گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم-زینب امیدی: اختلاف طولانیمدت میان اهالی محله ده ونک و دانشگاه الزهرا (س) بر سر مالکیت زمینهای این منطقه همچنان در وضعیت بلاتکلیفی به سر میبرد. چرا که ساکنان محله، که 8 دهه در این خانهها سکنی گزیدهاند به حق خود بر این زمینها تأکید دارند؛ در حالیکه دانشگاه نیز بر مستندات مالکیت خود پافشاری میکند. این مقدمهای است بر داستانی پیچیده که نیازمند توجه جدی و راهحلی عملی از سوی مسئولین است.
از وعدههای بیپاسخ تا بحران مالکیت در ده ونک/ کشمکش ساکنان و دانشگاه الزهرا (س) همچنان ادامه دارد
از سال 97، پرونده ماجرای این اختلاف به دغدغهی جدی ساکنان تبدیل شده، اما همچنان در پیچوخم دادرسیهای حقوقی و بدون هیچ نتیجهای معلق مانده است. با این حال، در آذر ماه سال گذشته، این تنشها با شروع عملیات گودبرداری دانشگاه الزهرا از زمینهای مورد مناقشه، دوباره وارد فاز جدیدی شد و باعث داغتر شدن این اختلافات قدیمی گردید.
اهالی این خانهها که همچنان بر حق خود در مالکیت این اراضی تأکید دارند، در برابر اقداماتی که توسط دانشگاه در جهت توسعه صورت میگیرد، واکنش نشان دادهاند.
این مناقشه، از زمانی که دانشگاه شروع به گسترش فعالیتهای خود در محله ده ونک کرده است، هیچگاه به پایان نرسیده و همچنان بیپاسخ باقی مانده است.
این پرونده به نوعی تبدیل به یک کلاف سردرگم شده که در دولتهای مختلف به آن رسیدگی نشده است. حساسیت و پیچیدگی این مسئله باعث شده حالا اهالی ده ونک در 3 نامه جداگانه به رییس جمهور، معاون اول رئیس جمهور و وزیر علوم خواستار رسیدگی به این ماجرا شوند.
نامه اهالی ده ونک به رئیسجمهور، وزیر علوم و معاون اول
مشکلات حل نشده از سال 81 تا امروز!
یکی از اهالی ده ونک در خصوص علت عدم رسیدگی به این پرونده به خبرنگار تسنیم گفت: از سال 81 تا الان همچنان مشکل اراضی ده ونک برای مردم این منطقه حل نشده باقیمانده است. علیرغم گذشت 23 سال، نه تنها این مسأله حل نشده، بلکه مشکلات مردم افزایش یافته است. پس از سال 97، موضوع به مرحلهای رسید که رسانهای شد و عملاً وارد دایره توجه عمومی قرار گرفت؛ اما برخوردهای مختلف با این مسأله در این مدت، نتوانسته نتیجه مثبتی بهدنبال داشته باشد.
رفتار مسئولین و وعدههای توخالی
وی ادامه داد: در این مدت، مسئولین مختلف، از جمله معاون اول آقای روحانی، به جای ارائه راهحلهای واقعی، تنها به دادن وعدههای عمومی برای حل مشکل پرداختند. مثلاً پیشنهاداتی چون «زمین ماعوض»، «تخصیص بودجه» و «ایجاد تسهیلات» تنها به عنوان ابزاری برای عوام فریبی ارائه شدند، بدون اینکه هیچگونه اقدام مؤثری در عمل صورت گیرد. بهویژه، در حالی که این وعدهها به مردم داده میشد، فشارها بر آنها بیشتر میشد و مشکلات مالی و مسکنیشان همچنان باقیمانده بود.
8 دهه تنش و بیپاسخی دولتها
ساکن محله ده ونک خاطرنشان کرد: تا به امروز، سه دولت مختلف (دولت آقای روحانی، دولت آقای رئیسی و دولت آقای پزشکیان) برای حل این مشکل وارد عمل شدهاند اما متأسفانه هیچکدام از این دولتها نتوانستهاند اقدامات مؤثری برای حل مشکل انجام دهند. بهطور خاص در آستانه عید، حقوق ساکنین این محله را بهعنوان اجرتالمثل و اجارهی از سال 81 تاکنون، بستهاند و فشارهای مالی بیش از پیش بر دوش مردم قرار گرفته است. دانشگاه مستمری واریزی را میبرد، پولی در حساب پسانداز باشد برمیدارد و ماشین به نام کسی باشد توقیف میکند.
