشیه میرانند تا بتدریج منزوی، خسته و فراموش شوند. در چنین فضایی، تنها میتوان به دور خود چرخید و دعواها، تکراری، سطحی و نازل میماند.
ایجاد محملی دیگر برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینههای آن و پاسخگویی به آن، خانه گفتگو تأسیس گشت.
ارائه سلسله گزارشهای ما مرحله به مرحله در مورد موضوعات گوناگون ملی و تبیین وظایف و اهداف خانه گفتگو و رسالت جدید آن و تفاوتش باکرسیهای آزاداندیشی و کرسیهای نظریه پردازی و کرسیهای مناظره و گفتگو که جداگانه و از پیش، فعال بودهاند، به طور منظم به محضر عموم تقدیم خواهد شد. گزارش به مردم، موتور مشارکت است و مستمرا ناظر به معضلات عملی و نظری در کشور انشاالله ادامه خواهد یافت. ما به گفتگو، ایمان داریم و آن را بالضروره ، عمل صالح دوران میدانیم.
انتهای پیام/