به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فیلم سینمایی «چشم بادومی» ساخته ابراهیم امینی در سانس پایانی روز چهارم جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد و پس از آن نشست خبری فیلم با حضور ابراهیم امینی، سجاد نصراللهینسب تهیهکننده و سایر عوامل فیلم برگزار شد.
امینی در پاسخ به این پرسش که این فیلم ایرانی است یا کرهای، گفت: در طول فیلم مضامین و مظاهر کرهای میبینیم اما در بخش پایانی ساز کمانچه اضافه میشود و نغمه ایرانی آغاز به کار میکند. در حقیقت نگاه ویژهای به مسئله بازگشت به خویش در موسیقی داشتیم. تمام تلاش خود را به کار گرفتم تا اولین فیلمم به بهترین شکل ممکن پیش برود.
او در مورد انتخاب شهر شیراز برای لوکیشن ساخت این فیلم توضیح داد: معمولاً فیلمسازهای اول به سراغ سرزمینی میروند که در آن رشد کردند. همچنین فیلم درباره گفتگوی دو فرهنگ است و شیراز جایگاه ویژهای دارد و این گفتگو در شیراز بهتر نشان داده میشد.
حسامفر نویسنده این اثر گفت: میترا احمدی پژوهشگر این فیلم کمکهای زیادی به ما کردند و گزارشها، فیلمها و مستندات خوبی در اختیار ما قرار دادند که به پژوهش فیلم بسیار کمک کرد. همچنین مشاوره روانشناسی هم در پروسه فیلم داشتیم.
ستایش دهقان بازیگر این فیلم گفت: آشنایی قبلی با آقای امینی داشتم و از همان جا مقدمهچینی برای این کار داشتیم.
حسین رامه دیگر بازیگر این فیلم نیز بیان کرد: ما نسل پیچیدهای هستیم و هرکدام علایق خاصی داریم، موسیقی مسئلهای است که در خیلی از جوانها دغدغه بود و خیلی خوب است که چنین چیزی در ایران ساخته شده است.
ابراهیم امینی با اشاره به اینکه فیلم زمینه روانشناختی دارد گفت: وقتی چنین موضوعی سوژه فیلم میشود، یکی از تصمیمات ما این است که تا چه اندازه اصالت را به درام بدهیم و چه قدر اصول علمی را رعایت کنیم. سعی کردیم اصول علمی را نقض نکنیم اما اینکه بگوییم همه چیز در این فیلم براساس مبانی علمی است اشتباه است. به عبارت دیگر این گونه نیست که که کسی دانش روانشناسی نداشته باشد نتواند فیلم را ببیند.
او با اشاره به پایانبندی این فیلم گفت: پایانبندی برای ما این نوید را دارد که درمان در دسترس است. شما میبینید که در طول فیلم، پدر و مادر یکسری تلاشهایی دارند که به نتیجه موفق نمیرسند اما پدربزرگ به دلیل مشابهتهایی که بین خودش و نوه پیدا میکند، دست به تلاش متفاوتی میزند و تلاش میکند به آن دختر که احساس میکند ویژهتر از بقیه است بفهماند که این قدر هم خاص نیست و افراد دیگری مثل او هم وجود دارند؛ به نظر میرسد همین موضوع یک شیوه درمانی به شمار میرود.
علیرضا برازنده مدیر فیلمبرداری این فیلم گفت: نزدیک به 2-3 ماه قبل از شروع کار با ابراهیم امینی صحبت میکردیم. به نظرم این فیلم اثری است که در بستر رئال، کمی سورئال است، این موضوع در اجزای فنی هم باید دیده میشد.
امینی در پاسخ به سوالی درباره اینکه مخاطب این فیلم نوجوانان هستند یا والدین، گفت: مطلوب ما این است که هر دو طرف ماجرا، یعنی هم والدین و هم نوجوانان فیلم را ببینند، اما از آنجا که قدم اول را والدین باید بردارند، به نظرم مخاطب اول فیلم، آنان هستند.
ابراهیم امینی با اشاره به اینکه تا پیش از ساخت این فیلم اطلاعات زیادی از کیپاپرها نداشته است گفت: زمانی که شروع به تحقیق کردم، یک تیتر از یک گزارش خواندم که گفتگو با یک ناظم مدرسه بود؛ او میگفت که برای نزدیک شدن به دنیای دانشآموزان نوجوان مجبور است خوانندگان کیپاپ را دنبال کند. همین مصاحبه اولین جرقه برای ساخت این فیلم سینمایی بود. برایم جای سوال بود که این موج کرهای چگونه وارد زندگی و ذهن ما شده و زندگی ما را تسخیر کرده است. دقت داشته باشید حرف آن ناظم این بود که برای شناخت نوجوانان مجبور بودم کیپاپر بشوم!
سجاد نصراللهی نسب در پایان این نشست ضمن گلایه از وضعیت سالن برج میلاد گفت: کیفیت پخش صدا و تصویر سالن واقعاً خوب نیست.