وی ادامه داد: برای مثال، برخی از افراد که خانههایشان ویلایی بود، مجبور به پرداخت هزینههای بالایی نظیر 200 میلیون تومان برای خانهای 40 متری شدند. یا به تازگی دانشگاه اقدام به توقیف منزل 35 متری یکی از سکنه در یافت آباد کرده است که آن را با وام و ارثیه خود خریداری کرده بوده؛ اما او را مجبور به پرداخت 420 میلیون تومان اجرتالمثل کردهاند. خب برای مردم سوال است پس نتیجه آن همه نامه نگاری در دولتهای مختلف برای حل و فصل این ماجرا چه شده است؟
وی با تاکید بر اینکه بهطور عینی، مردم در شرایط بسیار سخت اقتصادی قرار دارند تصریح کرد: بسیاری از افراد بهویژه سالمندان (افرادی که سن بالای 60 سال دارند) از مشکلات جدی مالی رنج میبرند و مستمری آنها توسط دانشگاه توقیف یا کسر شده است. حتی افرادی که مستمری دریافت میکنند، نمیتوانند هزینههای زندگی خود، اعم از آب و برق و درمان را تأمین کنند. رایزنی ما با دانشگاه مبنی بر اختصاص مبلغی به ساکنین این منازل برای تحویل خانهها نیز هیچگاه به نتیجه نرسیده چون دانشگاه میگوید بودجه نداریم.
آقای وزیر هم قول داده بودند
این ساکن محله ده ونک یادآور شد: افرادی مانند آقای سیمایی صراف، که در دولت آقای روحانی بهعنوان معاون حقوقی وزارت علوم نقش داشتند و قولهایی برای کمک به مردم داده بودند، اکنون به مقام وزیر علوم رسیدهاند، اما همچنان هیچگونه راهحل مؤثری برای حل این مشکلات ارائه نشده است. به همین ترتیب، آقای عارف نیز که در گذشته معاون اول رئیسجمهور بودند، اکنون دوباره به همان مقام برگشتهاند، اما مردم همچنان در شرایط دشوار بهسر میبرند.
وی همچنین گفت: در طول این سالها، مردم برای پیگیری حقوق خود تلاش کردهاند. تجمعات مختلفی برای جلب توجه مسئولین و رسیدگی به این مشکلات برگزار شده است، اما در بیشتر موارد، اعتراضات مردم سرکوب شده و به آنها برچسب برهم زدن امنیت و ایجاد آشوب زده شده است. به همین دلیل، بسیاری از مردم بهویژه کسانی که تحت فشار شدید مالی هستند، از برگزاری تجمعات خودداری کردهاند و در عوض، فقط با تحمل مشکلات بیشتر به زندگی ادامه میدهند.
این ساکن محله ده ونک در پایان سخنان خود افزود: در مجموع، مشکل اصلی در این مدت، عدم توجه مسئولین به حقوق مردم و ناتوانی در ارائه راهحلهای واقعی است. دولتها از یکی به دیگری تغییر کردهاند، اما مشکلات مردم همچنان حل نشده باقیمانده است. مردم از این روند خسته شدهاند و خواستار اقدامی جدی برای حل این مشکلات هستند.
در آخر...
بی نتیجه ماندن ماجرای ده ونک به وضوح نمایانگر یک مسئله عمیق و ریشهدار میان اهالی محله ده ونک و دانشگاه الزهرا (س) است که نه تنها به بعد حقوقی، بلکه به جنبههای اجتماعی و معیشتی نیز گره خورده است. ساکنان ده ونک، با گذشت بیش از 8 دهه از سکونت خود، همچنان به دنبال احقاق حقوق مالکیت خویش بر زمینهای این منطقه هستند و در مقابل؛ دانشگاه الزهرا با استناد به اسناد مالکیت خود مصمم به توسعه زیرساختها و گسترش فعالیتهای خود میباشد.
این وضعیت نامشخص، که طی سه دوره ریاست جمهوری ادامه داشته، بیانگر ناکارآمدی وعدههای مسئولان و ناتوانی در دستیابی به راهحلی پایدار است. نامههای اخیر ارسال شده به مقامات عالی از جمله رئیسجمهور و وزیر علوم، آخرین تلاشهای 51 خانوار ساکن ده ونک برای جلب توجه و حل این مسئله بوده است.
این ماجرا بسیار فراتر از یک اختلاف زمین معمولی است و عدم حل آن هشدار دهنده شکستهای سیستماتیک در مدیریت مسائل حقوقی و توسعه شهری است، که میتواند باعث بیاعتمادی اجتماعی بیشتر شود. راهحل این چالش، نیازمند تعامل و اراده جدی از سوی تمامی ذینفعان است تا ضمن احترام به حقوق تاریخی ساکنان، نیازهای توسعهای دانشگاه نیز به شکلی عدالتمحور برآورده شود.
تا زمانی که اقداماتی مؤثر و عملیاتی برای رسیدگی به این موضوع انجام نشود، ساکنان ده ونک همچنان در انتظار تحقق عدالت و حفظ حقوق مشروع خود خواهند بود و این داستان پیچیده ادامه خواهد یافت. رسیدگی مسئولان و ارائه راهکارهای عملی نه تنها میتواند الگویی برای حل مشکلات مشابه در سراسر کشور ایجاد کند، بلکه اعتماد از دست رفته جامعه به سازوکارهای حکومتی را بازخواهد گرداند.
انتهای پیام/